Ferenc Kazinczy, ([ˈfɛɾɛnts], [ˈkɒzintsi]), (dalam bahasa Inggeris lama: Francis Kazinczy,[1] 27 Oktober 1759 – 23 Ogos 1831) ialah seorang pengarang, penyair, penterjemah, Hungary, Hungary, agen dalam penjanaan semula bahasa Hungary dan kesusasteraan pada permulaan abad ke-19.[2] Hari ini namanya dikaitkan dengan Pembaharuan Bahasa pada abad ke-19, apabila beribu-ribu perkataan telah dicipta atau dihidupkan semula, membolehkan bahasa Hungary mengikuti kemajuan saintifik dan menjadi bahasa rasmi negara pada tahun 1844. Untuk karya linguistik dan sastera beliau dianggap sebagai salah seorang pengasas budaya Era Pembaharuan Hungary bersama-sama dengan Dávid Baróti Szabó, Ferenc Verseghy, György Bessenyei, Mátyás Rát dan János Kis.[3]

Ferenc Kazinczy
Ferenc Kazinczy
Kazinczy oleh János Donát, 1812
Lahir(1759-10-27)27 Oktober 1759
Érsemjén, Bihar, Hungary
(kini Șimian, Romania)
Meninggal dunia23 Ogos 1831(1831-08-23) (umur 71)
Széphalom, Daerah Zemplén, Hungary
(kini sebahagian dari Sátoraljaújhely)
Tempat pengebumianSzéphalom, Sátoraljaújhely, Daerah Borsod-Abaúj-Zemplén Hungary
Pekerjaanpengarang
neologis
penyair
penerjemah
notari
inspektor pendidikan
BahasaHungary
WarganegaraHungary
Pendidikanundang-undang
Alma materKolej Debrecen (1766)
Kolej Késmárk (1768)
Kolej Sárospatak (1769-1779)
Pergerakan sasteraZaman Pencerahan
Klasikisme
Karya terkenalTövisek és virágok (1811)
Poétai episztola Vitkovics Mihályhoz (1811)
Ortológus és neológus nálunk és más nemzeteknél (1819)
PasanganSophie Török (k. 1804)
AnakIphigenia
Eugenia
Thalia
Márk Emil Ferenc
Antal Sophron Ferenc
Anna Iphigenia
Bálint Cecil Ferenc
Lajos

Rujukan

sunting
  1. ^ Philological Society (Great Britain): Transactions of the Philological Society -PAGE: 33,
  2. ^ "1759. október 27. Kazinczy Ferenc születése". www.rubicon.hu.
  3. ^ "AZ IRODALOMTÖRTÉNET ÉS KRITIKA. - Magyar irodalomtörténet - Kézikönyvtár". www.arcanum.hu.