Wikipedia

Penghapusan bangsa Bosnia

Penghapusan bangsa Bosnia (Bahasa Bosnia: Bosanski genocid / Босански геноцид) merujuk kepada kedua-dua pembunuhan beramai-ramai Srebrenica dan jenayah yang lebih meluas terhadap kemanusiaan dan kempen pembersihan etnik di seluruh kawasan yang dikawal oleh Tentera Republika Srpska (VRS)[8] semasa Perang Bosnia 1992–1995. Peristiwa di Srebrenica pada tahun 1995 termasuk pembunuhan lebih daripada 8000 lelaki dan kanak-kanak lelaki Bosniak (Bosnia Muslim), serta pengusiran beramai-ramai 25000–30000 lagi orang awam Bosnia oleh unit VRS di bawah pimpinan General Ratko Mladić.[9][10]

Penghapusan bangsa Bosnia
Sebahagian daripada pembunuhan beramai-ramai dan pembersihan etnik dalam Perang Bosnia
Batu peringatan di Pusat Peringatan Srebrenica-Potočari, Srebrenica.
LokasiBosnia dan Herzegovina
Tarikh11–13 Julai 1995 (1995-07-13) (hanya di Srebrenica)
Sasaran
  • Lelaki dan tawanan perang Bosnia Muslim[1] (di Srebrenica)
  • Bosniak, Bosnia Croats dan lain-lain bukan Serbia merentasi kawasan lain Bosnia dan Herzegovina (takrif pembunuhan beramai-ramai yang lebih luas)
Jenis serangan
Genosid, rogol pembunuhan beramai-ramai, penganiayaan, pembersihan etnik, pengusiran, dsb.
KematianGenosid:[a]
  • 8372 dibunuh (Srebrenica)[2]
  • 25609–33071 dibunuh (takrif pembunuhan beramai-ramai yang lebih luas)
MangsaJumlah: 1.2 juta kehilangan tempat tinggal
  • 25,000–30,000 diusir dari Srebrenica
  • 30,000-50,000 wanita dirogol
PelakuTentera Republika Srpska (VRS)[2]Kumpulan separa tentera Scorpions[5]
MotifIslamofobia, Serbia Raya, Serbianisasi, Sentimen anti-Croat, Sentimen anti-Turki[6][7]
sunting · sunting di Wikidata
Lihat pendokumenan templat ini
Lihat pendokumenan templat ini

Pembersihan etnik yang berlaku di kawasan kawalan VRS menyasarkan orang Bosnia dan Croat Bosnia. Kempen pembersihan etnik termasuk pemusnahan, kurungan yang menyalahi undang-undang, rogol genosid,[11][12] serangan seksual, penyeksaan, rompakan dan pemusnahan harta persendirian dan awam, dan layanan tidak berperikemanusiaan terhadap orang awam; penyasaran pemimpin politik, intelektual, dan profesional; pengusiran dan pemindahan orang awam yang menyalahi undang-undang; penembakan yang menyalahi undang-undang terhadap orang awam; pengagihan dan rompakan harta tanah dan peribadi yang menyalahi undang-undang; kemusnahan rumah dan perniagaan; dan kemusnahan tempat ibadat. Perbuatan itu didapati telah memenuhi keperluan untuk "tindakan bersalah" pembunuhan beramai-ramai dan bahawa "beberapa pelaku fizikal berniat untuk memusnahkan secara fizikal kumpulan yang dilindungi Muslim Bosnia dan Croat".[13]

Pada tahun 1990-an, beberapa pihak berkuasa menegaskan bahawa pembersihan etnik seperti yang dilakukan oleh unsur-unsur tentera Serb Bosnia adalah pembunuhan beramai-ramai;[14] ini kekal sebagai konsensus akademik, walaupun penafian Genosid Bosnia dalam akademik kekal sebagai isu yang serius. Ini termasuk resolusi oleh Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dan tiga sabitan untuk pembunuhan beramai-ramai di mahkamah Jerman (sabitan itu berdasarkan tafsiran pembunuhan beramai-ramai yang lebih luas daripada yang digunakan oleh mahkamah antarabangsa).[15] Pada tahun 2005, Kongres Amerika Syarikat meluluskan resolusi yang mengisytiharkan bahawa dasar pencerobohan dan pembersihan etnik Serbia memenuhi syarat yang mentakrifkan pembunuhan beramai-ramai.[16]

Pembunuhan beramai-ramai Srebrenica didapati sebagai tindakan pembunuhan beramai-ramai oleh Tribunal Jenayah Antarabangsa untuk Bekas Yugoslavia, satu penemuan yang dikekalkan oleh ICJ.[17]Pada 24 Mac 2016, bekas pemimpin Serbia Bosnia dan presiden pertama Republika Srpska, Radovan Karadžić, didapati bersalah melakukan pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica, jenayah perang dan jenayah terhadap kemanusiaan dan dijatuhi hukuman penjara 40 tahun. Pada 2019, mahkamah rayuan menaikkan hukumannya kepada penjara seumur hidup.[18] Pada 12 Mei 2021, diumumkan bahawa, dalam perjanjian dengan pihak berkuasa UK, dia akan menjalani sisa hukumannya di penjara UK.[19]

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu

sunting
Video luar
  Everyday objects, tragic histories Ziyah Gafić, TED Talks, Mac 2014, 4:32[20]

Pada 18 Disember 1992, resolusi Perhimpunan Agung PBB 47/121 dalam mukadimahnya menganggap pembersihan etnik sebagai satu bentuk pembunuhan beramai-ramai yang menyatakan:[21][22]

Amat bimbang tentang kemerosotan keadaan di Republik Bosnia dan Herzegovina berikutan tindakan agresif yang diperhebat oleh tentera Serbia dan Montenegro untuk memperoleh lebih banyak wilayah secara paksa, dicirikan oleh corak pelanggaran hak asasi manusia yang kasar dan sistematik yang konsisten, pelarian yang semakin berkembang. penduduk akibat pengusiran beramai-ramai orang awam yang tidak berdaya dari rumah mereka dan kewujudan di kawasan kem tahanan dan pusat tahanan yang dikawal oleh Serbia dan Montenegrin, dalam mengejar dasar "pembersihan etnik" yang menjijikkan, yang merupakan satu bentuk pembunuhan beramai-ramai...

Pada 12 Julai 2007, dalam penghakiman kes Jorgić lwn Jerman, Mahkamah Hak Asasi Manusia Eropah menyatakan bahawa:[23]

ICTY, dalam penghakimannya dalam kes Pendakwa lwn Krstić dan Pendakwa lwn Kupreškić, secara nyata tidak bersetuju dengan tafsiran luas 'niat untuk memusnahkan' seperti yang diterima pakai oleh Perhimpunan Agung PBB dan mahkamah Jerman. Merujuk kepada prinsip nullum crimen sine lege, ICTY menganggap bahawa pembunuhan beramai-ramai, seperti yang ditakrifkan dalam undang-undang antarabangsa awam, hanya terdiri daripada tindakan yang bertujuan untuk pemusnahan fizikal atau biologi kumpulan yang dilindungi.

Tribunal Jenayah Antarabangsa untuk Bekas Yugoslavia

sunting

Penemuan pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica

sunting
 
Penggalian mangsa pembunuhan beramai-ramai Srebrenica.

