Kereta kebal tentera Jepun
Rencana ini mengenai sejarah kereta kebal Tentera Jepun. Perang Dunia Pertama memantapkan kesahihan konsep kereta kebal. Selepas perang, banyak negara perlu memiliki kereta kebal, tetapi hanya sedikit yang memiliki sumber pengilangan bagi mereka dan membinanya. Semasa dan selepas Perang Dunia Pertama, Britain dan Perancis merupakan peneraju dalam reka bentuk kereta kebal, yang biasanya diikuti oleh negara lain yang mengambil reka bentuk meeka. Negara Jepun berminat dengan kereta kebal dan mendapatkan beberapa reka bentuk asing dan membinanya sendiri. Reka bentuk yang dibina adalah kereta kebal ringan yang digunakan oleh Jepun di China pada pertengahan 30-an terhadap infantri penentang dalam kempen di Manchuria dan lain-lain di China, kerana Tentera revolusi Kebangsaan China hanya memiliki tiga battalion kereta kebal terdiri dari kereta kebal eksport Vickers, Kereta kebal ringan PzKpfw I Jerman, dan kereta kebal kecil CV33 Itali.[1] untuk menentang mereka. Disebabkan Tentera Imperial Jepun menekankan infantri dengan mengenepikan cawangan lain, pembangunan kenderaan berperisai dan penggunaannya terencat; pertukaran kepada rekabentuk dengan perisai lebih berat dan meriam lebih besar bagi menentang kereta kebal lebih besar pihak berikat tiba terlalu lewat bagi Jepun untuk menggunakan kereta kebal lebih baik di medan perang.
Selepas Perang Dunia Kedua, Supreme Commander of the Allied Powers melucutkan kesemua pengilang tentera dan kemudahan pembangunan di Jepun, menyebabkan Jepun kehilangan asas teknologi yang diperlukan bagi membina kereta kebal dan kenderaa berperisai yang lain. Bagaimanapun, akibat meletusnya Perang Korea, SCAP memerintah Jepun untuk mengangkat senjata semula, membentuk Pasukan Pertahanan Darat Jepun dan membekalkan kereta kebal M4 Sherman (“M4A3E8 Sherman”) dan kereta kebal M24 Chaffee. Bagi pelbagai sebab, termasuk kelusuhan kereta kebal dalam perkhidmatan Pasukan Pertahanan Darat Jepun ketika itu, pada tahun 1954 Pasukan Pertahanan Darat Jepun diberi pilihan samaada membeli kereta kebal M46 Patton Amerika yang baru dibina dan kemudiannya kereta kebal M47 Patton atau membangunkan Kereta kebal Tempur Utamanya sendiri (“Main Battle Tank – MBT”). Pasukan Pertahanan Darat Jepun memutuskan untuk membina kereta kebalnya sendiri, yang menghasilkan pembangunan barisan kereta kebal moden Jepun masa kini yang dibina oleh Industri Berat Mitsubishi (“Mitsubishi Heavy Industries”).
Perkembangan yang mempengaruhi reka bentuk kereta kebal Jepun
suntingTentera Imperial Jepun tidak memiliki kereta kebalnya sendiri semasa Perang Dunia Pertama, dengan itu pada mulanya ia bermula dengan pembelian beberapa kereta kebal moden untuk tujuan penilaian semasa Perang Dunia Pertama, dan kemudiannya mula mereka reka bentuknya sendiri. Pihak Jepun tidak menerima sepenunya kereta kebal, kerana ia tidak memiliki tradisi tentera berkuda seperti negara lain yang membangunkan kereta kebal miliki. Dalam tradisi Jepun, tentera berkuda digunakan bagi peninjauan di desa bergunung ganang, jadi dengan itu reka bentuknya terhad kepada peranan kereta kebal menyokong infantri. Dengan buah fikiran dari reka bentuk Eropah, program kereta kebal Jepun dan pembangunan kereta kebal yang banyak membantu kempen mereka di China sebelum Perang Pasifik. Mereka memperkenalkan banyak ciptaan inovasi ketika mereka membina reka bentuk mereka sendiri, termasuk sistem gantungan bell-crank, merupakan peneraju bagi kereka kebal afimbia, dan penggunaan enjin disel yang sukar terbakar berbanding enjin petrol yang sedang digunakan pada masa itu.
Sistem penamaan bagi kereta kebal
suntingSistem Jepun bagi menamakan kereta kebal kelihatannya sukar bagi orang Barat, sungguhpun ia agak logik. Sebagaimana semua senjata, tahun pengenalan merupakan criteria pertama. Tahun itu dikira berdasarkan sejarah takwim Jepun, bermula 660 tahun SM. Kereta kebal Type 92 dengan itu diperkenalkan pada 1932, tahun 2592 dalam kalender Jepun (hanya dua nombor terakhir dikira). masalahnya di sini adalah beberapa senjata atau kereta kebal mungkin diperkenalkan pada tahun yang sama. Orang Jepun menggunakan ideogram bagi membezakan lebih lanjut pelbagai senjata tersebut. Ideogram "Chi" bererti kereta kebal serdahana, "Te" kereta kebal kecil; "Ke" meriam penyerang, "Ho" meriam gerak sendiri, "Ka" kereta kebal afimbia. Terdapat ideogram kedua bagi membezakan model. Type 97 Chi-Ha merupakan kereta kebal serdahana yang diperkenalkan pada 1937, Type 2 Ke-To merupakan kereta kebal ringan yang diperkenalkan pada tahun 1942. Kadang-kala terdapat nama awalan (“surname”) bagi menyokong atau menggantikan ideogram. "Type 97 Shinhoto Chi-Ha" merupakan variasi bagi kereta kebal serdahana Chi-Ha dengan turret baru (erti perkataan Shinhoto). Type 95 memiliki nama awalan (“surname”) "Ha-Go" diberikan oleh pembina kereta kebal.
Selepas Perang Dunia I
suntingSelepas Perang Dunia Pertama, banyak Negara Eropah cuba menukar tentera kalavari berkuda dengan mesin. Samajuga, pasukan kalavari tentera Jepun menguji dengan pelbagai kereta berperisai dengan kejayaan terhad. Kereta berperisai beroda ini tidak sesuai bagi kebanyakan operasi di Manchuria, disebabkan keadaan jalan yang teruk dan cuaca musim sejuk yang melampau. Tentera Jepun (sebagaimana tentera Amerika Syarikat, Perancis, British dan Russia) cuba pelbagai kaedah bagi menyepadukan kenderaan berperisai moden dengan formasi pasukan berkuda tradisional mereka.[2]
Pada akhir Perang Dunia Pertama, Tentera Maharaja Jepun mendapatkan beberapa model dari sumber asing. Pihak Jepun tidak memiliki pengeluaran kereta kebal tempatan dan sehingga mereka dapat mendirikan kilang dan infrastruktur terpaksa terus membeli dari sumber asing. Modelini termasuk satu kereta kebal berat Mk IV dan enam kereta kebal serdahana Mark A Whippet, bersama tiga belas kereta kebal Renault FT-17 Perancis (kemudian dinamakan semula sebagai Ko-Gata Sensha atau "kereta kebal Type A "). Dengan permulaan ini, Tentera Maharaja Jepun menubuhkan pasukan berperisai pada tahun 1925. Tentera Maharaja Jepun membeli Renault FT-17 dari Perancis, dan pada tahun 1929 apabila penggantinya, mereka berjaya mendapatkan 10 dari Renault NC1 (dinamakan Otsu-Gata Sensha atau "Kereta kebal Type B "). Tentera Maharaja Jepun turut membeli beberapa kereta kebal Vicker 6-Tan dan kereta kebal kecil Carden Loyd dari pihak British dan menggunakan mereka sebagai asas bagi pembangunan seterusnya, menghasilkan kereta kebal seperti kereta kebal Type 89 Chi-Ro.
