Pengekodan Audio Lanjutan

Pengekodan Audio Lanjutan (bahasa Inggeris: Advanced Audio Coding, AAC) merupakan suatu piawaian pengekodan audio empunya untuk mampatan audio digital. Ia umumnya mampu mencapai kualiti bunyi yang lebih baik berbanding MP3 pada kadar bit yang sama.[1]

AAC telah ditetapkan piawaiannya oleh Pertubuhan Pemiawaian Antarabangsa dan Suruhanjaya Elektronik Antarabangsa sebagai sebahagian daripada spesifikasi MPEG-2 dan MPEG-4.[2][3]

AAC menyokong kemasukan 48 saluran audio berlebar jalur penuh (sehingga 96 kHz) audio saluran dalam satu stream plus 16 frekuensi rendah kesan (LFE, terhad untuk 120 Hz) saluran, sehingga 16 saluran dialog dan sehingga 16 data sungai. Kualiti untuk stereo berbeza-beza dari memuaskan pada kadar data 96 kbit/s yang sederhana dalam mod stereo gabungan, namun, ketelusan fideliti tinggi menghendakkan kadar data pada sekurang-kurangnya 128 kbit/s (VBR). Ujian yang dilakukan terhadap audio MPEG-4 telah menunjukkan bahawa AAC memenuhi syarat-syarat yang disebut sebagai "telus" mengikut Kesatuan Telekomunikasi Antarabangsa pada 128 kbit/s untuk stereo, dan 320 kbit/s untuk audio 5.1. [perlu rujukan]

AAC adalah jenis format audio lalai atau piawai digunakan YouTube, iPhone, iPod, iPad, Nintendo DSi, Nintendo 3DS, iTunes, Pemain Sesawang DivX Plus, PlayStation 3 dan pelbagai jenis model telefon Nokia Siri 40. Ia disokong PlayStation Vita, Wii (dengan kemaskini Saluran Foto 1.1 yang terpasang), siri Sony Walkman MP3 dan kemudiannya Android dan BlackBerry. Ia juga disokong para pengeluar kereta sistem audio dalaman kereta.[bila?]Templat:Vague

Rujukan

sunting
  1. ^ Brandenburg, Karlheinz (1999). "MP3 and AAC Explained" (PDF).
  2. ^ ISO (2006). ISO/IEC 13818-7:2006 "ISO/IEC 13818-7:2006 - Information technology -- Generic coding of moving pictures and associated audio information -- Part 7: Advanced Audio Coding (AAC)" Check |url= value (bantuan). www.iso.org (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 6 Ogos 2009.
  3. ^ ISO. "ISO/IEC 14496-3:2005 - Information technology -- Coding of audio-visual objects -- Part 3: Audio". Dicapai pada 6 Ogos 2009.

Pautan luar

sunting