Pada tahun 2001, Tribunal Jenayah Antarabangsa untuk Bekas Yugoslavia (ICTY) memutuskan bahawa pembunuhan beramai-ramai Srebrenica 1995 adalah pembunuhan beramai-ramai.[24] Dalam keputusan sebulat suara Pendakwaraya lwn Krstić, Dewan Rayuan Tribunal Jenayah Antarabangsa untuk bekas Yugoslavia (ICTY), terletak di The Hague, mengesahkan bahawa pembunuhan beramai-ramai Srebrenica adalah pembunuhan beramai-ramai,[25] Ketua Hakim Theodor Meron menyatakan:

Dengan berusaha untuk menghapuskan sebahagian daripada Muslim Bosnia, tentera Serb Bosnia melakukan pembunuhan beramai-ramai. Mereka menyasarkan untuk kepupusan empat puluh ribu orang Islam Bosnia yang tinggal di Srebrenica, sebuah kumpulan yang merupakan lambang orang Islam Bosnia secara amnya. Mereka melucutkan semua tawanan Muslim lelaki, tentera dan awam, tua dan muda, harta benda dan pengenalan diri mereka, dan dengan sengaja dan mengikut kaedah membunuh mereka semata-mata berdasarkan identiti mereka.[26]

Pada September 2006, bekas pemimpin Serb Bosnia Momcilo Krajišnik didapati bersalah atas beberapa kes jenayah terhadap kemanusiaan, tetapi sementara hakim ICTY mendapati bahawa terdapat bukti bahawa jenayah yang dilakukan di Bosnia merupakan tindakan jenayah pembunuhan beramai-ramai (actus reus), mereka tidak menetapkan bahawa tertuduh mempunyai niat pembunuhan beramai-ramai, atau merupakan sebahagian daripada perusahaan jenayah yang mempunyai niat sedemikian (mens rea).[27]

Pada tahun 2007, mahkamah mendapati bukti yang tidak mencukupi untuk membuat kesimpulan mengenai dakwaan niat pembunuhan beramai-ramai.[28]

Mahkamah bagaimanapun tidak yakin, berdasarkan keterangan di hadapannya, bahawa ia telah dipastikan secara muktamad bahawa pembunuhan besar-besaran ahli kumpulan yang dilindungi itu dilakukan dengan niat khusus (dolus specialis) di pihak pelaku untuk memusnahkan secara keseluruhan atau sebahagian, kumpulan tersebut. Pembunuhan yang digariskan di atas mungkin merupakan jenayah perang dan jenayah terhadap kemanusiaan, tetapi Mahkamah tidak mempunyai bidang kuasa untuk menentukan sama ada ini benar.

Penemuan pembunuhan beramai-ramai di Žepa

sunting

Dalam kes Tolimir, dalam keputusan peringkat pertama, Tribunal Jenayah Antarabangsa telah membuat kesimpulan bahawa pembunuhan beramai-ramai telah dilakukan di kawasan Žepa, di luar Srebrenica.[29] Bagaimanapun, sabitan itu telah dibatalkan oleh dewan rayuan, yang mengecilkan jenayah pembunuhan beramai-ramai hanya kepada Srebrenica.[30]

Perbicaraan Milošević

sunting

Pada 16 Jun 2004, dalam Prosecutor v. Slobodan Milošević: Decision on Motion for Judgement of Acquittal, Dewan Perbicaraan ICTY enggan membebaskan bekas presiden Serbia Slobodan Milošević atas alasan yang sama, dan memutuskan:

246. Atas dasar kesimpulan yang boleh dibuat daripada keterangan ini, Dewan Perbicaraan boleh berpuas hati tanpa keraguan munasabah bahawa wujud suatu usaha jenayah bersama, yang termasuk ahli-ahli kepimpinan Serb Bosnia, yang tujuan dan niatnya adalah untuk memusnahkan sebahagian daripada penduduk Islam Bosnia, dan pembunuhan beramai-ramai itu sebenarnya dilakukan di Brčko, Prijedor, Sanski Most, Srebrenica, Bijeljina, Ključ dan Bosanski Novi. Niat pembunuhan beramai-ramai kepimpinan Serb Bosnia boleh disimpulkan daripada semua bukti, termasuk bukti yang dinyatakan dalam perenggan 238–245. Skala dan corak serangan, intensiti mereka, bilangan besar orang Islam yang terbunuh di tujuh majlis perbandaran, penahanan orang Islam, layanan kejam mereka di pusat tahanan dan tempat lain, dan sasaran orang yang penting untuk kelangsungan hidup orang Islam sebagai kumpulan adalah semua faktor yang menunjukkan pembunuhan beramai-ramai.[31]

Pada 26 Februari 2007, bagaimanapun, dalam kes pembunuhan beramai-ramai Bosnia, Mahkamah Keadilan Antarabangsa Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (ICJ) mendapati bahawa tiada bukti yang mengaitkan Serbia di bawah pemerintahan Milošević dengan pembunuhan beramai-ramai yang dilakukan oleh Serbia Bosnia dalam Perang Bosnia. Walau bagaimanapun, mahkamah mendapati bahawa Milošević dan yang lain di Serbia tidak melakukan cukup untuk menghalang tindakan pembunuhan beramai-ramai daripada berlaku di Srebrenica.[32]

Pada 22 November 2017, mahkamah Antarabangsa di The Hague mendapati Jeneral Ratko Mladić bersalah atas satu pertuduhan pembunuhan beramai-ramai, lima pertuduhan jenayah terhadap kemanusiaan dan empat pertuduhan pelanggaran undang-undang atau adat perang. Dia didapati tidak bersalah atas satu pertuduhan pembunuhan beramai-ramai dan dijatuhi hukuman penjara seumur hidup.[33]

Perbicaraan Genosid Bosnia

sunting

Pada masa ini, bekas pemimpin Serb Bosnia Radovan Karadžić dan Ratko Mladić kedua-duanya dibicarakan atas dua pertuduhan pembunuhan beramai-ramai dan jenayah perang lain yang dilakukan di Srebrenica, Prijedor, Ključ dan majlis perbandaran lain di Bosnia. Karadžić dan Mladić didakwa, secara berasingan, dengan:

Kiraan 1: Genosid.

  • Perbandaran: Bratunac, Foča, Ključ, Kotor Varoš, Prijedor, Sanski Most, Vlasenica dan Zvornik. Pada mulanya ditolak oleh Dewan Perbicaraan pada 28 Jun 2012,[34]kiraan ini sebulat suara dikembalikan semula pada 11 Julai 2013 oleh Dewan Rayuan. Dewan Rayuan menyimpulkan, antara lain, bahawa Dewan Perbicaraan tersilap dengan mendapati bahawa bukti yang dikemukakan oleh Pendakwaan tidak mampu membuktikan jenis tindakan genosid tertentu serta niat pembunuhan beramai-ramai yang berkaitan oleh Karadžić[35]

Kiraan 2: Genosid.

  • Perbandaran: Srebrenica.

Kiraan 3: Penganiayaan atas Alasan Politik, Perkauman dan Agama, Jenayah Terhadap Kemanusiaan.

  • Perbandaran: Banja Luka, Bijeljina, Bosanska Krupa, Bosanski Novi, Bratunac, Brčko, Foča, Hadžići, Ilidža, Kalinovik, Ključ, Kotor Varoš, Novi Grad, Novo Sarajevo, Pucat, Prijedor, Rogatica, Sanski Most, Sokolac, Trnovo, Vlasenica, Vogonik dan Zlasenica Srebrenica.