Membina kereta kebal sendiri menemui beberapa masalah, kerana kepentingan Jepun sebagai negara pulau cenderung ke arah keperluan tentera laut, oleh itu keluli bagi kereta kebal mendapat kepentingan tahap lebih rendah. Bagaimanapun, mereka akhirnya sampai ke tahap mereka kereta kebal sendiri pada pertengahan 1920-an. Ia kemudian diputuskan bagi membina dua kereta kebal ujian berbeza bagi penilaian, yang berbeza dari amalan biasa memberikan spesifikasi yang sama kepada beberapa pesaing dan setiap satunya membina prototaip. Pada March 1927, Osaka Arsenal membangunkan Kereta Kebal berat Ujian I (“Experimental Heavy Tank I”). Ia seberat 22 tan, dengan meriam 57 mm pada turret utama dan dua mesingan pada turet tambahan. Pada tahun 1929 Type 89 (Experimental Tank Number 2) dibangunkan oleh Industri Berat Mitsubishi. Oleh kerana ia seberat melebihi 10 tan ia dinamakan sebagai kereta kebal serdahana.
Hasil dari ujian ini pihak Jepun memutuskan bagi memajukan kenderaan kecil di Jepun berdasarkan apa yang dipelajari dan keputusan dicapai pada tahun 1929 bagi meneruskan dengan pembangunan kenderaan baru domestik. Usaha awal menghasilkan kereta kebal Type 92 Jyu-Sokosha oleh Ishikawajima Motorcar Manufacturing Company (kini Isuzu Motors). Type 92 direka bagi kegunaan kalaveri bagi meninjau dan menyokong infantri tetapi kenderaan sokongan lain bagi memberikan kuasa tembakan tambahan dan sokongan jarak dekat semasa operasi infantri diperlukan.
Prototaip ini dibina pada tahun 1933-34 oleh Tokyo Gas and Electric Industry (kemudian dikenali sebagai Hino Motors). Selepas ujian di Manchukuo dan Jepun, reka bentuk itu dipiwaikan sebagai kereta kebal kecil Type 94. ia mula berkhidmat pada tahun 1935. Type 94 kemudian digantikan oleh kereta kebal kecil Type 97. Pada tahun 1933 Major Tomio Hara mereka asas bagi kebanyakan system gantungan bagi kereta kebal masa hadapan Jepun, ‘’bellcrank scissors’’ yang memiliki sepasang tayar bogie disambung oleh spring berpilin.
Menjelang tahun 1932, Mitsubishi Heavy Industries telah menghasilkan enjin disel sejukan udara yang sesuai bagi kereta kebal. Satu sebab utama kecenderungan bagi enjin disel sejukan udara adalah kekurangan air di kawasan Tentera Maharaja Jepun beroperasi di Mongolia, Manchuria, dan Utara China. Ini diletakkan secara ujian pada Type 89. Ini kemudiannya dikenali sebagai Type 89-B.
Pihak Jepun turut membina pada awal tiga puluhan kereta kebal kalavari, yang amat ringan, Type 92. Pembangunan Type 92 bermula dengan kereta afimbia kacukan; ini memiliki kedua-dua trek dan roda dan mampu dipandu kehadapan dan kebelakang, kedua-dua di air dan darat. Ujian itu tidak berjaya sepenuhnya, dan kalavari Jepun tidak kagum dengan prestasinya. Selepas itu, konsep kereta afimbia ditinggalkan dan reka bentuk ditukar kepada kenderaan bertrek bagi kegunaan darat sahaja.
Selepas itu mereka menjadi tergila-gila bagi kereta kebal kecil. Bermula dengan kereta kebal Type 94 TK, ia berubah kepada kereta kebal Type 97 Te-Ke melalui pengubahsuaian Type 94. Di China, kereta kebal amat ringan, dengan persenjataan dan perisai lemah tetapi lincah amat berjaya. Tiada tentangan anti-kereta kebal wujud untuk dibimbangkan. Pada lewat tigapuluhan, ia menjadi jelas bahawa kenderaan sedemikian tidak begitu berguna terhadap musuh yang lebih serius. Pembangunan kereta kebal kecil dihentikan tetapi ia terus dihantar ke baris hadapan sehingga akhir perang. Pihak Jepun turut membina kereta kebal berat Type 95 yang merupakan versi akhir bagi reka bentuk Jepun banyak turet.[3] Direka menurut model bentuk kereta kebal Axis Jerman dan Itali, kereta kebal ini memiliki 2 turet, senjata utamanya adalah meriam 70 mm, dan turret kedua memuatkan meriam 37 mm dan dua mesingan 6.5 mm.[3] Hanya prototaip pernah dihasilkan, pada tahun 1934.[3]
Ketika itu, kereta kebal ringan baru telah muncul. Kerete kebal Type 95 Ha-Go, diperkenalkan pada tahun 1935, yang memonopoli pentas sehingga tahun 1942. Ia bukanlah mesin yang teruk, tetapi kepopularannya dikalangan krewnya melewatkan reke bentuk berikutnya selama beberapa tahun. Ia telahpun lapuk menjelang tahun 1940. Dua model yang menggantikannya selepas 1942 (Kerete kebal Type 98 Ke-Ni dan Kerete kebal Type 2 Ke-To) hanya berbeza sedikit sahaja. Reka bentuk yang berikutnya, Kerete kebal Type 5 Ke-Ho tidak pernah daripada melepasi peringkat ujian.
Dalam medan kereta kebal afimbia, pihak Jepun ternyata lebih berdaya cipta. Pihak tentera membina beberapa prototaip sebelum perang (mereka yang pertama menguji tujahan jet), tetapi tidak satupun dihasilkan secara pukal dan keseluruhan usaha diabaikan pada tahun 1940. Selepas perang membabitkan pihak Berikat pada tahun 1941, pihak Tentera laut mula menunjukkan minat bagi kereta kebal afimbia. Kereta kebal Ka-Mi dan Ka-Chi merupakan adaptasi kereta kebal darat di mana bahagian hadapan dan belakang pakai buang ditambah bagi memastikan apungan. Ia tidak memainkan peranan penting dalam pertempuran sebenar.
Perang Dunia Kedua
suntingSelepas Pertempuran Khalkhin Gol pada tahun 1939 menentang Russia, yang menyebabkan kekalahan mutlak bagi Tentera Jepun Keenam, ia mendorong Tentera Maharaja Jepun untuk memikirkan semula taktik dan formasi unit berperisai bersama rekebantuk kereta kebal. Pengeluaran kenderaan berperisai ditingkatkan dari 500 kereta kebal setahun kepada 1,200 dan pihak Jepun memutuskan bahawa mereka memerlukan meriam kereta kebal lebih baik dan membangunkan meriam 47 mm sebagai tindak balas kepada meriam 45 mm Soviet yang dihadapi dalam pertempuran tahun 1939. Ini diletakkan pada kereta kebal Type 97 dan dinamakan Type 97-Kai Shinhoto Chi-Ha.
Jeneral Jepun melakukan kesilapan ketika menilai kereta kebal yang digunakan menentang China, satu negara yang tenteranya memiliki sedikit kereta kebal atau senjata anti kereta kebal. Menjelang tahun 1937, Jepun memiliki 1,060 kereta kebal dalam 8 regiment, tetapi kebanyakannya direka dan digunakan dalam peranan menyokong infantri, tetapi kereta kebal yang dibina dalam peranan ini meninggalkan IJA tanpa kereta kebal yang berkeupayaan untuk memusnahkan kereta kebal yang lain, kekurangan yang disedari dengan teruk di Khalkin-Gol, kekalahan teruk dikenakan oleh Russia di sempadan Mongolia pada tahun 1939. Ini terbukti mengundang maut kemudian apabila mereka berhadapan dengan kereta kebal Berikat, kerana sebahagian besar model kereta kebal Jepun terbukti terlalu ringan, memiliki perlindungan lemah, persenjataan tidak mencukupi dan kenderaan lapuk yang terus dihasilkan secara pukal, dan amaran dari keputusan Khalkin-Gol, disedari terlalu lewat.
