Wikipedia

Kesusasteraan Perancis

Templat:French literature

Kesusasteraan Perancis ( Perancis: littérature française) diberikan difinisi umum sebagai susastera yang ditulis khusus daripada rakyat Perancis dalam bahasa Perancis; ia juga boleh merujuk kepada kesusasteraan yang ditulis oleh orang yang tinggal di Perancis yang bercakap bahasa tradisional Perancis selain Perancis. Kesusasteraan Perancis juga ditulis oleh warga negara lain seperti Belgium, Switzerland, Kanada, Senegal, Tunisia, Algeria, Maghribi, dll.dalam bahasa Perancis dan negara- negara tersebut dirujuk sebagai kesusasteraan Francophone .

Sejak abad-abad dahulu, Orang Perancis mempunyai perasaan bangga terhadap kesusteraan Perancis yang menjadi salah satu aspek yang paling berpengaruh dalam kesusasteraan Eropah . [1] [2] Perancis menduduki tempat pertama dalam senarai Hadiah Nobel dalam kesusasteraan.

Salah satu kesusasteraan Perancis yang pertama diketahui ialah Song of Roland, karya pertama dalam siri puisi yang dikenali sebagai, " chansons de geste ". [3]

Bahasa Perancis ialah bahasa Romantik yang diperolehi daripada bahasa Latin. Bahasa Celtic dan Frankish juga memberikan influensi yang ketara kepada Bahasa Perancis . Bermula pada abad ke-11, kesusasteraan yang ditulis dalam bahasa Perancis pada zaman pertengahan merupakan salah satu kesusasteraan vernakular (bukan ditulis dalam Bahasa Latin) tertua di Eropah barat dan ia menjadi sumber utama tema dalam sastera pada Zaman Pertengahan di Eropah.

Walaupun penonjolan kesusasteraan Perancis dalam Eropah telah merosot disebabkan oleh kesusasteraan vernakular di Itali pada abad ke-14, kesusasteraan Perancis mengalami evolusi kreatif yang besar pada abad ke-16 , dan melalui program politik dan artistik yang dikenali sebagai Ancien Régime, kesusasteraan Perancis mendominasi alfabet Eropah pada abad ke-17.

Pada abad ke-18, Bahasa Perancis menjadi lingua franca sastera dan bahasa diplomatik di Eropah barat (di Amerika pada tahap tertentu), dan alfabet Perancis telah memberi kesan yang mendalam pada semua tradisi sastera Eropah dan Amerika pada masa yang sama. banyak dipengaruhi oleh tradisi kebangsaan yang lain ini. Afrika dan Asia Timur telah membawa Bahasa Perancis kepada budaya luar dari Eropah yang mengubah dan menambah pengalaman sastera Perancis pada masa moden.

Di bawah unggul bangsawan Ancien Régime ("honnête homme"), semangat nasionalis Perancis pasca revolusi, dan cita-cita pendidikan massa Republik yang Ketiga dan Perancis moden, Perancis telah mempunyai keterikatan budaya yang mendalam dengan warisan sastera mereka. Pada zaman ini, sekolah Perancis menekankan kajian novel, teater dan puisi (sering dipelajari dengan menggunakkan ingatan ). Seni sastera ditaja secare lumayan oleh negeri dan hadiah sastera adalah berita utama. Académie française dan Institut de France ialah institusi linguistik dan artistik yang penting di Perancis, dan televisyen Perancis menampilkan rancangan mengenai penulis dan penyair (salah satu rancangan yang paling banyak ditonton di televisyen Perancis ialah Apostrophe, [4] rancangan bual bicara mingguan mengenai sastera dan seni). Kesusasteraan sangat penting kepada rakyat Perancis dan memainkan peranan penting dalam rasa identiti mereka.

Sehingga 2022, lima belas pengarang Perancis telah dianugerahkan Hadiah Nobel dalam Kesusasteraan yang lebih daripada penulis novel, penyair dan penulis esei dari mana-mana negara lain. Pada tahun 1964 Jean-Paul Sartre telah dianugerahkan Hadiah Nobel dalam Kesusasteraan, tetapi dia menolaknya, dengan menyatakan bahawa "Tidak sama jika saya menandatangani Jean-Paul Sartre atau jika saya menandatangani Jean-Paul Sartre, pemenang Hadiah Nobel. Seorang penulis mesti menolak untuk mengubahkan diri dan menjadi sebuah institusi, sungguhpun proses ini berlaku dalam bentuk yang paling mulia." [5]

Pemenang Hadiah Nobel Perancis dalam Kesusasteraan

sunting
 
Paul Verlaine (kiri sekali) dan Arthur Rimbaud (dua ke kiri) dalam lukisan pada tahun 1872 oleh Henri Fantin-Latour.
 