Mereka juga didakwa dengan pembunuhan, pengusiran, tindakan tidak berperikemanusiaan, menyebarkan keganasan di kalangan orang awam, serangan yang menyalahi undang-undang ke atas orang awam, dan mengambil tebusan..[36][37]

Penglibatan Serbia

sunting

Mahkamah tertinggi PBB telah membebaskan Serbia daripada tanggungjawab langsung ke atas pembunuhan beramai-ramai semasa perang Bosnia 1990-an. Tetapi Mahkamah Keadilan Antarabangsa memutuskan bahawa Belgrade telah melanggar undang-undang antarabangsa dengan gagal menghalang pembunuhan beramai-ramai 1995 di Srebrenica.[38]

Pada 28 Februari 2013, Mahkamah Rayuan ICTY membatalkan sabitan untuk Ketua Staf JNA (Tentera Kebangsaan Yugoslavia) Momčilo Perišić atas jenayah yang dilakukan di Bosnia dan Herzegovina dan Croatia dan mengarahkan Perišić dibebaskan serta-merta.[39] Pembebasannya bermakna, sehingga kini, tiada pegawai atau pegawai tentera Serbia-Montenegro (Yugoslavia) dan tiada anggota perintah tinggi JNA atau VJ pernah disabitkan oleh ICTY kerana jenayah perang yang dilakukan di Bosnia.[40]

Pada 30 Mei 2013, ICTY membebaskan dan memerintahkan pembebasan serta-merta Jovica Stanišić dan Franko Simatović, dua pembantu rapat Slobodan Milošević. Stanišić ialah Ketua Perkhidmatan Keselamatan Negara Serbia, manakala Simatović bertanggungjawab ke atas cabang operasi khas Perkhidmatan Keselamatan Negara..[41]

Resolusi Dewan dan Senat Amerika Syarikat

sunting

Bulan sebelum ulang tahun ke-10 Pembunuhan Beramai-ramai Srebrenica, kedua-dua dewan Kongres Amerika Syarikat meluluskan resolusi yang sama dengan perkataan yang menegaskan bahawa dasar pencerobohan dan pembersihan etnik seperti yang dilaksanakan oleh tentera Serb di Bosnia dan Herzegovina dari 1992 hingga 1995, termasuk Pembunuhan Srebrenica, pembunuhan beramai-ramai.

Pada 27 Jun 2005, semasa Kongres ke-109, Dewan Perwakilan Amerika Syarikat meluluskan resolusi (H. Res. 199 yang ditaja oleh Ahli Kongres Christopher Smith dengan 39 penaja bersama) memperingati ulang tahun ke-10 pembunuhan beramai-ramai Srebrenica.[42]Resolusi itu, seperti yang dipinda, telah diluluskan dengan majoriti besar 370 – YA, 1 ​​– TIDAK, dan 62 – TIDAK HADIR.[43] Resolusi itu adalah langkah dwipartisan memperingati 11 Julai 1995 – 2005, ulang tahun kesepuluh pembunuhan beramai-ramai Srebrenica.[44] Versi Senat, S.Res.134, telah ditaja oleh Senator Gordon Smith dengan 8 penaja bersama dan telah dipersetujui di Senat pada 22 Jun 2005 tanpa pindaan dan dengan persetujuan sebulat suara.[45] Ringkasan resolusi adalah sama, dengan pengecualian nama rumah yang meluluskan resolusi, dan penggantian perkataan yang dilaksanakan untuk dibunuh oleh Dewan dalam klausa pertama:

Menyatakan perasaan Dewan Perwakilan/Senat bahawa:

(1) beribu-ribu orang yang tidak bersalah yang dibunuh di Srebrenica di Bosnia dan Herzegovina pada Julai 1995, bersama-sama dengan semua individu yang menjadi mangsa semasa konflik dan pembunuhan beramai-ramai di Bosnia dan Herzegovina dari 1992 hingga 1995, harus diingati dan dihormati;
(2) dasar pencerobohan dan pembersihan etnik Serbia memenuhi syarat yang mentakrifkan pembunuhan beramai-ramai;
(3) warga asing, termasuk warga A.S., yang telah mengambil risiko, dan dalam beberapa kes kehilangan, nyawa mereka di Bosnia dan Herzegovina harus diingati dan dihormati;
(4) Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) dan negara anggotanya harus menerima bahagian tanggungjawab mereka untuk membenarkan pembunuhan beramai-ramai dan pembunuhan beramai-ramai Srebrenica berlaku, dan berusaha untuk memastikan bahawa ini tidak berlaku dalam krisis masa depan;
(5) adalah demi kepentingan negara A.S. bahawa individu yang bertanggungjawab harus bertanggungjawab atas tindakan mereka;

(6) orang yang didakwa oleh Tribunal Jenayah Antarabangsa bagi bekas Yugoslavia (ICTY) harus ditangkap dan dipindahkan ke The Hague tanpa berlengah-lengah lagi, dan negara-negara harus memenuhi kewajipan mereka untuk bekerjasama dengan ICTY; dan

(7) Amerika Syarikat harus menyokong kemerdekaan dan integriti wilayah Bosnia dan Herzegovina serta keamanan dan kestabilan di tenggara Eropah.
— Ringkasan CRS.[46][47]

Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ): Bosnia dan Herzegovina lwn Serbia dan Montenegro

sunting

Satu perbicaraan berlaku di hadapan Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ), berikutan saman 1993 oleh Bosnia dan Herzegovina terhadap Serbia dan Montenegro yang mendakwa pembunuhan beramai-ramai. Pada 26 Februari 2007, ICJ, dalam Kes Genosid Bosnia bersetuju dengan penemuan awal ICTY bahawa pembunuhan beramai-ramai Srebrenica merupakan pembunuhan beramai-ramai:[48]

Presiden ICJ Rosalyn Higgins menyatakan bahawa terdapat banyak bukti untuk membuktikan bahawa jenayah terhadap kemanusiaan dan jenayah perang telah dilakukan di Bosnia dan Herzegovina seperti pembunuhan berleluasa, pengepungan bandar, rogol besar-besaran, penyeksaan, pengusiran ke kem dan pusat tahanan, tetapi ICJ tidak mempunyai bidang kuasa ke atas mereka, kerana kes itu ditangani "secara eksklusif dengan pembunuhan beramai-ramai dalam pengertian undang-undang yang terhad dan bukan dalam erti kata yang lebih luas kadangkala diberikan kepada istilah ini".[48][49][50] Selain itu, Mahkamah mendapati "bahawa Serbia tidak melakukan pembunuhan beramai-ramai" atau "bersubahat untuk" atau "menghasut pelakuan pembunuhan beramai-ramai". Walau bagaimanapun, ia mendapati bahawa Serbia telah gagal "untuk mengambil semua langkah dalam kuasanya untuk mencegah pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica" dan untuk mematuhi sepenuhnya ICTY dengan gagal untuk memindahkan Ratko Mladić ke dalam jagaan ICTY di Hague dan Serbia mesti pemindahan masa depan ke Hague semua individu yang didakwa ICTY, yang tinggal di bawah bidang kuasa Serbia.[51]

Kritikan terhadap penghakiman ICJ

sunting

Penemuan Mahkamah bahawa Serbia tidak terlibat secara langsung dalam pembunuhan beramai-ramai Srebrenica telah dikritik hebat. Prof. Yuval Shany, Profesor Undang-undang Antarabangsa Awam Hersch Lauterpacht di Universiti Hebrew Jerusalem,[52] menyifatkan kesimpulan Mahkamah mengenai tiga soalan di hadapannya sebagai kontroversi:

Pertama, setakat bahagian bidang kuasa keputusan itu, mahkamah telah dikritik hebat kerana terlalu meregangkan konsep 'res judicata secara tidak wajar kepada keputusan mengenai bidang kuasa yang diberikan pada peringkat awal prosiding yang sama; kerana terlalu bergantung pada kesimpulan undang-undang yang diputuskan pada peringkat awal tanpa pertimbangan yang serius; dan untuk mentafsir secara sempit kuasa semakannya. Sememangnya, tujuh daripada lima belas hakim di bangku simpanan menyatakan pelbagai tahap rasa tidak senang dengan keputusan khusus ini.

