Selendang

kain yang dipakai melepasi bahu

Selendang ialah pakaian ringkas India, dipakai longgar di atas bahu, bahagian atas badan dan lengan, dan kadangkala juga di atas kepala. Ia biasanya berupakan kain segi empat tepat atau segi empat sama, yang sering dilipat untuk membuat segi tiga, tetapi juga boleh berbentuk segi tiga. Bentuk lain termasuk selendang bujur.[1]

Sejarah

sunting

Pasymina berasal dari Kashmir, wilayah utara benua kecil India. Sumber melaporkan kraf kasymir diperkenalkan oleh Sayeed Ali Hamadani, seorang ulama Iran, ketika beliau datang ke Kashmir pada abad ke-14. Beliau mendapati bahawa kambing Ladakhi Kashmiri menghasilkan bulu lembut, dan mengambil sebahagian daripada bulu kambing ini dan membuat stokin yang dihadiahkannya kepada raja Kashmir, Sultan Qutbuddin. Selepas itu, Hamadani mencadangkan kepada raja supaya mereka memulakan industri tenunan selendang di Kashmir menggunakan bulu ini lalu terbitnya selendang pasymina.[2] Agensi Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu UNESCO melaporkan pada 2014 bahawa Ali Hamadani adalah salah seorang tokoh sejarah utama yang membentuk budaya Kashmir, baik dari segi seni bina dan melalui perkembangan seni dan kraf, dan seterusnya ekonomi, di Kashmir. Kemahiran dan pengetahuan yang dibawanya ke Kashmir menimbulkan keseluruhan industri.

Kashmir adalah titik penting di mana kekayaan, pengetahuan, dan produk India purba diturunkan kepada dunia. Mungkin tekstil tenunan yang paling terkenal ialah selendang Kashmir yang terkenal. Kanikar, misalnya, mempunyai reka bentuk tenunan yang rumit yang merupakan inspirasi daripada alam. Daun Chinar (daun Platanus), bunga epal dan ceri, bunga ros dan tulip, badam dan pir, burung bulbul —ini dibuat dalam warna merah marun, merah tua, kuning emas dan coklat yang lembut. Satu lagi jenis selendang Kashmir ialah Jamia Vr, iaitu fabrik bulu brokat kadangkala dalam bulu tulen dan kadangkala dengan sedikit kapas ditambah.[3]

 
Pemakaian selendang pada awal abad ke-19, Perancis.

Selendang digunakan untuk memanaskan badan, untuk melengkapkan pakaian, dan atas sebab simbolik. Satu jenis selendang yang terkenal ialah tallit yang dipakai oleh lelaki Yahudi semasa ibadat dan upacara. Dalam agama Kristian, wanita telah menggunakan selendang sebagai penutup kepala.[4] Sebagai tambahan kepada penggunaan selendang keagamaan yang disebutkan di atas, ia dipakai untuk menambah kemesraan (dan fesyen) pada urusan malam luar atau dalam, di mana suhu cukup panas untuk lelaki bersut, tetapi tidak untuk wanita berpakaian dan jaket mungkin tidak sesua. [5]

Selendang Kashmir

sunting

Selendang Kashmir ialah sejenis selendang yang terkenal dengan tenunan Kashmir-nya, dan secara tradisinya diperbuat daripada bulu shahtoosh atau pashmina. Terkenal dengan kehangatan, berat ringan dan reka bentuk buta yang bercirikan, selendang Kashmir pada asalnya digunakan oleh bangsawan dan bangsawan Mughal. Pada akhir abad ke-18, ia tiba di Eropah, di mana penggunaannya oleh Ratu Victoria dan Permaisuri Joséphine mempopularkannya sebagai simbol kemewahan dan status eksotik. Ia menjadi toponim untuk wilayah Kashmir itu sendiri (sebagai kasmir), memberi inspirasi kepada industri tiruan yang dihasilkan secara besar-besaran di India dan Eropah, dan mempopularkan buta, hari ini dikenali sebagai motif Paisley.[6]

Pashmina atau kar Amir

sunting
 
Penenun selendang Kashmir, sekitar 1903.

Majoriti fabrik bulu Kashmir, dan terutamanya selendang berkualiti terbaik, adalah dan masih diperbuat daripada Pashm atau Pashmina, iaitu bulu Capra hircus, spesies kambing gunung liar Asia. Oleh itu, selendang itu dipanggil pasymina. Bulu halus yang digunakan untuk menghasilkan selendang ialah bulu yang tumbuh di bawah kot luar haiwan yang berbulu kasar; bulu dari bawah perut. Bahan gred yang lebih rendah adalah daripada bulu biri-biri gunung Himalaya liar atau ibeks Himalaya. Walau bagaimanapun, bulu terbaik adalah bulu lembut, licin dan hangat daripada kambing liar, dan bersusah payah dikumpulkan dari pokok renek dan batu kasar di mana haiwan menggosok bulu mereka pada musim panas. Ini tidak diragukan lagi adalah bulu lembut yang menjadi "selendang cincin" yang terkenal dan diidamkan pada zaman Mughal. Namun begitu, bulu yang bertaraf rendah yang diambil daripada biri-biri dan kambing dijinakkan menyediakan kebanyakan bulu yang digunakan kini dalam alat tenun Kashmir.

Selendang tenunan

sunting

Selendang renda rajutan segi tiga biasanya dikait dari leher ke bawah, dan mungkin atau tiada bentuk. Sebaliknya, selendang renda Faroe dikait dari bawah ke atas dan mengandungi kekek belakang tengah. Setiap selendang terdiri daripada dua panel sisi segi tiga, kekek belakang berbentuk trapezoid, dengan kemasan tepi, dan biasanya juga membentuk bahu.

Shalli

sunting

Shalli ialah selendang tenunan kain kepar yang diperbuat daripada bulu kambing Angora.[7]

Rujukan

sunting
  1. ^ Bhatnagar 2005.
  2. ^ Shiraz number shah Hamdan number 2004 Kashmir Academy Jebać was Art and culture (edit.), Jeelani Allie kashmiri
  3. ^ "Directorate of Sheep Husbandry, Kashmir Division, Government of Jammu & Kashmir". j&k sheep husbandry kashmir.nic.in. Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-01-04. Dicapai pada 2019-01-09.
  4. ^ Zuck, RoyCheck B. (5 September 2006). Vital New Testament Issues: Examining New Testament Passages and Problems (dalam bahasa English). Wipf and Stock Publishers. m/s. 105. ISBN 978-1-59752-684-5.CS1 maint: unrecognized language (link)
  5. ^ Bhatnagar 2004.
  6. ^ Irwin, John (1973). The kashmir shawl. London: H.M. Stationery Off. ISBN 0-11-290164-6. OCLC 3241655. Although a garment so simple in shape and form undoubtedly has a long history in the Near East, the finest shawls of the modern era are synonymous with the name of Kashmir.
  7. ^ Wingate, Isabel Barnum (1979). Fairchild's dictionary of textiles. Internet Archive. New York : Fairchild Publications. m/s. 547. ISBN 978-0-87005-198-2.

Bibliografi

sunting
Atribusi
  •   Rencana ini menggabungkan dan menterjemah teks dari penerbitan sekarang di domain awamChisholm, Hugh, penyunting (1911). "Shawl". Encyclopædia Britannica (dalam bahasa Inggeris). 24 (ed. ke-11). Cambridge University Press. m/s. 814.