Samuel Beckett Walk, Paris (Perancis). Hadiah Nobel 1969.
 
Seminar bersama Claude Simon, Cerisy (Perancis). Hadiah Nobel 1985.
 
Bengkel kesusasteraan kontemporari Perancis dengan Marc Avelot, Philippe Binant, Bernard Magné, Claudette Oriol-Boyer, Jean Ricardou, Cerisy (Perancis), 1980.

Dalam sebahagian besar pada abad ke-20, pengarang Perancis mendapat lebih banyak Hadiah Nobel Sastera disamping dengan negara lain. Pengarang bahasa Perancis atau Perancis berikut telah memenangi Hadiah Nobel dalam Kesusasteraan :

Anugerah sastera Perancis

sunting
  • Grand Prix de Littérature Policière – dicipta pada tahun 1948, untuk ficsyen jenayah dan detektif.
  • Grand Prix du roman de l'Académie française – dicipta pada tahun 1918.
  • Prix Décembre – dicipta pada tahun 1989.
  • Prix Femina – dicipta pada tahun 1904, walaupun penulis yang menang tidak semestinya wanita, keputusan ditentukan oleh seorang juri wanita secara eksklusif
  • Prix Goncourt – diciptakan pada tahun 1903, diberikan kepada penulis yang “terbaik dan prosa yang paling imaginatif pada tahun tersebut”
  • Prix Goncourt des Lycéens – diciptakan pada tahun 1987.
  • Prix Littéraire Valery Larbaud – diciptakan pada tahun 1957.
  • Prix Médicis – diciptakan pada tahun 1958, dianugerahkan kepada seorang penulis yang “keharuman nama yang tidak sepadan dengan bakatnya”
  • Prix Renaudot – dicipta pada tahun 1926.
  • Prix Tour-Apollo Award – 1972–1990, dianugerahkan kepada fiksyen sains yang terbaik dan diterbitkan dalam negara Perancis pada tahun sebelumnya.
  • Prix des Deux Magots – diciptakkan pada tahun 1933.

Teks utama

sunting
  • Zaman Pertengahan
    • Tanpa Nama – La Chanson de Roland (The Song of Roland)
    • Chrétien de Troyes – Yvain ou le Chevalier au Lion (Yvain, the Knight of the Lion), Lancelot, ou le Chevalier à la charrette (Lancelot, the Knight of the Cart)
    • Banyak orang – Tristan et Iseult (Tristan and Iseult)
    • Tanpa nama – Lancelot-Graal (Lancelot-Grail), juga dikenali sebagai puisi Lancelot or the Vulgate Cycle
    • Guillaume de Lorris dan Jean de Meung – Roman de la Rose ("Romantik dalam Bunga Rose")
    • Christine de Pizan – "The Book of the City of Ladies"
  • 16th century
    • François Rabelais – La vie de Gargantua et de Pantagruel ("Gargantua and Pantagruel")
  • 17th century
    • Honoré d'Urfé – L'Astrée
    • Madame de Lafayette – La Princesse de Clèves
  • 18th century
    • Abbé Prévost – Manon Lescaut
    • Voltaire – Candide, Zadig ou la Destinée
    • Jean-Jacques Rousseau – Julie, ou la nouvelle Héloïse
    • Denis Diderot – Jacques le fataliste (Jacques the Fatalist)
    • Montesquieu – Persian Letters
    • Pierre Choderlos de Laclos – Les Liaisons dangereuses
    • Marquis de Sade – Justine (Sade)
  • 19th century
  • 20th century
    • André Gide – Les Faux-monnayeurs (The Counterfeiters), L'Immoraliste (The Immoralist)
    • Marcel Proust – À la recherche du temps perdu (In Search of Lost Time)
    • Albert Cohen
    • François Mauriac
    • Louis Aragon
    • Blaise Cendrars
    • Samuel Beckett - Molloy, Malone Dies, The Unnamable, How It Is
    • André Breton – Nadja
    • Gaston Leroux – Le Fantôme de l'Opéra (The Phantom of the Opera)
    • Roger Martin du Gard – Les Thibault (The Thibaults)
    • Louis-Ferdinand Céline – Voyage au bout de la nuit (Journey to the End of the Night)
    • Colette – Gigi
    • Jean Genet – Notre-Dame-des-Fleurs
    • Julien Gracq – Le Rivage des Syrtes (The Opposing Shore)
    • André Malraux – La Condition Humaine (Man's Fate), L'Espoir (Man's Hope)
    • Albert Camus – L'Étranger (The Stranger or The Outsider)
    • Michel Butor – La Modification
    • Marguerite Yourcenar – Mémoires d'Hadrien
    • Alain Robbe-Grillet – Dans le labyrinthe
    • Georges Perec – La vie mode d'emploi
    • Claude Simon - Les Géorgiques (The Georgics)
    • Robert Pinget – Passacaille
    • Jean-Paul Sartre – La Nausée (Nausea), L´Âge de Raison (The Age of Reason)
    • Françoise Sagan – Bonjour Tristesse (Hello Sadness)
    • Antoine de Saint-Exupéry – Le Petit Prince (The Little Prince)
  • 21st century
    • Michel Houellebecq – La carte et le territoire (The Map and the Territory)
    • Léonora Miano – La Saison de l'ombre
    • Kamel Daoud – Meursault, contre-enquête (The Meursault Investigation)