Kedua, bagi penemuan sebenar mengenai kejadian pembunuhan beramai-ramai, beberapa penulis telah mengkritik mahkamah kerana enggan melihat 'gambaran yang lebih besar' mengenai peristiwa di Bosnia - gambaran yang seolah-olah mencadangkan bahawa pelbagai jenayah kejam yang dilakukan oleh Serb Bosnia semuanya adalah sebahagian daripada 'pelan induk' yang sama untuk mewujudkan negara Serbia yang homogen dari segi etnik. Yang lain telah mempersoalkan kesediaan mahkamah untuk bergantung pada ketiadaan sabitan individu dalam pembunuhan beramai-ramai oleh ICTY (kecuali berkaitan dengan pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica), tanpa mempertimbangkan dengan betul perbezaan antara piawaian liabiliti di bawah undang-undang jenayah dan tanggungjawab negara atau menghargai sepenuhnya nilai probatif bagi pengurangan caj sebagai hasil daripada tawar-menawar pengakuan.

Ketiga, berkenaan dengan persoalan tanggungjawab Serbia, analisis undang-undang mahkamah mengenai piawaian atribusi, keengganan untuk mencari Serbia sebagai rakan sejenayah kepada pembunuhan beramai-ramai, dan keputusan untuk mengelak daripada mengarahkan pembaikan, semuanya telah dikritik sebagai konservatif yang keterlaluan. Pada masa yang sama, pembacaan meluas mahkamah terhadap Artikel 1 Konvensyen Genocide sebagai berpotensi mengenakan kewajipan kepada semua negeri untuk mencegah pembunuhan beramai-ramai, walaupun jika dilakukan di luar wilayah mereka, telah diperhatikan kerana keberanian yang luar biasa. Namun, beberapa penulis telah mengkritik mahkamah kerana tidak menjelaskan sama ada Perkara 1 boleh memberikan asas bebas untuk melaksanakan bidang kuasa sejagat terhadap individu yang melakukan pembunuhan beramai-ramai. Jadi, boleh dipertikaikan, mahkamah secara meluas mentafsirkan kewajipan untuk mencegah pembunuhan beramai-ramai sambil secara sempit menafsirkan kewajipan untuk menghukum pelakunya.

Antonio Cassese, presiden pertama Tribunal Jenayah Antarabangsa bagi bekas Yugoslavia, mengkritik penghakiman ICJ atas alasan bahawa "Mahkamah Antarabangsa telah menetapkan standard pembuktian yang tidak realistik tinggi untuk mencari Serbia terlibat dalam pembunuhan beramai-ramai." Dia menambah:

ICJ, yang ... menangani kontroversi antara negeri, berhadapan dengan dakwaan Bosnia bahawa Serbia bertanggungjawab ke atas pembunuhan beramai-ramai Srebrenica. Walaupun Mahkamah memutuskan bahawa pembunuhan beramai-ramai telah berlaku, ia memutuskan bahawa Serbia tidak bertanggungjawab di bawah undang-undang antarabangsa.

Menurut Mahkamah, jeneral Serb Bosnia yang bersalah dalam pembunuhan beramai-ramai ini, pelbagai Mladić dan Krstić, tidak bertindak sebagai ejen Serbia mahupun menerima arahan khusus daripada Belgrade ... Mengapa ia tidak mencukupi untuk membuktikan bahawa tentera Serb Bosnia kepimpinan dibiayai dan dibayar oleh Serbia dan ia berkait rapat dengan kepimpinan politik dan ketenteraan Serbia? Lebih penting lagi, keputusan ICJ bahawa Serbia bertanggungjawab untuk tidak menghalang pembunuhan beramai-ramai di mana ia tidak bersubahat tidak masuk akal. Menurut Mahkamah, Serbia menyedari risiko pembunuhan beramai-ramai yang sangat tinggi dan tidak melakukan apa-apa. Tetapi Serbia tidak bersubahat, Mahkamah berhujah, kerana "belum terbukti" bahawa niat melakukan tindakan pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica "telah dibawa ke perhatian Belgrade".

Ini adalah kenyataan yang membingungkan. Pembunuhan beramai-ramai telah disediakan secara terperinci dan berlaku dalam tempoh enam hari (antara 13 dan 19 Julai). Adakah masuk akal bahawa pihak berkuasa Serbia kekal dalam kegelapan semasa pembunuhan itu sedang berlangsung dan dilaporkan dalam akhbar di seluruh dunia?[53]

Naib presiden Mahkamah Keadilan Antarabangsa, Hakim Al-Khasawneh, mengkritik penghakiman itu sebagai tidak mencerminkan bukti berkenaan dengan tanggungjawab langsung Serbia untuk pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica:

Ujian 'kawalan berkesan' untuk atribusi yang ditetapkan dalam kes Nicaragua tidak sesuai untuk soalan tanggungjawab Negara untuk jenayah antarabangsa yang dilakukan dengan tujuan bersama. Ujian 'kawalan keseluruhan' untuk atribusi yang ditetapkan dalam kes Tadić adalah lebih sesuai apabila pelakuan jenayah antarabangsa adalah objektif bersama bagi Negara yang mengawal dan aktor bukan Negara. Keengganan Mahkamah untuk membuat kesimpulan niat pembunuhan beramai-ramai daripada corak kelakuan yang konsisten di Bosnia dan Herzegovina adalah tidak konsisten dengan perundangan ICTY yang telah ditetapkan. Pengetahuan FRY tentang pembunuhan beramai-ramai yang akan berlaku di Srebrenica jelas terbukti. Mahkamah sepatutnya menganggap Scorpions sebagai organ de jure FRY. Kenyataan Majlis Menteri Serbia sebagai tindak balas terhadap pembunuhan beramai-ramai lelaki Islam oleh Scorpions adalah satu pengakuan tanggungjawab. Mahkamah gagal memahami kerumitan definisi jenayah pembunuhan beramai-ramai dan menilai fakta di hadapannya dengan sewajarnya.[54]

Tiada Rekod SDC

sunting

Tribunal Jenayah Antarabangsa tidak pernah menerima arkib lengkap minit Majlis Pertahanan Tertinggi dari Serbia. Menurut penjelasan yang diberikan oleh Sir Geoffrey Nice, bekas pendakwa dalam perbicaraan Slobodan Milošević:

Pertama, adalah penting untuk ambil perhatian bahawa Serbia tidak menyerahkan koleksi lengkap rekod SDC [Majlis Pertahanan Tertinggi] kepada Pendakwaan (OTP). Sebagai contoh, untuk tahun 1995 OTP menerima rakaman hanya untuk kira-kira separuh daripada semua sesi yang diadakan oleh SDC. Tambahan pula, beberapa rekod SDC tidak diserahkan dalam borang yang direkodkan secara stenografi penuh tetapi telah dihasilkan sebagai minit lanjutan. Ini bermakna ia lebih pendek daripada nota steno tetapi lebih panjang daripada minit biasa. Seingat saya, tarikh-tarikh mesyuarat yang hilang atau mesyuarat-mesyuarat di mana bentuk rekod yang lebih kecil ini disediakan, adalah penting – iaitu tarikh yang membawa kepada, sekitar dan selepas pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica. Rekod penuh mesyuarat tersebut masih belum disediakan. Pada masa yang sama, dokumen-dokumen ini, walaupun penting, tidak membentuk satu badan bukti yang akan menjelaskan sekali dan untuk semua apa yang berlaku dan siapa yang bersalah. Mereka menyediakan konteks yang lebih lengkap dan memberikan beberapa testimoni yang sangat berharga tentang perkara yang dikatakan oleh Milošević dan lain-lain. Dalam bentuk yang tidak disunting, mereka akan menunjukkan semua yang berminat (bukan hanya kerajaan dan peguam) kepada dokumen lain yang tidak pernah diberikan dan itu mungkin lebih jujur ​​daripada kata-kata mereka di mesyuarat Majlis SD yang tahu bahawa mereka sedang direkodkan oleh juru stenografi. Kedua, perlu diingat juga bahawa terdapat koleksi dokumen dilindungi dan dokumen individu lain yang, dan masih, dilindungi oleh perjanjian langsung antara Belgrade dan bekas Pendakwa OTP, iaitu mereka tidak dilindungi oleh Dewan Perbicaraan. Dokumen-dokumen ini sukar dikenal pasti sekarang tetapi jika dan apabila Bosnia-Herzegovina memutuskan untuk membuka semula kes ICJ adalah penting untuk meminta Serbia dan/atau ICTY mengemukakan semua dokumen tersebut untuk ICJ.[55]