Dari tahun 1932 seterusnya, Type 89 Chi-Ro merupakan kereta kebal Jepun yang pertama dihasilkan secara pukal. Ia kekal sebagai kereta kebal serdahana piwaian sehingga akhir tiga puluhan. Ia jelas lapuk lama sebelum itu. Penggantinya, Type 97 Chi-Ha mengambil alih dan kekal sebagai jenis piwaian sehingga akhir perang pada tahun 1945. Sungguhpun begitu, kekurangannya jelas sejak Pertempuran Kalkin Go pada tahun 1939. Shinhoto Chi-Ha, dengan badan yang sama dengan turet baru bagi mamasang meriam yang lebih baik muncul hanya pada tahun 1942, pada masa itu ia telahpun lapuk. Pihak Jepun kemudian mencuba lebih setengah dosen model, sesetengahnya dihasilkan dalam bilangan terhad (seperti Chi-He atau Chi-Nu) tetapi tiada yang dihasilkan secara pukal disebabkan ketiadaan pilihan model tertentu yang jelas.
Menjelang tahun 1940 mereka merupakan pasukan kereta kebal kelima terbesar di dunia dibelakang Soviet, Perancis, Britain dan Jerman, tetapi ketinggalan dalam kereta kebal serdahana dan berat. Bagaimanapun selepas 1941 pihak Jepun menumpukan pengilangan mereka bagi membina kereta kebal dan kapal terbang selepas Pearl Harbor membawa Amerika Syarikat dalam pertelingkahan, ketika kepentingan berubah kepada senjata yang mereka rasakan lebih penting bagi menyerang merentasi Pasifik dan mempertahankan Empayar dari pihak kemaraan Amerika.
Dengan itu sungguhpun Tentera Maharaja Jepun menggunakan kereta kebal dengan meluas di medan perang Pasifik, kereta kebal yang dihadapi oleh pihak Berikat di Pasifik kebanyakannya terdiri daripada reka bentuk lama atau lapuk kerana kebanyakan kereta kebal moden Jepun seperti Type 3 Chi-Nu terlewat akibat kekurangan dan malah selepas dihasilkan dari kilang pendapatnya adalah bagi menyimpan mereka bagi pertahanan tanah besar, dan tidak menyelerakkannya diantara pasukan Tentera Maharaja Jepun atau Tentera laut yang jauh. Antara tahun 1931 dan 1945, Jepun menghasilkan 6450 kereta kebal. Separuh darinya (3300) dihasilkan oleh Syarikat Mitsubishi. Bilangan kereta kebal yang dihasilkan antara tahun 1940 dan 1945 adalah 4424, contohnya. Keluaran tahunan standing Itali. Bagi negara sebesar dan berindustri seperti Jepun, bilangan pengeluaran tahap ini adalah kecil. Sebelum tahun 1945, armada dan pasukan udara Jepun lebih dipentingkan. Ia bertukar apabila tanah besar diancam secara langsung tetapi ketika itu ia sudahpun terlewat.
Selepas Perang Dunia Kedua
suntingSelepas Perang Dunia kedua, Pemerintah Agung (“Supreme Commander”) bagi Kuasa Berikat (A.K.A. GHQ dalam bahasa Jepun) menghentikan semua kilang pengeluaran dan pembangunan di Jepun, menjadikan Jepun kehilangan teknologi bagi membina dan menghasilkan kereta kebal dan kenderaan bereprisai (sungguhpun teknologi yang ada tidak berkembang baik.) Bagaimanapun, akibat Perang Korea, Pemerintah Agung (“Supreme Commander”) bagi Kuasa Berikat memerintah Jepun bagi bersenjata, membentuk pasukan polis bersenjata (Simpanan polis kebangsaan, kemudian dikenali sebagai Pasukan keselamatan kebangsaan, dan akhirnya pasukan pertahanan diri darat Jepun) dan membekalkan kereta kebal M4A3E8 Sherman dan kereta kebal M24 Chaffee.
Kereta kebal M24, sungguhpun popular dikalangan krew Jepun, jauh ketinggalan apabila berhadapan dengan kereta kebal T-34/85 Soviet, sebagaimana yang berlaku di Korea. Dengan itu, kereta kebal bagi perkhidmatan pasukan pertahanan diri darat Jepun (“Japan ground self defence force – JGSDF”) ketika itu adalah lapuk/tidak mencukupi, JGSDF diberi pilihan samaada membeli kereta kebal M46 Patton yang baru dibina oleh Amerika Syarikat dan, kemudiannya kereta kebal M47 Patton atau membina Kereta kebal Tempur Utama MBT sendiri pada tahun 1954. Disebabkan kos tinggi bagi membeli kereta kebal buatan Amerika Syarikat, dan juga kerana kereta kebal M47 tidak memenuhi keperluan mereka, JGSDF memutuskan bagi membangunkan kereta kebal tempur utama mereka sendiri, menghasilkan pembangunan kereta kebal Type 61.
Kenderaan ujian pertama, STA-1 (disiapkan pada Disember 1956) dan STA-2 (disiapkan pada Februari 1957) dibina dan diuji. Hasilnya digunakan bagi membangunkan STA-3 (disiapkan pada Januari 1960) dan STA-4 (disiapkan pada November 1959) pada tahun 1960. Lebih banyak peningkatan telah dilakukan pada tahun 1961 dan pembangunan kereta kebal Type 61 bermula pada tahun yang sama.
Kadar pengeluaran awal adalah rendah, dengan hanya sepuluh buah dihasilkan antara 1961 dan 1962, meningkat kepada dua puluh pada tahun 1964 dan tiga puluh pada tahun 1965 dan 1966. Jumlah keseluruhan 250 buah telah dihasilkan menjelang 1970, dengan pengeluaran berterusan pada kadar meningkat sehingga tahun 1975 apabila ia dihentikan. Jumlah keseluruhan 560 buah telah dihasilkan.[4] Merima utama Type 61 tidak distabilkan, dengan itu menembak semasa bergerak adalah tidak dapat dilakukan, dan kenderaan ini tidak dilengkapi dengan system perlindungan NBC atau peralatan mengharung dalam. JGSDF mula mengkaji reka bentuk kereta kebal baru dengan Mitsubishi pada tahun 1962, apabila ia disedari bahawa kereta kebal Type 61 tidak akan mampu menumpaskan rekabentuk Soviet terbaru seperti kereta kebal T-62. Kereta kebal itu beransur dikeluarkan dari perkhidmatan pada tahun 1990-an dengan 400 buah dalam perkhidmatan pada tahun 1990, dan 190 buah dalam perkhidmatan pada tahun 1995. Kesemuanya dibersarakan menjelang tahun 2000, 39 tahun selepas penggunaan asal mereka.[5] Sejak tahun 1980, Type 61 mula digantikan dengan Kereta kebal Tempur Utama kereta kebal Type 74.
Prototaip pertama Kereta kebal Type 74, dinamakan STB-1, dihantar lewat tahun 1968 dan melalui beberapa pengubahsuaian sehingga prototaip akhir dinamakan STB-6 dihantar pada tahun 1973. Pengeluaran akhirnya bermula sebagai Type 74 pada September 1975, dengan 225 buah dihantar menjelang Januari 1980. Pengeluaran berakhir pada tahun 1989, dengan jumlah pengeluaran keseluruhan 893 buah. Kedudukan jurutembak termasuk komputer kawalan tembakan digital, menyuap data julat dari pencari jarak komander. Peluru bagi meriam utama dipertingkat dari HEP kepada APFSDS dan HEAT-MP.
Selepas penerimaan kereta kebal Type 74, Pemerintah Tertinggi Jepun telahpun mencari rekabentuk kereta kebal tempatan yang lebih baik bagi mengatasi kereta kebal T-72 Soviet. Hasilnya, pembangunan prototaip sebagai pengganti kepada kereta kebal Type 74, TK-X MBT bermula antara tahun 1976 dan 1977 yang menjadi Type 90. Type 90 akan menggantikan kereta kebal Type 74 secara langsung kerana kereta kebal Type 74 secara umumnya telahpun lapuk sebelum ia memasuki perkhidmatan, tetapi dengan berakhirnya Perang Dingin rancangan ini dikecilkan.