Puisi

sunting
  • Zaman Pertengahan
    • William IX (1071–1127)
    • Jaufre Rudel (1113–70)
    • Bernart de Ventadorn (1130–90)
    • Bertran de Born (1140–1215)
    • Rutebeuf (1245–85)
    • Jean Froissart (1337–1405)
    • François Villon (1431–63) – Le Testament
  • La Pléiade
    • Clément Marot (1496–1544)
    • Joachim du Bellay (1522–60)
    • Pontus de Tyard (1521–1605)
    • Pierre de Ronsard (1524–85)
  • Baroque
    • Agrippa d'Aubigné (1552–1630) – Les Tragiques
    • Théophile de Viau (1590–1626)
  • Kelasisme
    • François de Malherbe (1555–1628)
    • Jean de La Fontaine (1621–95) – The Fables
    • Nicolas Boileau (1636–1711)
  • Romantisme
    • André Chénier (1762–1794)
    • Alphonse de Lamartine (1790–1869) – Méditations poétiques
    • Alfred de Vigny (1797–1863)
    • Victor Hugo (1802–85) – Les Contemplations
    • Gérard de Nerval (1808–55) – The Chimeras
    • Alfred de Musset (1810–57)
    • Charles Baudelaire (1821–67) – Les Fleurs du mal
  • Parnasianisme
    • Théophile Gautier (1811–72)
    • Leconte de Lisle (1818–94)
    • Théodore de Banville (1823–91)
  • Simbolisme dan Dekadensi
    • Villiers de L'Isle-Adam (1838–89)
    • Stéphane Mallarmé (1842–98)
    • Paul Verlaine (1844–96)
    • Comte de Lautréamont (1846–70)
    • Arthur Rimbaud (1854–91) – Une Saison en Enfer
    • Paul Valéry (1871–1945)
    • Paul Fort (1872–1960)
  • Modernisme
    • Charles Péguy (1873–1914)
    • Guillaume Apollinaire (1880–1918) – Alcools
    • Blaise Cendrars (1887–1961)
    • Saint-John Perse (1887–1975) – Vents
  • Dada dan Surealisme
    • Paul Éluard (1895-1952)
    • Tristan Tzara (1896–1963)
    • André Breton (1896–1966)
    • Louis Aragon (1897–1982)
    • Henri Michaux (1899–1984)
    • Robert Desnos (1900–45)
    • René Char (1907–88)
  • Pascamodenisme
    • Jules Supervielle (1884–1960)
    • Jean Cocteau (1889–1963)
    • Francis Ponge (1899–1988) – Le Parti Pris des Choses
    • Jacques Prévert (1900–77)
    • Raymond Queneau (1903–76)
  • Négritude
    • Léopold Sédar Senghor (1906–2001)
    • Birago Diop (1906–89)
    • Aimé Césaire (1913–2008)
  • Pierre Corneille (1606–84)- Le Cid (1636), Horace
  • Molière – Tartuffe, Le Misanthrope, Dom Juan, L'Avare ( The Miser ), Le Bourgeois Gentilhomme, L'École des femmes ( The School for Wives ), Le Malade imaginaire ( The Imaginary Invalid )
  • Jean Racine – Phèdre, Andromaque, Bérénice, Athalie
  • Marivaux – Jeu de l'amour et du hasard
  • Beaumarchais – Le Barbier de Séville ( The Barber of Seville ), La Folle journée, ou Le Mariage de Figaro ( The Marriage of Figaro )
  • Alfred Jarry – King Ubu
  • Edmond Rostand – Cyrano de Bergerac
  • Jean Giraudoux – The Trojan War Will Not Take Place
  • Jean Anouilh – Becket, Antigone
  • Jean-Paul Sartre – Tiada Keluar
  • Eugène Ionesco – La Cantatrice chauve' ( The Bald Soprano ), Les Chaises ( The Chairs ), La Leçon ( The Lesson ), Rhinoceros
  • Jean Genet – The Maids, The Balcony
  • Samuel Beckett – En attendant Godot ( Waiting for Godot ), Fin de Partie ( Endgame ) dan karya lain dalam bahasa Perancis
  • Michel de Montaigne – The Essays
  • Blaise Pascal – Les Pensées
  • René Descartes – Meditasi pada Falsafah Pertama, Wacana tentang Kaedah
  • François de La Rochefoucauld – The Maxims
  • Jean de la Bruyère - Les Caractères ou les Mœurs de ce siècle
  • Louis de Rouvroy, duc de Saint-Simon - Mémoires
  • Jean-Jacques Rousseau – Wacana tentang Seni dan Sains, Kontrak Sosial, Les Confessions ( Confessions )
  • François-René de Chateaubriand – Genius Kekristianan, Memoir dari Beyond Grave
  • Alexis de Tocqueville - Demokrasi di Amerika
  • Frédéric Bastiat - Undang-undang
  • Jules Michelet – Histoire de France, La Sorcière
  • Henri Bergson - Evolusi Kreatif
  • Albert Camus – Mitos Sisyphus
  • Jean-Paul Sartre – Eksistensialisme ialah Kemanusiaan, Kewujudan dan Ketiadaan
  • Simone de Beauvoir – Seks Kedua
  • Claude Lévi-Strauss – Tristes Tropiques
  • Emil Cioran – A Short History of Decay, The Trouble with Being Born dan karya lain dalam bahasa Perancis
  • Paul Ricœur – Kebebasan dan Alam Semula Jadi. Sukarela dan Tidak Sukarela
  • Michel Foucault – Disiplin dan Hukuman
  • Pierre Bourdieu – La Distinction