European Court of Human Rights

sunting

Mahkamah Wilayah Tinggi Düsseldorf, Jerman, pada September 1997, menjatuhkan sabitan pembunuhan beramai-ramai terhadap Nikola Jorgić, seorang Serbia Bosnia yang merupakan ketua kumpulan separa tentera yang terletak di wilayah Doboj. Dia dijatuhi hukuman penjara seumur hidup empat penggal kerana terlibat dalam tindakan pembunuhan beramai-ramai yang berlaku di wilayah Bosnia dan Herzegovina, selain Srebrenica.[56]

Dalam penghakiman yang dikeluarkan pada 12 Julai 2007, Mahkamah Hak Asasi Manusia Eropah (ECHR) dalam kes Jorgić lwn Jerman (No. Permohonan 74613/01), menyemak penghakiman mahkamah Jerman terhadap Jorgić. Dalam menolak rayuan Jorgic, ECHR mengesahkan bahawa keputusan mahkamah Jerman adalah konsisten dengan tafsiran Konvensyen Genosid yang boleh diramalkan pada masa Jorgic melakukan kesalahan itu pada tahun 1992. Walau bagaimanapun, ECHR menekankan bahawa keputusan mahkamah Jerman, berdasarkan undang-undang domestik Jerman, telah mentafsirkan jenayah pembunuhan beramai-ramai dengan lebih luas daripada dan dengan cara yang ditolak oleh mahkamah antarabangsa.[57] Di bawah definisi yang lebih luas yang dipertahankan oleh badan kehakiman Jerman, pembersihan etnik yang dilakukan oleh Jorgić adalah pembunuhan beramai-ramai kerana ia bertujuan untuk memusnahkan kumpulan itu sebagai satu unit sosial, dan walaupun majoriti sarjana berpendapat bahawa undang-undang genosid Jerman harus mentafsirkan pembunuhan beramai-ramai. sebagai pemusnahan fizikal-biologi kumpulan yang dilindungi, "sebilangan besar ulama berpendapat bahawa tanggapan pemusnahan kumpulan seperti itu, dalam makna literalnya, adalah lebih luas daripada pemusnahan fizikal-biologi dan juga merangkumi pemusnahan. kumpulan sebagai unit sosial".[58][59]

 
Perkuburan Memorial Martir Kovači untuk mangsa perang di Stari Grad.

Dalam kes Pendakwa lwn. Krstić (2 Ogos 2001), ICTY memutuskan "undang-undang antarabangsa adat mengehadkan takrif pembunuhan beramai-ramai kepada tindakan yang bertujuan untuk memusnahkan secara fizikal atau biologi semua atau sebahagian daripada kumpulan itu. Oleh itu, perusahaan hanya menyerang ciri-ciri budaya atau sosiologi kumpulan manusia untuk menghapuskan unsur-unsur ini yang memberikan kepada kumpulan itu identitinya sendiri yang berbeza daripada masyarakat yang lain tidak akan jatuh di bawah definisi pembunuhan beramai-ramai". Pada 19 April 2004, penentuan ini telah dikekalkan melalui rayuan: "Konvensyen Genosid, dan undang-undang antarabangsa kebiasaan secara amnya, hanya melarang pemusnahan fizikal atau biologi kumpulan manusia. ... Dewan Perbicaraan secara jelas mengakui had ini, dan mengelak sebarang takrifan yang lebih luas.  ... " walaupun seperti mahkamah rendah, mahkamah rayuan juga memutuskan bahawa penghapusan etnik mungkin dengan bukti lain membawa kepada inferens niat genosid.[60] Pada 14 Januari 2000, ICTY memutuskan dalam kes Pendakwa lwn. Kupreškić dan Lain-lain bahawa kempen pembersihan etnik Lembah Lašva untuk mengusir penduduk Islam Bosnia dari rantau itu adalah penganiayaan, bukan pembunuhan beramai-ramai.[61] ECHR menyatakan pendapat Mahkamah Keadilan Antarabangsa yang memutuskan dalam Kes Genosid Bosnia bahawa penghapusan etnik bukan dalam dan dengan sendirinya pembunuhan beramai-ramai.[61]

Merujuk kepada penulis undang-undang, ECHR juga menyatakan: "Di kalangan ulama, majoriti telah mengambil pandangan bahawa penghapusan etnik, dengan cara yang dilakukan oleh tentera Serb di Bosnia dan Herzegovina untuk mengusir orang Islam dan Croat dari rumah mereka, tidak merupakan pembunuhan beramai-ramai Walau bagaimanapun, terdapat juga sebilangan besar ulama yang mencadangkan bahawa tindakan ini adalah pembunuhan beramai-ramai..[62]

ECHR setelah menyemak kes itu dan keputusan antarabangsa yang lebih terkini mengenai isu itu, ECHR memutuskan bahawa "Mahkamah mendapati bahawa tafsiran mahkamah [Jerman] tentang 'niat untuk memusnahkan kumpulan' sebagai tidak memerlukan pemusnahan fizikal kumpulan itu, yang juga telah diterima pakai oleh sebilangan ulama ... , oleh itu diliputi oleh perkataan, dibaca dalam konteksnya, jenayah pembunuhan beramai-ramai dalam Kanun Jenayah [Jerman] dan tidak kelihatan tidak munasabah",[63] Oleh itu, "Memandangkan perkara di atas, [ECHR] menyimpulkan bahawa, walaupun banyak pihak berkuasa telah memihak kepada tafsiran yang sempit tentang jenayah pembunuhan beramai-ramai, terdapat beberapa pihak berkuasa pada masa itu yang telah menafsirkan kesalahan pembunuhan beramai-ramai dalam lebih luas yang sama. Dalam keadaan ini, [ECHR] mendapati bahawa [Jorgić], jika perlu dengan bantuan seorang peguam, secara munasabah dapat meramalkan bahawa dia berisiko didakwa dan disabitkan dengan pembunuhan beramai-ramai atas perbuatan yang telah dilakukannya. pada tahun 1992.",[64] dan atas sebab ini mahkamah menolak dakwaan Jorgić bahawa terdapat pelanggaran Artikel 7 (tiada hukuman tanpa undang-undang) Konvensyen Eropah mengenai Hak Asasi Manusia oleh Jerman.[64]

Parlimen Eropah

sunting

Pada 15 Januari 2009, Parlimen Eropah meluluskan resolusi yang menyeru pihak berkuasa eksekutif Kesatuan Eropah untuk memperingati 11 Julai sebagai hari peringatan dan perkabungan pembunuhan beramai-ramai Srebrenica 1995, secara jelas diiktiraf sedemikian dengan merujuk kepada keputusan ICJ. Resolusi itu juga mengulangi beberapa penemuan termasuk bilangan mangsa yang "lebih 8000 lelaki dan kanak-kanak lelaki Islam" dihukum mati dan "hampir 25000 wanita, kanak-kanak dan warga emas dihantar pulang secara paksa, menjadikan peristiwa ini jenayah perang terbesar yang berlaku di Eropah. sejak akhir Perang Dunia Kedua".[65] Resolusi itu diluluskan dengan sangat baik, dengan undian 556 berbanding 9.