Keperluan bagi Type 90 disiapkan pada tahun 1980 dengan dua prototaip dan siri kedua empat prototaip telah di bina antara tahun 1986 hingga 1988 yang memasukkan perubahan hasil ujian dengan dua prototaip pertama. Ia dilengkapi dengan senjata meriam laras licin Rheinmetall 120 mm yang juga dipasang pada kereta kebal Leopard 2 Jerman dan dalam versi diubahsuai pada Kereta kebal Tempur Utama M1A1/M1A2 Abram.
Prototaip kedua ini digunakan bagi pembangunan dan kemudian ujian pengguna, kesemuanya disiapkan menjelang tahun 1989, sebelum Jepun mengakui mengenai kewujudan Type 90 pada umum tahun 1990. Dengan pengecualian bagi meriam laras licin 120 mm, yang dihasilkan di bawah lesen dari Rheinmetall Jerman, kereta kebal Type 90 dan kesemua system kecilnya direka dan dibina di Jepun. Ia dirancang untuk melengkapkan kereta kebal Type 10.
Keseluruhan semua kereta kebal
suntingKereta kebal serdahana Type 87 Chi-I (kereta kebal ujian pertama)
suntingPembangunan bagi kereta kebal rekaan Jepun pertama bermula pada Jun 1925. Satu kumpulan empat jurutera dalam kumpulan kereta bagi Biro Teknikal menyertai pembangunan, termasuk pegawai tentera muda, Major Tomio Hara. Major Hara kemudian menjadi ketua jabatan pembangunan kereta kebal dan akan naik pangkat sebagai Jeneral. Pasukan ini memulakan reka bentuk kereta kebal mereka dan berkerja keras bagi menyiapkan projek dalam tempoh dua tahun yang diberikan. Oleh kerana ia merupakan kereta kebal pertama yang direka oleh Jepun, mereka terpaksa bermula dengan setiap komponen dibina dari awal.
Hara mereka sistem gantungan gunting "bell crank" ("bell crank scissors bagi kenderaan tempur berperisai yang bersambung dengan sepasang roda Bogie dan menyambungkan mereka dengan spring berpilin yang dipasang mendatar di luar badan. Sistem gantungan ini menjadi piwaian pada kebanyakan kereta kebal Jepun dan boleh di lihat pada kereta kebal serdahana Type 89.
Reka bentuk itu disiapkan pada May 1926 dan pengeluaran diarah untuk bermula di Arsenal Tentera Osaka. Ketika itu, hanya sedikit industri berat diberikan pada penghasilan kenderaan bermotor di Jepun, oleh itu terdapat kesukaran besar bagi mencipta prototaip. Prototaip itu disiapkan pada Februari 1927, dalam tempoh diperlukan. Ramai Jeneral IJA menghadiri ujian tersebut pada 21–22 Jun 1927, dan kereta kebal itu mempamerkan persembahan yang boleh diterima di muka bumi kasar dan di cerunan.
Bersama Arsenal Tentera Osaka, Arsenal Tentera Sagami turut ditugaskan bagi memantau rekabentuk dan pengilangan pelbagai jenis kenderaan berperisai dan kereta kebal.
Kereta kebal kecil Type 94
suntingIJA menempah beberapa kereta kebal kecil dari Great Britain, bersama beberapa kenderaan Perancis dan mengudi mereka di lapangan.[6] IJA memutuskan bahawa mesin British dan Perancis terlalu kecil untuk digunakan, dan mula merancang versi lebih besar, model TK, atau Trektor Istimewa (Special Tractor). Ia dikelaskan semula sebagai (kereta kebal kecil) Type 94 dan ditugaskan bagi meninjau,[7] tetapi juga boleh digunakan bagi menyokong serangan infantri dan mengangkut perbekalan.[8]
Cubaan awal menghasilkan kereta kebal Type 92 Jyu-Sokosha bagi kegunaan kalavari.Bagaimanapun, komander infantri Jepun merasakan bahawa kenderaan seumpama dengannya juga berguna sebagai kenderaan sokongan bagi pengangkutan, peninjauan, dan perhubungan dalaman division infantri, dan boleh digunakan sebagai seperti “kompeni terbang” bagi memberikan kuasa tembakan tambahan dan sokongan jarak dekat dalam operasi infantri.
Ia merupakan kenderaan bertrek kecil ringan dengan turret bersenjatakan mesingan tunggal. Bagi pengangkutan kargo ia menarik trailer peluru. Ia dinamakan Tokushu Keninsha ("Trektor Istimewa "), diringkaskan kepada (“Special Tractor”) “TK”. Selepas ujian di Manchukuo dan Jepun, rekaan itu dipiwaikan sebagai kereta kebal kecil Type 94. Ia mula berkhidmat pada tahun 1935. Type 94 ringan terbukti berkesan di Manchuria dan tempat lain di China kerana Tentera Revolusi Kebangsaan Republik China terdiri dari hanya tiga battalion kereta kebal bagi menentang mereka. Sebagaimana hampir kesemua kereta kebal kecil negara lain yang dibina antara tahun 1920-an dan 1930-an, ia memiliki perisai nipis dan sering boleh ditembusi oleh tembakan senjata ringan piwaian.[9]
Satu variasi menarik bagi kereta kebal kecil Type 94 merupakan kereta kebal penyebar gas. Kenderaan Penyahjangkitan Type 94 dan Kenderaan Penyebar Gas Type 94 merupakan kereta kebal kecil Type 94 disesuaikan bagi perperangan kimia bersama dengan Kenderaan Penyahjangkitan Type 94 dan Kenderaan Penyebar Gas Type 94 yang ditatarajah sebagai kenderaan penyebar kimia bergerak bebas dengan kenderaan agen anti kimia penyahjangkitan bergerak berkenaan kepada unit infantri kimia Jepun dalam pertempuran. Kereta kebal kecil Type 94 diubah suai dengan Type 94 dilengkapi dengan perlindungan kimia/bakteriologi digunakan sebagai traktor kepada kenderaan tersebut, tertutup bagi perlindungan dari agen tersebut.
Kenderaan Penyebar gas mampu menyebar agen kimia gas mustard delebar 8 meter dan Kenderaan Penyahjangkitan menabur serbuk peluntur bagi menawar gas beracun atau agen patogenik dan kenderaan khas ini bagi perperangan kimia dimajukan pada tahun 1933–1934..
Kereta kebal ringan Type 97 Te-Ke
sunting'Kereta perisai ringan Type 97 Te-Ke (九七式軽装甲車 テケ , Kyū-nana-shiki kei sōkōsha Kete) adalah kereta kebal kecil direka sebagai kenderaan peninjau pantas,[10] dan merupakan pengganti bagi kereta kebal Type 94 Te Ke.
Sungguhpun rangkanya kelihatan sama, reka bentuk kereta kebal Type 97 adalah berlainan dari kereta kebal Type 94 dalam beberapa bahagian penting. Enjin terletak di belakang dan turret meriam (dan komander) dipindahkan ketengah kereta kebal—ini meletakkan pemandu ke kiri komander dalam kedudukan lebih baik bagi perhubungan sesama mereka. Sebagaimana kereta kebal Type 94, bahagian dalam dilapis dengan kepingan asbestos penyerap haba.