Kritikan sastera

sunting
  • Nicolas Boileau
  • Charles-Augustin Sainte-Beuve
  • Hippolyte Taine
  • Jacques Lacan
  • Maurice Blanchot
  • Paul Bénichou
  • Roland Barthes
  • Jean Ricardou
  • Paul Ricœur
  • Michel Foucault
  • Jean-François Lyotard
  • Jacques Derrida
  • Julia Kristeva

Puisi

sunting
  1. ^ French literature Diarkibkan April 19, 2016, di Wayback Machine Discover France
  2. ^ Romance languages and literatures: why study French ? Diarkibkan April 19, 2012, di Wayback Machine University of Michigan
  3. ^ "Internet History Sourcebooks". sourcebooks.fordham.edu. Diarkibkan daripada yang asal pada 2020-03-31. Dicapai pada 2020-03-23.
  4. ^ Roger Cohen, "The Media Business; Books Star on TV, but Only in France" Diarkibkan Julai 25, 2016, di Wayback Machine, The New York Times, September 10, 1990.
  5. ^ "Saying 'No thanks' to Nobel | News | al Jazeera". Diarkibkan daripada yang asal pada 2016-08-11. Dicapai pada 2014-07-30.

Lihat juga

sunting
  • budaya Perancis
  • seni Perancis
  • Senarai pengarang bahasa Perancis
  • Senarai penyair bahasa Perancis
  • Fiksyen sains Perancis
  • Hebat
  • Media Perancis
    • Buku di Perancis

Nota dan rujukan

sunting


Bacaan lanjut

sunting

Pautan luar

sunting
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Kesusasteraan_Perancis&oldid=6259697"