Individu yang didakwa kerana pembunuhan beramai-ramai semasa Perang Bosnia

sunting
Inilah perkampungan Plane, dulunya orang Turki. Sekarang kita akan pergi ke arah itu. Anda membuat filem ini secara bebas, anda tahu. Biarkan orang Serbia kita melihat apa yang telah kita lakukan kepada mereka... Jika orang Amerika dan Inggeris, orang Ukraine dan Kanada di Srebrenica, sementara itu Belanda, tidak akan melindungi mereka, mereka akan hilang dari kawasan ini lama dahulu.[66]
— Ratko Mladić, 15 Ogos 1994

Kira-kira 30 orang telah didakwa kerana mengambil bahagian dalam pembunuhan beramai-ramai atau terlibat dalam pembunuhan beramai-ramai pada awal 1990-an di Bosnia. Sehingga kini, selepas beberapa rundingan pengakuan dan beberapa sabitan yang berjaya dicabar dalam rayuan, dua lelaki, Vujadin Popović dan Ljubiša Beara, telah didapati bersalah melakukan pembunuhan beramai-ramai, dan dua lagi, Radislav Krstić dan Drago Nikolić, telah didapati bersalah kerana membantu dan bersubahat dengan pembunuhan beramai-ramai, oleh mahkamah antarabangsa kerana penyertaan mereka dalam pembunuhan beramai-ramai Srebrenica.[67][68]

Empat telah didapati bersalah menyertai pembunuhan beramai-ramai di Bosnia oleh mahkamah Jerman, salah seorang daripadanya, Nikola Jorgić, kalah dalam rayuan terhadap sabitannya di Mahkamah Hak Asasi Manusia Eropah.

Pada 29 Julai 2008, Mahkamah Negeri Bosnia dan Herzegovina mendapati Milenko Trifunović, Brano Džinić, Aleksandar Radovanović, Miloš Stupar, Branislav Medan dan Petar Mitrović bersalah melakukan pembunuhan beramai-ramai kerana terlibat dalam pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica.,[69][70] dan pada 16 Oktober 2009 Mahkamah Negeri Bosnia dan Herzegovina mendapati Milorad Trbić, bekas anggota pasukan keselamatan Serb Bosnia, bersalah atas pembunuhan beramai-ramai kerana penyertaannya dalam pembunuhan beramai-ramai dalam pembunuhan beramai-ramai Srebrenica.[71]

Slobodan Milošević, bekas Presiden Serbia dan Yugoslavia, adalah tokoh politik paling kanan untuk dibicarakan di ICTY. Dia didakwa melakukan pembunuhan beramai-ramai, sama ada secara bersendirian atau bersama-sama dengan ahli-ahli lain yang dinamakan dalam perusahaan jenayah bersama. Dakwaan itu menuduhnya merancang, menyediakan dan melaksanakan pemusnahan, secara keseluruhan atau sebahagian, kumpulan kebangsaan, etnik, kaum atau agama Islam Bosnia, seperti itu, di wilayah dalam Bosnia dan Herzegovina termasuk Bijeljina, Bosanski Novi, Brčko, Ključ , Kotor Varoš, Prijedor, Sanski Most dan Srebrenica.[72] Dia meninggal dunia semasa perbicaraannya, pada 11 Mac 2006, dan tiada keputusan dikembalikan.

ICTY telah mengeluarkan waran untuk menangkap Radovan Karadžić dan Ratko Mladić atas beberapa pertuduhan termasuk pembunuhan beramai-ramai. Karadžić telah ditangkap di Belgrade pada 21 Julai 2008, dan telah dipindahkan ke dalam tahanan ICTY di Hague sembilan hari kemudian pada 30 Julai.[73] Ratko Mladić juga ditangkap di Serbia pada 26 Mei 2011 selepas sedekad bersembunyi.[74]

Pada 24 Mac 2016, Karadžić dijatuhi hukuman penjara 40 tahun.[75] Akhirnya, pada 22 November 2017, Mladić dijatuhi hukuman penjara seumur hidup.[76][77] Kedua-duanya dihukum kerana jenayah perang, jenayah terhadap kemanusiaan dan pembunuhan beramai-ramai. Kedua-dua Karadžić dan Mladić merayu sabitan mereka. Pada tahun 2019 hakim rayuan menaikkan hukuman Karadžić kepada penjara seumur hidup. Keputusan dalam rayuan Mladić dijangka pada Jun 2021.[78] Ia ditolak pada 8 Jun dengan hukuman Mladic disahkan oleh panel hakim PBB dalam undian empat lawan satu.[79]

Jumlah kematian

sunting
 
Memorial Genosid Srebrenica di Potočari.

Jika definisi sempit pembunuhan beramai-ramai digunakan, seperti yang digemari oleh mahkamah antarabangsa, maka semasa pembunuhan beramai-ramai Srebrenica, 8000 lelaki dan kanak-kanak lelaki Muslim Bosnia telah dibunuh dan selebihnya penduduk (antara 25000 dan 30000 wanita Bosnia, kanak-kanak dan orang tua) adalah terpaksa meninggalkan kawasan itu. Jika definisi yang lebih luas digunakan, maka bilangannya adalah lebih besar. Menurut Unit Demografi ICTY, dianggarkan 69.8% atau 25,609 orang awam yang terbunuh dalam perang adalah Bosniak (dengan 42,501 kematian tentera), dengan Serb Bosnia mengalami 7,480 orang awam (15,299 kematian tentera), orang Croat Bosnia mengalami 1,675 orang awam. (7,183 kematian tentera), berjumlah 104,732 korban, merebak antara Bosnia Croat (8.5%), Bosnia Serb (21.7%), Bosniak (65%), dan lain-lain (4.8%).[80]

Pada Januari 2013, Pusat Penyelidikan dan Dokumentasi (RDC) yang berpangkalan di Sarajevo menerbitkan keputusan akhir mengenai penyelidikan "paling komprehensif" ke atas korban perang Bosnia-Herzegovina: The Bosnia Book of the Dead – pangkalan data yang mendedahkan "sekurang-kurangnya" 97,207 nama-nama warga Bosnia dan Herzegovina yang terbunuh dan hilang semasa perang 1992–1995. Ketua Unit Demografi ICTY, Ewa Tabeu, telah menggelarnya sebagai "pangkalan data terbesar sedia ada mengenai mangsa perang Bosnia". Lebih daripada 240000 keping data telah dikumpul, diproses, disemak, dibandingkan dan dinilai oleh pasukan pakar antarabangsa untuk menjadualkan nama mangsa. Menurut RDC, 82% atau 33,071 orang awam yang terbunuh dalam perang adalah Bosniak, dengan sekurang-kurangnya 97,207 korban, tentera dan awam, untuk semua pihak yang terlibat: Bosniak (66.2%), Serbia (25.4%) dan Croat (7.8). %), serta lain-lain (0.5%).[81][82][83]

Sebagai tambahan kepada mereka yang diketahui dibunuh secara langsung, sekitar 10,500[84][85] orang masih hilang dengan nasib yang tidak diketahui akibat Perang Bosnia; kebanyakan mereka adalah orang Bosnia.