Persenjataan utama adalah Meriam Anti-Kereta kebal Type 94 37 mm, dengan 96 peluru, panjang laras 136 cm (L36.7), EL sudut tembakan -15 to +20 darjah, sudut tembakan AZ 20 darjah, pecutan laras 600 m/s, perobekan 45 mm/300 meter, yang juga digunakan oleh kereta kebal Type 95 Ha-Go. Bagaimanapun, akibat kekurangan dalam pengeluaran senjata ini, sebaliknya kebanyakan kenderaan dipasang dengan mesingan Type 97.[11]
Kereta kebal Type 97 menggantikan kereta kebal Type 94 di garis pemasangan pada tahun 1939, ia terutamanya ditempatkan pada regimen peninjau, dan sebagaimana dengan kereta kebal Tentera Amerika Syarikat sebelum 1941, tidak direka bagi bertempur dengan kereta kebal musuh.[12][13] Oleh kerana ia merupakan kenderaan peninjau, dibina bagi kepantasan, dan bukannya pertempuran langsung,[10] badan dan turetnya direka bagi hanya dua kaki-tangan; memaksa komander kereta kebal kecil untuk memuat dan menembakkan meriam utama. Sebagaimana kebanyakan kereta kebal kecil lain ia amat kekurangan dalam perlindungan perisai, dan mangsa mudah kepada mesingan .50 kaliber (mesingan berat).[14]
Kereta kebal serdahana Type 89 Chi-Ro
suntingIJA memutuskan bahawa kereta kebal Type 87 terlalu berat pada 18 tan dan terlalu perlahan untuk digunakan sebagai kereta kebal utamanya, dan kereta kebal Type 89 Chi-Ro (juga dikenali sebagai Type 89 "I-Go") di majukan untuk mengatasi kelemahan ini. Rekaan baru seberat 12.8 tan dan menggunakan kepingan keluli lebih kuat dan ringan menggantikan perisai besi kereta kebal Type 87. Persenjataan adalah meriam Type 90 57 mm, bersama satu (kemudian dua) mesingan Type 91 6.5 mm. Rekabentuk Type 89 disiapkan pada April 1929, dengan pengeluaran bermula pada tahun 1931, menjadikan kereta kebal ini yang pertama dikeluarkan secara pukal di Jepun. Kereta kebal Type 89 terdapat dalam dua bentuk - versi Kō ("A"), yang menggunakan enjin petrol sejukan air, dan versi Otsu ("B"), dengan enjin disel sejukan udara dan perisai hadapan yang dipertingkatkan. Kereta kebal Type 89 mula bertempur di China, tetapi dalam proses digantikan oleh kereta kebal Type 97 Chi-Ha pada permulaan Perang Dunia Kedua.
Kereta kebal ringan Type 95 Ha-Go
suntingKereta kebal Type 95 Ha-Go (juga dikenali sebagai kereta kebal Type 97 Ke-Go) sebagai pengganti kepada kereta kebal Type 89 yang dianggap terlalu perlahan bagi perperangan mekanikal. Prototaip dibina oleh Mitsubishi dan pengeluaran bermula pada tahun 1935, dengan lebih 2,000 disiapkan sehingga akhir perang. Ia bersenjatakan meriam utama 37 mm dan dua mesingan 7.7 mm (0.303 inci), satu pada turet belakang dan satu lagi dimuatkan pada badan. Kereta kebal Type 95 seberat 7.4 tan dan memiliki tiga orang kaki-tangan.
Ia berkhidmat sepanjang Medan Pasifik, termasuk Perang Cina-Jepun kedua dan banyak kepulauan di Pasifik, seperti kempen Guadalcanal, kempen pulau Mariana dan Palau, dan Pertempuran Iwo Jima. Beberapa variasi dibina, antara lain kereta kebal Type 3 Ke-Ri, yang memuatkan meriam Model 97 57 mm , Ta-Se, kereta kebal anti pesawat yang memuatkan meriam anti pesawat 20 mm, dan meriam gerak sendiri Type 5 Ho-Ru, sama seperti Hetzer Jerman, tetapi dengan Meriam anti kereta kebal Type 1, 47 mm.
Kereta kebal ringan Type 98
suntingThe Type 98 light tank Ke-Ni (九八式軽戦車 ケニ , Kyuhachi-shiki keisensha Ke-Ni) direka bagi menggantikan kereta kebal ringan Type 95 Ha-Go Tentera maharaja Jepun. Ia juga dirujuk sebagai kereta kebal Type 98 Chi-Ni oleh sesetengah sumber [15] Ia dibangunkan pada tahun 1938 bagi menangani kekurangan pada rekabentuk kereta kebal Type 95 yang muncul dari pengalaman bertempur di Manchukuo dan China semasa Perang Sino-Jepun Kedua. Prototaip bagi kereta kebal Type 98 baru ini disiapkan pada tahun 1939. Bagaimanapun, pengeluaran tidak bermula sehingga 1942.
Dengan bermulanya Perang Dunia Kedua, Kakitangan Awam Jeneral Tentera Maharaja Jepun dengan pantas menyedari bahawa rekabentuk kereta kebal Type 95 lemah kepada tembakan mesingan berat (.50 kaliber), dan dengan itu cuba membangunkan kereta kebal ringan dengan berat yang sama seperti Type 95, tetapi dengan perisai lebih tebal.[16] Kereta kebal Type 98 memiliki turret dua orang yang biasa, pembaikan pada turret tak sekata (“asymmetrical”) yang digunakan pada kereta kebal Type 95, membawa meriam kereta kebal Type 100 37mm, dengan pecutan laras 760 m/s, dan dengan mesingan 7.7 mm sepaksi di sisi. Hanya sekitar 103 kereta kebal Type 98 diketahui telah dibina >: 24 pada tahun 1942 dan 79 pada tahun 1943.[17]
Kereta kebal ringan Type 2 Ke-To
suntingKereta kebal ringan Type 2 Ke-To (二式軽戦車 ケト , Nishiki keisensha Ke-To) dibangunkan oleh Tentera Maharaja Jepun semasa Perang Dunia Kedua merupakan pembaikan pada kereta kebal Type 98 Ke-Ni yang sedia ada. Kerja pembangunan bagi kereta kebal Type 2 bermula dengan pembaikan meriam anti kereta kebal Type 1 37 mm dan turret diperbesarkan. Bagaimanapun, pengeluaran bermula pada 1944, dan menjelang tarikh tersebut Jepun terdesak bagi keluli (sebahagian besarnya disebabkan perperangan kapal selam Amerika Syarikat). Perkara ini, digabung dengan pengeboman Tokyo semasa Perang Dunia Kedua dalam kempen pengeboman strategic Amerika Syarikat, yang memusnahkan infrastruktur pengilangan, yang apabila ditambah dengan penekanan IJN kepada pembinaan kapal perang, menjadikan ianya jelas bagi tentera bahawa kereta kebal ringan Type 95 yang amat berjaya akan mengekalkan keunggulannya di barisan pengeluaran. Pengeluaran kereta kebal Type 2 digantung, dan hanya 34 unit disiapkan menjelang akhir perperangan.[16][18] Perperangan berakhir sebelum sebarang kereta kebal Type 2 digunakan dalam pertempuran.
Kereta kebal ringan Type 4 Ke-Nu
suntingType 4 light tank Ke-Nu (四式軽戦車 ケヌ , Yon-shiki keisensha Kenu) merupakan penciptaan yang dicipta bagi meningkatkan bilangan kereta kebal ringan yang dibekalkan ke division infantri barisan utamaTentera Maharaja Jepun semasa Perang Dunia Kedua. Melalui permodenan kereta kebal serdahana Type 97 Chi-Ha , di mana turret meriam 57 mm nya digantikan dengan turret meriam pecutan tinggi 47 mm, turret 57 mm dengan itu ada untuk dipasang pada badan kereta kebal ringan Type 95; dengan itu mencipta kereta kebal ringan Type 4 Ke-Nu.[19]
Versi asal Kereta kebal serdahana Type 97 Chi-Ha telah dilengkapi dengan meriam kereta kebal pecutan laras rendah 57 mm. Pengalaman operasi mendedahkan bahawa meriam ini sepenuhnya tidak cukup untuk menentang sebarang bentuk perisai musuh, dan meriam kereta kebal pecutan tinggi baru 47 mm dibangunkan. Ini kemudiannya dipasang pada kereta kebal serdahana Type 97 Chi-Ha bagi menghasilkan versi kereta kebal Type 97-kai Shinhoto, yang menjadi kereta kebal tempur utama piwaian bagi tentera Jepun. Ini memberikan sejumlah besar lebihan turret Type 97, yang kemudiannya dipasang balik pada rangka kereta kebal Type 95 Ha-Go lapuk, yang telah dilengkapi dengan senjata meriam kereta kebal 37 mm. Hasilnya digelar Type 4 Ke-Nu. Keseluruhannya, sekitar 100 unit diubah pada tahun 1944.[20]
Kereta kebal serdahana Type 97 Chi-Ha
suntingKereta kebal serdahana Type 97 Chi-Ha (九七式中戦車 チハ , Kyunana-shiki chu-sensha chiha) merupakan kereta kebal serdahana yang paling meluas dihasilkan dikalangan kereta kebal serdahana Jepun semasa Perang Dunia Kedua, dengan ketebalan perisai sekitar 26 mm pada sisi turetnya, dan perisai meriam 33 mm, yang di anggap perlindungan serdahana pada tahun 1930s.[21] Meriam utama 57 mm merupakan warisan dari tahun 1933 kereta kebal serdahana Type 89 I-Go, dan direka bagi menyokong infantri, sementara enjin diesel Mitsubishi 170 kuasa kuda merupakan enjin yang berupaya bagi kereta kebal pada tahun 1938.[21] Bilangan kereta kebal serdahana Type 97 yang dihasilkan rendah sedikit berbanding keluaran kereta kebal ringan Type 95 Ha-Go, tetapi lebih besar berbanding sebarang kereta kebal serdahana yang digunakan oleh Empayar Jepun.
