Ferenc Kazinczy
Ferenc Kazinczy, ([ˈfɛɾɛnts], [ˈkɒzintsi]), (dalam bahasa Inggeris lama: Francis Kazinczy,[1] 27 Oktober 1759 – 23 Ogos 1831) ialah seorang pengarang, penyair, penterjemah, Hungary, Hungary, agen dalam penjanaan semula bahasa Hungary dan kesusasteraan pada permulaan abad ke-19.[2] Hari ini namanya dikaitkan dengan Pembaharuan Bahasa pada abad ke-19, apabila beribu-ribu perkataan telah dicipta atau dihidupkan semula, membolehkan bahasa Hungary mengikuti kemajuan saintifik dan menjadi bahasa rasmi negara pada tahun 1844. Untuk karya linguistik dan sastera beliau dianggap sebagai salah seorang pengasas budaya Era Pembaharuan Hungary bersama-sama dengan Dávid Baróti Szabó, Ferenc Verseghy, György Bessenyei, Mátyás Rát dan János Kis.[3]
Ferenc Kazinczy | |
---|---|
Lahir | Érsemjén, Bihar, Hungary (kini Șimian, Romania) | 27 Oktober 1759
Meninggal dunia | 23 Ogos 1831 Széphalom, Daerah Zemplén, Hungary (kini sebahagian dari Sátoraljaújhely) | (umur 71)
Tempat pengebumian | Széphalom, Sátoraljaújhely, Daerah Borsod-Abaúj-Zemplén Hungary |
Pekerjaan | pengarang neologis penyair penerjemah notari inspektor pendidikan |
Bahasa | Hungary |
Warganegara | Hungary |
Pendidikan | undang-undang |
Alma mater | Kolej Debrecen (1766) Kolej Késmárk (1768) Kolej Sárospatak (1769-1779) |
Pergerakan sastera | Zaman Pencerahan Klasikisme |
Karya terkenal | Tövisek és virágok (1811) Poétai episztola Vitkovics Mihályhoz (1811) Ortológus és neológus nálunk és más nemzeteknél (1819) |
Pasangan | Sophie Török (k. 1804) |
Anak | Iphigenia Eugenia Thalia Márk Emil Ferenc Antal Sophron Ferenc Anna Iphigenia Bálint Cecil Ferenc Lajos |
Rujukan
sunting- ^ Philological Society (Great Britain): Transactions of the Philological Society -PAGE: 33,
- ^ "1759. október 27. Kazinczy Ferenc születése". www.rubicon.hu.
- ^ "AZ IRODALOMTÖRTÉNET ÉS KRITIKA. - Magyar irodalomtörténet - Kézikönyvtár". www.arcanum.hu.