Dalam satu kenyataan pada 23 September 2008 kepada Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, Dr. Haris Silajdžić, sebagai ketua delegasi Bosnia dan Herzegovina ke Perhimpunan Agung Sesi ke-63 Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, berkata bahawa "menurut data ICRC, 200000 orang terbunuh, 12000 daripada mereka kanak-kanak, sehingga 50000 wanita telah dirogol, dan 2.2 juta terpaksa meninggalkan rumah mereka. Ini benar-benar pembunuhan beramai-ramai dan sosiosid". Walau bagaimanapun, anggaran sedemikian telah dikritik sebagai sangat tidak tepat dan penganalisis seperti George Kenney telah menuduh kerajaan Bosnia dan masyarakat antarabangsa sensasi dan sengaja meningkatkan jumlah kematian untuk menarik sokongan antarabangsa[86] kepada umat Islam.[87]

Kontroversi dan penafian

sunting

Walaupun majoriti pendapat antarabangsa menerima penemuan mahkamah antarabangsa, masih terdapat beberapa perselisihan mengenai tahap pembunuhan beramai-ramai dan sejauh mana Serbia terlibat.

Masyarakat Islam Bosnia menegaskan bahawa pembunuhan beramai-ramai Srebrenica hanyalah satu contoh pembunuhan beramai-ramai yang lebih luas yang dilakukan oleh Serbia.[88]

Mahkamah Keadilan Antarabangsa menyimpang daripada penemuan fakta dan undang-undang Dewan Rayuan ICTY dalam kes Duško Tadić. Dalam penghakiman yang disampaikan pada Julai 1999, Dewan Rayuan mendapati bahawa Tentera Republika Srpska "di bawah kawalan keseluruhan" Belgrade dan Tentera Yugoslavia, yang bermaksud bahawa mereka telah membiayai, melengkapkan dan membantu dalam penyelarasan dan perancangan operasi ketenteraan . Sekiranya Mahkamah Keadilan Antarabangsa menerima penemuan Tribunal ini, Serbia akan didapati bersalah kerana terlibat dalam pembunuhan beramai-ramai Srebrenica. Sebaliknya ia membuat kesimpulan bahawa Dewan Rayuan dalam kes Tadic "tidak cuba menentukan tanggungjawab sesebuah negara tetapi tanggungjawab jenayah individu". Walaupun mungkin paradoks, keputusan saman undang-undang yang difailkan pada Mac 1993 ini tiba terlalu awal untuk Bosnia dan Herzegovina. Penangkapan Radovan Karadžić berlaku lebih setahun selepas ICJ memberikan penghakimannya,[73] dan Ratko Mladić, juga dituduh melakukan pembunuhan beramai-ramai, telah ditangkap pada Mei 2011. Slobodan Milošević meninggal dunia semasa perbicaraannya dan tiga perbicaraan bekas pegawai Serbia baru sahaja bermula.[89]

 
Wilayah Republik Bosnia dan Herzegovina dan Republik Croatia dikawal oleh tentera Serb 1992–1995. Tribunal Jenayah Perang menuduh Milošević dan pemimpin Serb lain sebagai "cuba untuk mewujudkan Serbia Raya, sebuah negara Serbia yang merangkumi kawasan penduduk Serbia di Croatia dan Bosnia, dan dicapai dengan memindahkan secara paksa bukan Serbia dari kawasan geografi yang besar melalui pelakuan jenayah."[90]

Walaupun pendakwa ICTY mempunyai akses kepada mereka semasa perbicaraan, beberapa minit mesyuarat masa perang pemimpin politik dan tentera Yugoslavia, tidak didedahkan kepada umum kerana ICTY menerima hujah Serbia bahawa berbuat demikian akan merosakkan keselamatan negara Serbia. Walaupun ICJ boleh menyepina dokumen itu terus dari Serbia, ia tidak berbuat demikian dan sebaliknya bergantung kepada dokumen yang didedahkan kepada umum semasa perbicaraan ICTY. Dua daripada hakim ICJ mengkritik keputusan ini dengan kata-kata yang berbeza pendapat. Marlise Simons melaporkan perkara ini dalam The New York Times, menyatakan bahawa "Apabila dokumen diserahkan [kepada ICTY], peguam berkata, pasukan dari Belgrade menyatakan dengan jelas dalam surat kepada tribunal dan dalam pertemuan dengan pendakwa dan hakim bahawa ia mahu dokumen itu dilucutkan untuk menghalang mereka daripada merosakkan kes Serbia di Mahkamah Keadilan Antarabangsa tidak merahsiakan perkara itu walaupun mereka berhujah kes mereka untuk 'keselamatan negara,' kata salah seorang peguam, sambil menambah, 'Orang kanan. di sini [di ICTY] tahu tentang ini'.". Simons meneruskan bahawa Rosalyn Higgins, presiden ICJ, enggan mengulas apabila ditanya mengapa rekod penuh tidak disepina, dengan mengatakan bahawa "Keputusan itu bercakap untuk dirinya sendiri". Diane Orentlicher, seorang profesor undang-undang di Universiti Amerika di Washington, mengulas "Mengapa mahkamah tidak meminta dokumen penuh? Fakta bahawa mereka digelapkan jelas membayangkan petikan ini akan membuat perbezaan.", dan William Schabas, seorang profesor undang-undang antarabangsa di Universiti Ireland di Galway, mencadangkan bahawa sebagai mahkamah sivil dan bukannya mahkamah jenayah, ICJ lebih biasa bergantung pada bahan yang dikemukakan di hadapannya daripada mengejar bukti secara agresif yang mungkin membawa kepada insiden diplomatik.[91]

Penafian

sunting

Beberapa penulis dan ahli akademik yang prolifik, termasuk Noam Chomsky[92][93] dan Edward S. Herman, telah berhujah bahawa pembunuhan beramai-ramai Srebrenica tidak merupakan pembunuhan beramai-ramai. Penyokong sedemikian sering menyebut bahawa wanita dan kanak-kanak sebahagian besarnya terhindar dan hanya lelaki umur tentera menjadi sasaran.[94][95] Pandangan ini tidak disokong oleh penemuan ICJ mahupun ICTY.[96]

Menurut Sonja Biserko, presiden Jawatankuasa Helsinki untuk Hak Asasi Manusia di Serbia, dan Edina Bećirević, fakulti kriminologi dan kajian keselamatan Universiti Sarajevo:

Penafian pembunuhan beramai-ramai Srebrenica berlaku dalam pelbagai bentuk di Serbia. Kaedah-kaedahnya terdiri daripada yang kejam hinggalah yang menipu. Penafian hadir paling kuat dalam wacana politik, dalam media, dalam bidang undang-undang, dan dalam sistem pendidikan.[97]

Lihat juga

sunting

Nota

sunting
  1. ^ Sehingga kini, hanya pembunuhan beramai-ramai di Srebrenica[2] telah digambarkan sebagai jenayah genosid oleh ICTY. secara keseluruhan, 34000 Orang awam Bosniak terbunuh semasa perang dan 1.2 juta dibuang secara paksa[3] daripada sekurang-kurangnya 64,036 kematian Bosniak secara keseluruhan.[4]