Lebih dari 3,000 contoh kereta kebal Type 97 Chi-Ha dihasilkan oleh Mitsubishi, termasuk beberapa jenis specialized tanks. Versi awal dilengkapi dengan meriam kereta kebal Type 97 57 mm pecutan rendah, tetapi dari tahun 1942 berikutnya, Model 97 dilengkapi dengan meriam anti kereta kebal Type 1 47 mm pecutan tinggi, dipasang pada turret lebih besar yang di ambil dari kereta kebal serdahana Type 1 Chi-He. Versi ini dinamakan Shinhoto Chi-Ha ("turret baru") dan dianggap oleh ramai sebagai rekaan kereta kebal Jepun terbaik semasa perang. Kereta kebal Type 97 ShinHoTo Chi-Ha pertama kali beraksi d Pulau Corregidor Filipina pada tahun 1942. Kereta kebal Type 97 ShinHoTo Chi-Ha berkhidmat menentang pasukan Berikat sepanjang Pasifik dan Asia Timur termasuk juga Soviets semasa konflik Julai–Ogos 1945 di Manchuria. Sungguhpun lemah pada kebanyakan kereta kebal Berikat lawan (kereta kebal ringan M2M2/kereta kebal ringan M3 Stuart, kereta kebal serdahana M4 Sherman, dan kereta kebal T-34), meriam pecutan tinggi 47 mm memberikan peluang bertempur menentang mereka.
Kereta kebal meriam Type 2 Ho-I kereta kebal serdahana
suntingKereta kebal meriam Type 2 Ho-I (二式砲戦車 ホイ , Ni-shiki hōsensha Ho-I) Kereta Kebal sokongan merupakan hasilan dari kereta kebal serdahana Type 97 Chi-Ha milik Tentera Maharaja Jepun semasa Perang DUnia Kedua. Menyerupai konsep dengan variasi awal kereta kebal Panzer IV Jerman, ia direka sebagai howitzer gerak sendiri bagi membekalkan sokongan tembakan dekat bagi kereta kebal serdahana Jepun piwaian dengan kuasa tembak tambahan menentang perkubuan anti kereta kebal musuh.[22]
Usaha reka bentuk bagi Type 2 Ho-I bermula pada tahun 1937, pihak Jepun memulakan kerja bagi memasang Meriam Gunung Type 41 75 mm pada rangka kereta kebal serdahana Chi-Ha. Meriam gunung diubah suai, dikenali sebagai Kereta kebal meriam Type 99 7.5 cm, disiapkan menjelang 1940. Menjelang 1942, dengan permulaan Perang Dunia Kedua, tentera Jepun mula berdepan dengan kereta kebal M4 Sherman dan kereta kebal M3 Stuart pihak Berikat, dengan mana mereka hampir tidak dapat menanganinya. Tatarajah reka bentuk kereta kebal Type 2 kemudian ditukar bagi memasukkan peranan pemusnah kereta kebal, dengan meriam 75 mmnya dilengkapi dengan kepala peledak anti kereta kebal berkuasa tinggi.[17]
Kereta kebal serdahana Type 1 Chi-He
suntingKereta kebal Type 1 Chi-He telah dibangunkan pada tahun 1942 untuk menggantikan kereta kebal Type 97. Kereta kebal baru ini terbukti lebih baik berbanding kereta kebal Type 97 dari segi kepantasan dan perlindungan perisai, tetapi disebabkan perubahan keadaan yang pantas, Tentera Jepun tidak menunjukkan minat pada kereta kebal baru ini. Turet dan meriam 47 mm kereta kebal Type 1 boleh dipasang pada kereta kebal Type 97 (mencipta versi Shinhoto Chi-Ha) dan kilang telahpun menghasilkan secara pukal kereta kebal lama. Pengeluaran Chi-He bermula pada tahun 1944, tetapi ditamatkan selepas kurang dari satu tahun dan digantikan dengan kereta kebal serdahana Type 3 Chi-Nu.
Kereta kebal serdahana Type 3 Chi-Nu
suntingKereta kebal serdahana Type 3 Chi-Nu dibangunkan dengan pantas bagi menandingi kereta kebal serdahana M4 Sherman Amerika Syarikat. Pada asalnya, kereta kebal berikut dalam pembangunan bagi menggantikan Chi-He adalah kereta kebal serdahana Type 4 Chi-To. Bagaimanapun pembangunan Chi-To dan ereta kebal berat Type 5 Chi-Ri terlewat, sekali lagi diakibatkan kekurangan besi, dan kereta kebal sementara diperlukan. Pembangunan Chi-Nu bermula pada May 1944 dan disiapkan pada Oktober tahun itu. Chi-Nu merupakan jenis kereta kebal terakhir yang digunakan oleh IJA, dan pengeluaran berterusan sehingga akhir perang.
Kereta kebal serdahana Type 4 Chi-To
suntingKereta kebal serdahana Type 4 Chi-To (四式中戦車 チト , Yonshiki chūsensha Chi-To) merupakan satu daripada beberapa kereta kebal serdahana dan kereta kebal berat yang dibangunkan oleh Tentera Maharaja Jepun pada akhir Perang DUnia Kedua. Kereta kebal Type 4 Chi-To merupakan kereta kebal masa perang paling maju Empayar Jepun yang sampai pada tahap pengeluaran.[18]
Kereta kebal Type 4 Chi-To adalah seberat tiga puluh tan, kereta kebal serdahana dikimpal sepenuhnya dengan ketebalan perisai maksima sekitar 75 mm. Ia jauh lebih besar berbanding kereta kebal Type 97 Chi-Ha, dengan badan lebih panjang, lebar, dan tinggi, ditampung oleh tujuh roda jalan. Persenjataan utama, meriam kereta kebal Type 5 75 mm, berasaskan meriam anti pesawat Type 4 75 mm, yang merupakan pada asasnya salinan dari meriam antipesawat Model Bofors 1929 75 mm, dipasang pada turet meriam segi enam ("hexagon") besar berkuasa, berperisai dengan baik bersama mesingan coaxial.Mesingan ringan Type 97 tunggal turut dipasang di hadapan, tetapi luar biasa bagi kereta kebal Jepun, tiada mesingan dipasang ke belakang turet. Hanya dua kereta kebal Type 4 Chi-To disiapkan sebelum Jepun menyerah diri, dengan tambahan empat hampir siap. Tetapi perang berakhir sebelum lebih banyak unit boleh disiapkan dan tidak satupun dari dua unit yang disiapkan digunakan dalam pertempuran.[18]
Kereta kebal serdahana Type 5 Chi-Ri
suntingKereta kebal serdahana Type 5 Chi-Ri (五式中戦車 , Go-shiki chusensha Chi-ri) merupakan kereta kebal penultimate yang dibangunkan oleh Tentera Maharaja Jepun dalam Perang Dunia Kedua. Bertujuan sebagai versi kereta kebal serdahana Type 4 Chi-To yang lebih berat, dan lebih berkuasa, dalam prestasi ia direka bagi mengatasi kereta kebal serdahana M-4 Sherman Amerika Syarikat yang digunakan oleh pihak Berikat. Sebagaimana kebanyakan projek senjata inovasi yang dilancarkan oleh Jepun pada hari-hari terakhir Perang Dunia Kedua, pengeluaran tidak mampu maju melepasi tahap prototaip disebabkan kekurangan bahan, dan kehilangan infrastruktur Jepun akibat pengeboman pihak Berikat terhadap Jepun. Satu-satunya prototaip kereta kebal Type 5 dirampas oleh pasukan Amerika Syarikat semasa pendudukan Jepun, tetapi nasib seterusnya tidak diketahui.
