Wikipedia

Kereta Api Waterford dan Tramor

Kereta Api Waterford dan Tramor (W&TR) ialah sebuah badan kereta api di Kaunti Waterford, Ireland, yang menghubungkan bandar Waterford dan bandar tepi laut Tramor, dengan jarak 7 1⁄4 batu (11.7 km).[1] Kereta api ini dibuka secara rasmi pada 5 September 1853 dan dibuka untuk urusan biasa pada 7 September 1853.[2] Laluan itu tidak mempunyai stesen perantaraan, hanya dua terminal, dan kekal terasing sepenuhnya daripada rangkaian kereta api Ireland yang lain sepanjang hayatnya.[1] Ia ditutup pada 31 Disember 1960.[3]

Kereta api
Waterford dan Tramor
Operasi
Dibuka5 September 1853 (1853-09-05)
Ditutup31 Disember 1960 (1960-12-31)
Teknikal
Tolok landasan1,600 mm (5 kaki 3 in) tolok Ireland
Fail:Water & Tramore Railway map, 1872.jpg
Landasan pada tahun 1872

Sejarah

sunting

Pembinaan bermula pada 10 Februari 1853, kumpulan masyarakat perniagaan Waterford mencukupkan kos £77,000.[4] Syarikat pembinaan William Dargan menyiapkan laluan trek tunggal pada 2 September 1853, kurang daripada tujuh bulan.[4] Ini merupakan satu pencapaian yang agak besar kerana satu bahagian garisan di luar Waterford meredah paya dalam yang dilitupi belukar.[perlu rujukan] Setiap terminal mempunyai pemutar rel.[5][1]

Syarikat tersebut menawarkan beberapa konsesi dan tawaran perjalanan, beberapa daripadanya berkaitan dengan pengembangan resort di Tramor. Gabungan perjalanan kereta api dan hotel ditawarkan, perjalanan percuma ditawarkan kepada pelbagai aliran agama, dan pembina rumah di Tramor boleh mengangkut bahan binaan mereka secara percuma dan mereka juga berhak mendapat pas perjalanan percuma selama lima tahun.[6]

Pada 1 Januari 1925, Kereta Api Selatan Raya (bahasa Inggeris: Great Southern Railways, GSR) telah dibentuk dan menyerap W&TR.[7] Pada 31 Disember 1944, GSR dan Syarikat Pengangkutan Bersatu Dublin bergabung untuk membentuk Sistem Pengangkutan Ireland (Ireland: Córas Iompair Éireann, CIÉ).[perlu rujukan]

Trafik mencapai puncak pada 1952 dengan empat belas perkhidmatan setiap hala berikutan pengenalan dasar tambang yang lebih murah.[8]

Pada 27 September 1960, CIÉ mengumumkan bahawa ia akan menutup laluan pada 31 Disember dan menggantikannya dengan perkhidmatan bas.[9] Untuk mengelakkan demonstrasi, tren terakhir yang dijadualkan tidak berjalan. Kereta api terakhir yang dijalankan ialah 13:25 dari Waterford dan 14:10 dari Tramor. [9]

Pada separuh pertama 1961, semua landasan telah diangkat dan rel yang dibuang oleh firma sekerap Dublin dengan tempat tidur telah dijual bagi digunakan untuk pertahanan terhadap hakisan pantai.[9] Secara tempatan, ia dikhabarkan bahawa trek itu akan dihantar ke Nigeria. Khabar angin palsu yang serupa turut melibatkan banyak penutupan kereta api pada masa itu. [9]

Salah satu daripada beberapa jejak kereta api yang tinggal ialah bangunan stesen Tramor, yang setelah terbiar selama bertahun-tahun kini dimiliki oleh Majlis Kaunti Waterford.[perlu rujukan]

Laluan

sunting

Kereta Api Waterford dan Tramor merupakan satu-satunya laluan tolok lebar di Ireland yang tidak bersambung dengan yang lain.[perlu rujukan] W&TR adalah salah satu daripada lima landasan kereta api yang pernah ada di Waterford. Yang lain ialah: Kereta Api Dublin dan Tenggara; Kereta Api Waterford dan Ireland Tengah; Kereta Api Waterford, Dungarvan dan Lismore; dan Kereta Api Waterford, Limerick dan Barat. Kereta api tiga yang terakhir telah diserap ke dalam Kereta Api Selatan dan Barat Raya sejurus selepas permulaan abad kedua puluh. Hanya W&TR tidak pernah menggunakan stesen Waterford utama di timur laut Sungai Siúr, walaupun perhentian awal Waterford, Dungarvan dan Lismore juga berada di selatan Siúr.

Rujukan

sunting
  1. ^ a b c Casserley 1974.
  2. ^ Rowledge 1995.
  3. ^ Baker 1972.
  4. ^ a b Flynn, Taylor & Friends 2001h.
  5. ^ O'Donoghue 2012.
  6. ^ Flynn, Taylor & Friends 2001f.
  7. ^ Flynn, Taylor & Friends 2001d.
  8. ^ Flynn, Taylor & Friends 2001e.
  9. ^ a b c d Flynn, Taylor & Friends 2001c.

Bibliografi

sunting
  • Baker, Michael H. C. (1972). Irish Railways since 1916. Shepperton: Ian Allan. ISBN 0711002827. OCLC 248259641.
  • Casserley, H. C. (1960). Historic locomotive pocket book. London: BT Batsford. OCLC 752832005.
  • Casserley, H. C. (1974). Outline of Irish Railway History. Newton Abbot & North Pomfret: David & Charles. ISBN 0715363778. OCLC 249227042.
  • Clements, Jeremy; McMahon, Michael (2008). Locomotives of the GSR. Newtownards: Colourpoint Books. ISBN 9781906578268. OCLC 547074718.
  • Fayle, H; Newham, AT (1972) [1964]. The Waterford & Tramore Railway. Newton Abbott: David & Charles. ISBN 0-7153-5518-X.
  • Flynn, Ian; Taylor, Andy; Friends (2001h). "Early History". Edmund Rice Primary School. Waterford & Tramore Railway. Dicapai pada 17 June 2021.
  • Flynn, Ian; Taylor, Andy; Friends (2001f). "The First Train". Edmund Rice Primary School. Waterford & Tramore Railway. Dicapai pada 17 June 2021.
  • Flynn, Ian; Taylor, Andy; Friends (2001d). "Developments". Edmund Rice Primary School. Waterford & Tramore Railway. Dicapai pada 17 June 2021.
  • Flynn, Ian; Taylor, Andy; Friends (2001a). "Accidents". Edmund Rice Primary School. Waterford & Tramore Railway. Dicapai pada 17 June 2021.
  • Flynn, Ian; Taylor, Andy; Friends (2001e). "End of an Era". Edmund Rice Primary School. Waterford & Tramore Railway. Dicapai pada 17 June 2021.
  • Flynn, Ian; Taylor, Andy; Friends (2001c). "Close". Edmund Rice Primary School. Waterford & Tramore Railway. Dicapai pada 17 June 2021.
  • Mulligan, Fergus (1990) [1983]. One Hundred and Fifty Years of Irish Railways. Belfast: Appletree Press. ISBN 9780862812331. OCLC 20525095.
  • O'Donoghue, Frank (2012). The 5-Minute Bell. Frank O'Donoghue. ISBN 9780957448407.
  • Rowledge, J. W. P. (1995). A Regional History of Railways. 16–Ireland. Penryn: Atlantic Transport Publishers. ISBN 0-906899-63-X. OCLC 164930974.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Kereta_Api_Waterford_dan_Tramor&oldid=6325969"