Neith (Jawi: نيثcode: ms is deprecated , Bahasa Yunani Koine: Νηΐθcode: grc is deprecated , pinjaman daripada bentuk demotikBahasa Mesir: ntcode: egy is deprecated , kemungkinan besar asalnya dieja nrt "dia yang menggerunkan"; juga dieja Nit, Net atau Neit) adalah dewa Mesir purba awal. Dia dipercayai adalah pencipta yang pertama dan paling utama, yang telah mencipta dan mengawal sekalian alam. Dia dewi alam semesta, takdir, kepintaran, air, sungai, ibu, bersalin, memburu, menenun dan perang.
Neith
Dewi Neith Mesir - mengenakan simbol dewi perangnya, panah bersilang dan perisai di kepalanya, ankh dan goad Mesir. Ia kadang-kala mengenakan Mahkota Merah Mesir Hilir.
biasanya tiada, kemudiannya menjadi isteri Nun, Set[a] atau Khnum
Neith juga dewi penaung bandar Sais (Bahasa Qibti: ⲥⲁⲓcode: cop is deprecated Sai daripada bahasa Mesir Zau), di barat Delta NilMesir Hilir, tempat kultusnya berpusat. Bukti menunjukkan ia wujud seawal-awalnya dalam Dinasti Pertama.[1] Neith juga merupakan salah satu daripada tiga dewa penaung bandar selatan Latopolis (Bahasa Yunani Koine: Λατόπολιςcode: grc is deprecated ) atau Esna (Snē) (Bahasa Qibti Sahidi: ⲥⲛⲏcode: cop is deprecated daripada Mesir awal: t3-snt, juga iwnyt[2][3]). Latopolis terletak di tebing barat Sungai Nil kira-kira 55 kilometer (34 bt) selatan dari Luxor (Thebes).
^Dalam beberapa versi mitos Horus melawan Set, Neith memikat Set sementara Horus sedang memulihkan diri selepas matanya dicungkil oleh Set. Neith kemudiannya menjadi dewi-dewi dalam kepercayaan Semitik, Anat dan Astarte sebagia isterinya.
Altenmüller, Hartwig. "Zum Ursprung Von Isis Und Nephthys." Studien Zur Altägyptischen Kultur 27 (1999): 1-26. Dicapai 15 Jun 2020. www.jstor.org/stable/25152793.
El Sayed, Ramadan. "Les Rôles Attribués à La Déesse Neith Dans Certains Des Textes Des Cercueils." Orientalia, NOVA SERIES, 43 (1974): 275-94. Dicapai 15 Jun 2020. www.jstor.org/stable/43074608.
Hendrickx, Stan. "Two Protodynastic Objects in Brussels and the Origin of the Bilobate Cult-Sign of Neith." The Journal of Egyptian Archaeology 82 (1996): 23-42. Dicapai 15 Jun 2020. doi:10.2307/3822112.