Kereta kebal amat berat O-I
suntingKereka kebal amat berat O-I ujian memiliki tiga turet dan seberat 120 tan, dan memerlukan krew seramai 11 orang. Ia sepanjang 10 meter dan 4.2 meter lebar dengan ketinggian purata 4 meter. Perisainya setebal 200 mm pada ketebalan maksimanya dan kereta kebal tersebut memiliki kelajuan maksima 25 km/h. Versi ini memiliki dua enjin gasolin, dan dilengkapi dengan senjata meriam 1 x 105 mm, 1 x Type 1 37 mm (pada turet kecil yang dipasang di hadapan), dan mesingan 3 x Type 97 7.7 mm (satu dipasang di turet kecil hadapan) sementara versi amat berat turut memuatkan Type 1 37 mm pada turet kecil menghadap kebelakang. Ia telah dilaporkan bahawa sebuah kereta kebal O-I dihasilkan sebelum akhir perang dan dihantar ke Manchuria, menurut jurutera terbabit dengan projek tersebut.[23] Tiada gambar kereta kebal O-I telah dijumpai, hanya beberapa lakaran diketahui wujud.
Kereta kebal afimbia
suntingJepun menghasilkan beberapa reka bentuk afimbia, termasuk Type 1 Mi-Sha, Type 2 Ka-Mi, Type 3 Ka-Chi, Type 4 Ka-Tsu, Type 4 Ka-Sha, Type 5 To-Ku, kenderaan paya F B, Type 4 Ka-Tsu, Toku 4 Shiki Naikatei APC, dan SRII Ro-Go bagi kegunaan Pasukan Pendarat Navy Khas Jepun. Kereta kebal Type 1 merupakan reka bentuk ujian awal, yang mendorong kepada kereta kebal Type 2 Ka-Mi, yang merupakan pengeluaran pertama kereta kebal afimbia Jepun, sungguhpun hanya 184 dibina. Kereta kebal Type 3 Ka-Chi diasaskan pada kereta kebal Type 1 Chi-He Tentera Maharaja Jepun yang banyak diubah suai dan merupakan versi lebih besar dan berkeupayaan berbanding kereta kebal afimbia Type 2 Ka-Mi terdahulu.[24]
Kereta kebal afimbia Type 3 Ka-Chi pertama kali dihadapi oleh pihak Berikat semasa Pertempuran Kwajalein pada tahun 1944, bagaimanapun, hanya 19 dibina semasa perang. Type 3 Ka-Chi dihasilkan dalam bilangan terhad, tetapi terbukti berguna kerana keupayaannya untuk dilancar oleh kapal selam, yang membolehkannya menangani tugas berat bagi membantu garison pulau terasing pada siang hari di Selatan Pasifik dan Asia Tenggara. Kereta kebal ini kemudiannya digunakan sebagai kubu terbenam di kepulauan pasifik.
Kelas Pemusnah Kereta kebal
suntingKereta kebal Type 1 Ho-Ni I
suntingKereta kebal meriam Type 1 Ho-Ni I (一式砲戦車 ホニ I, Isshiki ho-sensha Ho-NiI?) merupakan pemusnah kereta kebal yang dibangunkan oleh Tentera Maharaja Jepun yang digunakan semasa Perang Dunia Kedua di medan Pasifik. Ketika unit Tentera Maharaja Jepun mula bertembung kereta kebal serdahana [ihak Berikat, seperti kereta kebal M4 Sherman, ia keluhatannya kereta kebal tempur Type 97 Chi-Ha Jepun kekurangan perisai mahupun persenjataan untuk menangani ancaman ini, dan usaha mula bagi versi pemusnahan kereta kebal.[17]
Type 1 Ho-Ni I dibangunkan dengan menggunakan rangka dan enjin kereta kebal Type yang ada, dan digantikan dengan turet meriam dengan Meriam Medan 75 mm Type 90 dipasang pada an open casemate with frontal and side armour only, yang menjadikannya terdedah dalam pertempurang jarak dekat. Type 1 Ho-Ni I direka bagi beroperasi sebagai artileri gerak sendiri dalam dividion berperisai. Tenggekan bagi meriam medan 75 mm Type 90 membenarkan gerakan sisi sepuluh darjah dan dongakan antara -5 hingga +25 darjah. Type 1 Ho-Ni I membawa 54 biji peluru.[18]
Kereta kebal meriam Type 2 Ho-I
suntingKereta kebal meriam Type 2 Ho-I (二式砲戦車 ホイ , Ni-shiki hōsensha Ho-I) Kereta kebal sokongan merupakan hasilan dari Kereta kebal Type 97 Chi-Ha serdahana milik Tentera Maharaja Jepun semasa Perang Dunia Kedua. Sama dari segi konsep dengan versi awal kereta kebal Panzer IV Jerman, ia direka sebagai howitzer gerak sendiri bagi memberikan sokongan tembakan jarak dekat bagi kereta kebal serdahana Jepun piwaian dengan kuasa tembakan tambahan terhadap kubu anti kereta kebal musuh.[22]
Selepas pengalaman di Manchukuo dalam perang di China, pihak Jepun berusaha bagi memasang Meriam Gunung Type 41 75 mm pada badan kereta kebal serdahana Chi-Ha. Meriam gunung diadaptasi, dikenali sebagai Kereta kebal Meriam Type 99 7.5 cm , disipakan pada tahun 1940. Persenjataan utama bagi Type 2 Ho-I adalah meriam kereta kebal Type 99 75 , dan persenjataan kedua adalah mesingan ringan 7.7 mm Type 97 Light pada badan. Laras pendek meriam 75 mm Type 99 dipasang pada turet meriam dua orang berputar sepenuhnya. Type 2 Ho-I menggunakan rangka Type 1 Chi-He, yang dirinya sendiri juga merupakan pengubah suaian dari Type 97 Chi-Ha. Menjelang tahun 1942, dengan permulaan Perang DUnia Kedua, tentera Jepun mula bertembung dengan kereta kebal M4 Sherman dan kereta kebal M3 Stuart pihak Berikat, yang mereka hampir tidak mampu tangani. Tatarajah rekabentuk Type 2 kemudian ditukar bagi memasukkan peranan pemusnah kereta kebal, dengan meriam 75 mm dilengkapi dengan kepala peledak anti kereta kebal letupan berkuasa tinggi.[17]
Type 3 Ho-Ni III tank destroyer
suntingThe Type 3 Ho-Ni III (三式砲戦車 ホニIII , San-shiki hōsensha) gun tank was a tank destroyer and self-propelled artillery of Imperial Japanese Army in World War II. The Type 3 No-Ni II superseded the Type 1 Ho-Ni I in production, and was much safer for the crew due to its having a completely enclosed superstructure.[25] The Type 3 Ho-Ni III utilized the chassis of the earlier Type 97 Chi-Ha medium tank.
The main armament of the Type 3 Ho-Ni III was a 75 mm Type 90 Field Gun, loosely based on the French Schneider et Cie Canon de 85 mle 1927 which was also used in the Type 3 Chi-Nu tank. Previous gun tanks, Type 1 Ho-Ni I and Type 2 Ho-I, were not really optimized designs. The fully enclosed and armored casemate of the Type 3 Ho-Ni III was intended to address the issues, and an order was placed with Hitachi Ltd in early 1944. Production was hampered by material shortages, and by the bombing of Japan in World War II, and only 31 or 41 units were completed by the time of the end of the war.[26] Although the Type 3 Ho-Ni III were assigned to various combat units, most were stationed within the Japanese home islands to defend against the projected Allied Invasion. As the surrender of Japan occurred before that invasion, there is no record of the Type 3 Ho-Ni III ever being used in actual combat.
Type 5 Na-To tank destroyer
suntingThe Type 5 Na-To (五式砲戦車 , Go-shiki hōsensha) was the penultimate tank destroyer developed by the Imperial Japanese Army in the closing stages of World War II. The Type 5 Na-To made use of the chassis of the Type 4 Chi-So medium tracked carrier, combined with a Type 4 75 mm AA Gun as its main anti-tank armament. Secondary armament was the same gun as was used on the Type 4 Chi-To tank – a Type 4 75 mm tank gun, was based on the Type 88 75 mm AA Gun
Near the end of the Pacific War, Japanese field commanders realized that nothing in the inventory of the Japanese army would be able to withstand the increasingly advanced tanks and armored vehicles fielded by the Allies, and that a more powerful version of the Type 3 Ho-Ni III was necessary. Development was rushed through on a new design, which was completed in 1945. The Japanese army immediately issued an order for 200 units to be completed in 1945. However, by that time production was impossible due to material shortages, and by the bombing of Japan in World War II, and testing was not yet completed by the end of the war. Only two units were completed by the surrender of Japan. Neither was used in combat.[27]
Variasi dipengaruhi reka bentuk Jerman
suntingSepanjang perang pihak Jerman membekalkan cetakan biru, sokongan teknologi, dan sebahagian kereta kebal mereka ke Jepun menurut Pakatan Tripartite yang ditandatangani oleh kuasa Axis. Sesetengah pengetahuan yang dikongsikan bersama Jepun memberi inspirasi atau mempengaruhi kenderaan berperisai Jepun, sebagai contoh:
- Kereta kebal serdahana Type 3 Chi-Nu, secara kasar setanding dengan kereta kebal Panzer III dan kereta kebal Panzer IV.
- Kereta kebal serdahana Type 4 Chi-To dengan meriam AA Type 4 75 mm, diinspirasi oleh kereta kebal Panther.
- Kereta kebal berat Type 5 Chi-Ri dengan meriam AA Type 99 88 mm , diinspirasi oleh kereta kebal Tiger I.
- Separa trek Type 1 Ho-Ha, diinspirasi oleh SdKfz 251.
- Kereta kebal super berat O-I dan kereta kebal ujian ultra berat , setanding dengan kereta kebal Panzer VIII Maus
Kereta kebal selepas Perang Dunia Kedua
suntingKereta kebal Type 61 Jepun
suntingKereta kebal Type 61 (Bahasa Jepun: ろくいちしきせんしゃ Kanji: 61式戦車) merupakan Kereta kebal Tempur Utama (MBT) dibangunkan dan digunakan oleh Pasukan Pertahanan Diri Darat Jepun ("Japan Ground Self-Defense Force-JGSDF"), dibina oleh "Mitsubishi Heavy Industries". Pembangunan bermula pada tahun 1955 dan kenderaan mula berkhidmat pada April 1961. Nombor jenis menurut tahun perkhidmatan. Jumlah keseluruhan 560 buah Type 61 dihasilkan antara 1961 hingga 1975, apabila pengeluaran terhenti. Kereta kebal Type 61 memiliki tatarajah biasa, dengan turet pusat dan enjin terletak di belakang badan. Kereta kebal itu memiliki empat orang kaki tangan, komander, pemandu, juru tembak dan pengsisi peluru. Badannya adalah keluli dipetri, dengan turet keluli dituang. Ketebalan maksima perisai disebut sebagai 64 milimeter. Mesingan 12.7 mm biasanya dipasang pada kupola bagi kegunaan anti pesawat. Meriam utama adalah meriam berpilin kaliber 90 milimeter Type 61 dengan horizontal sliding breach block. Meriam itu dipasang dengan brek berbentuk-T brek muncung, yang melencong gas tembakan ke sisi, dan mengurangkan jumlah debu yang terbang akibat tembakan. Mesingan koaxial 7.62 milimeter dipasang bersebelahan dengan meriam.
Kereta kebal Type 74 Jepun
suntingThe Type 74 (74式戦車 , nana-yon-shiki-sensya) is a main battle tank (MBT) of the Japan Ground Self-Defense Force (JGSDF). It was built by Mitsubishi Heavy Industries as a replacement for the earlier Type 61. It was based on the best features of a number of contemporary designs, placing it in the same class as the US M60 Patton or German Leopard 1. Like these designs, it mounts the M68 105 mm gun. The design did not enter widespread use until 1980, by which point other western forces were starting the introduction of much more capable designs.
Kereta kebal Type 90 Jepun
suntingThe Type 90 tank (90式戦車 , Kyū-maru-shiki-sensya) is the current main battle tank (MBT) of the Japan Ground Self-Defense Force (JGSDF). It is built by Mitsubishi Heavy Industries and was designed as a replacement for all deployed Type 61s and a portion of their Type 74 tanks, and entered service in 1990. It is slated to be complemented by the Type 10. The Type 90 mounts a licensed copy of the German Rheinmetall L44 120 mm smoothbore cannon product by Japan Steel Works Limited. This is the same gun that is mounted on the German Leopard 2, American Abrams, and the South Korean K1A1 tanks. The gun is armed and loaded through a mechanical bustle autoloader (conveyor-belt type), developed by Mitsubishi of Japan. The Type 90 tank is the first western tank to achieve manpower savings by reducing the crew to three through the development of the turret bustle autoloader (With the exception of the turretless Strv 103).[28] This design allows the tank crew to operate without a loader, which allows the use of a smaller turret.
Rujukan
suntingBuku
sunting- Steven J. Zaloga, Peter Bull (2007). Japanese Tanks 1939-45. Osprey Publishing. ISBN 1846030919.
Nota
sunting- ^ Zaloga (Japanese Tanks) p. 12
- ^ Taki's Imperial Japanese Army
- ^ a b c "Mailer Education - Japanese tanks". Dicapai pada 12 February 2008.
- ^ Antill, P. (2001). "Type 61 Main Battle Tank".
- ^ "Japanese Ground Forces". GlobalSecurity.org.
- ^ Zaloga (Japanese Tanks) p. 7
- ^ Coox p. 154, 157
- ^ Zaloga (Japanese Tanks) p. 8
- ^ [1] Report on Type 92 from September 1945 issue of Intelligence Bulletin
- ^ a b Coox p. 157
- ^ Foss. Tanks: The 500.
- ^ Zaloga (Armored Thunderbolt) p. 15 & 18
- ^ Zaloga (2007) p. 10
- ^ Japan's Tankette Type 97 Te-Ke / Ke-Ke, WWIIVehicles.com.
- ^ [2] History of War.org website
- ^ a b Zaloga (Japanese Tanks) p. 18
- ^ a b c d Zaloga, Japanese Tanks 1939-45
- ^ a b c d [3] History of War
- ^ Zaloga, Japanese Tanks 1939-45, p. 18
- ^ http://www.historyofwar.org/articles/weapons_type_4_ke_nu.html History of War
- ^ a b Zaloga (Japanese Tanks) p. 11
- ^ a b http://www.historyofwar.org/articles/weapons_type_2_ho_i.html History of War
- ^ Tanks! Armored Warfare Prior to 1946
- ^ Zaolga, Japanese Tanks 1939-45
- ^ http://www.irvania.com/downloads/TBOTJapan.pdf
- ^ [4] History of War.org
- ^ Zaloga, Japanese Tanks
- ^ Type 90 Tank -GlobalSecurity.org
http://www.globalsecurity.org/military/world/japan/type-90.htm