Rujukan

sunting
  1. ^ "Bosnia's Srebrenica massacre 25 years on - in pictures". BBC News. 10 July 2020. Diarkibkan daripada yang asal pada 2 March 2022. Dicapai pada 2022-03-05.
  2. ^ a b c Mojzes, Paul (2011). Balkan Genocides: Holocaust and Ethnic Cleansing in the Twentieth Century. Rowman & Littlefield. m/s. 178. ISBN 978-1-4422-0663-2.
  3. ^ Peterson, Roger D. (2011). Western Intervention in the Balkans: The Strategic Use of Emotion in Conflict. Cambridge University Press. m/s. 121. ISBN 978-1-139-50330-3.
  4. ^ Toal, Gerard (2011). Bosnia Remade: Ethnic Cleansing and Its Reversal. Oxford University Press. m/s. 136. ISBN 978-0-19-973036-0.
  5. ^ "Serbia: Mladic 'Recruited' Infamous Scorpions". Institute for War and Peace Reporting. Diarkibkan 13 September 2011 di Wayback Machine
  6. ^ "Karadzic predicted Muslim bloodbath, Bosnian war crimes trial hears". The Guardian. 27 October 2009. Dicapai pada 8 June 2023.
  7. ^ Suljagic, Emir (19 October 2020). "How the Bosnian Serb Assembly Redefined Bosniaks as Enemy 'Turks'". The Balkan Transitional Justice programme. Balkan Investigate Reporting Network. Dicapai pada 8 June 2023.
  8. ^ A Witness to Genocide: The 1993 Pulitzer Prize-Winning Dispatches on the "Ethnic Cleansing" of Bosnia, Roy Gutman
  9. ^ ICTY; "Address by ICTY President Theodor Meron, at Potocari Memorial Cemetery" The Hague, 23 June 2004 ICTY.org Diarkibkan 6 Februari 2022 di Wayback Machine
  10. ^ ICTY; "Krstic judgement" UNHCR.org Diarkibkan 18 Oktober 2012 di Wayback Machine
  11. ^ Fairbanks, Bailey (2019-01-11). "Rape as an Act of Genocide: Definitions and Prosecutions as Established in Bosnia and Rwanda". Historical Perspectives: Santa Clara University Undergraduate Journal of History, Series II. 23 (1).
  12. ^ Syed, Anya (2023-01-01). "Prosecuting Rape as Genocide: An Analysis of the Legal Framework and Challenges in International Law". CMC Senior Theses.
  13. ^ ICTY; "Karadzic indictment. Paragraph 19" ICTY.org Diarkibkan 16 Januari 2022 di Wayback Machine
  14. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 9, 13, 29.
  15. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 13, 29.
  16. ^ A resolution expressing the sense of the Senate regarding the massacre at Srebrenica in July 1995 Diarkibkan 21 April 2017 di Wayback Machine, 109th Congress (2005–2006), [S.RES.134]. Archived on 7 January 2016.
  17. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 13, 29–30.
  18. ^ Simons, Marlise (20 March 2019). "Radovan Karadzic Sentenced to Life for Bosnian War Crimes". The New York Times. Diarkibkan daripada yang asal pada 4 February 2022. Dicapai pada 26 April 2020.
  19. ^ "Radovan Karadžić to serve rest of sentence in British prison". The Guardian. Reuters. 12 May 2021. Diarkibkan daripada yang asal pada 20 February 2022. Dicapai pada 20 February 2022.
  20. ^ "Everyday objects, tragic histories". TED Talks. March 2014. Diarkibkan daripada yang asal pada 28 August 2014. Dicapai pada 27 August 2014., Ziyah Gafić, 4:32
  21. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 10–12.
  22. ^ Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa Bersatu R 121 session 47 The situation in Bosnia and Herzegovina: resolution / adopted by the General Assembly on 18 December 1992
  23. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 29–30.
  24. ^ Tribunal Jenayah Antarabangsa untuk Bekas Yugoslavia ditemui di Prosecutor v. Radislav Krstic – Trial Chamber I – Judgment – IT-98-33 (2001) ICTY8 (2 August 2001) bahawa pembunuhan beramai-ramai telah dilakukan. (lihat perenggan 560 untuk nama kumpulan dalam bahasa Inggeris yang melakukan pembunuhan beramai-ramai). Ia ditegakkan dalam Prosecutor v. Radislav Krstic – Appeals Chamber – Judgment – IT-98-33 (2004) ICTY 7 (19 April 2004) Diarkibkan 23 Ogos 2014 di Wayback Machine
  25. ^ "ICTY "Prosecutor v. Krstic"" (PDF). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 26 March 2009.
  26. ^ ICTY; "Address by ICTY President Theodor Meron, at Potocari Memorial Cemetery" The Hague, 23 June 2004 UN.org Diarkibkan 3 April 2009 di Wayback Machine
  27. ^ Staff. Momcilo Krajisnik convicted of crimes against humanity, acquitted of genocide and complicity in genocide, A press release by the ICTY in The Hague, 27 September 2006 JP/MOW/1115e Diarkibkan 29 Disember 2008 di Wayback Machine
  28. ^ "International Court of Justice". Diarkibkan daripada yang asal pada 9 July 2015. Dicapai pada 20 July 2015.
  29. ^ Irwin, Rachel. 13 December 2012. "Genocide Conviction for Serb General Tolimir Diarkibkan 8 Mac 2013 di Wayback Machine." Global Voices: Europe & Eurasia (769). UK: Institute for War and Peace Reporting.
  30. ^ "Appeals Chamber upholds Tolimir's convictions for genocide and unanimously upholds life sentence | International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia". www.icty.org. Diarkibkan daripada yang asal pada 31 January 2021. Dicapai pada 2021-01-26.
  31. ^ "Decision on Motion to Enter Judgment of Acquittal" (PDF). United Nations, International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia. 16 June 2004. Diarkibkan (PDF) daripada yang asal pada 29 October 2020. Dicapai pada 30 November 2020.
  32. ^ Paul Mitchell (16 March 2007). "The significance of the World Court ruling on genocide in Bosnia". World Socialist Web. Diarkibkan daripada yang asal pada 6 August 2018. Dicapai pada 9 February 2013.
  33. ^ Schultz, Teri (22 November 2017). "'Butcher of Bosnia' Ratko Mladic Guilty of Genocide, Crimes Against Humanity". NPR.org (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 2 March 2021. Dicapai pada 2020-12-04.
  34. ^ International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia, ICTY. "Karadzic Acquitted of One Genocide Charge". ICTY. Diarkibkan daripada yang asal pada 2 July 2012. Dicapai pada 28 June 2012.
  35. ^ International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia, ICTY. "Appeals Chamber reverses Radovan Karadžić's acquittal for genocide in municipalities of Bosnia and Herzegovina". ICTY. Diarkibkan daripada yang asal pada 13 July 2013. Dicapai pada 11 July 2013.
  36. ^ Prosecutor's Marked-up Indictment, ICTY Case No. IT-95-5/18-PT THE PROSECUTOR v RADOVAN KARADZIC, 19 October 2009 Diarkibkan 27 Ogos 2020 di Wayback Machine. Retrieved 7 June 2011
  37. ^ Prosecutor's Marked-up Indictment, ICTY Case No. IT-09-92-I THE PROSECUTOR v RATKO MLADIC, 1 June 2011 Diarkibkan 4 Mac 2016 di Wayback Machine. Retrieved 7 June 2011
  38. ^ "Court clears Serbia of genocide". BBC News. 26 February 2007. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 December 2013. Dicapai pada 12 December 2013.
  39. ^ "The ICTY Judgement in the Prosecutor vs. Momcilo Perisic case" (PDF). ICTY. Diarkibkan (PDF) daripada yang asal pada 19 March 2013. Dicapai pada 28 March 2013.
  40. ^ Hoare, Dr. Marko Attila (5 March 2013). "Why was Momcilo Perisic acquitted ?". Diarkibkan daripada yang asal pada 20 June 2013. Dicapai pada 13 May 2013.
  41. ^ Simons, Marlise (30 May 2013). "UN Court Acquits 2 Serbs of War Crimes". The New York Times. Diarkibkan daripada yang asal pada 24 December 2016. Dicapai pada 15 February 2017.
  42. ^ "Expressing the sense of the House of Representatives regarding the massacre at Srebrenica in July 1995". Diarkibkan daripada yang asal pada 20 October 2008. Dicapai pada 31 January 2008.
  43. ^ Washington Post. "Votes Database: Bill: H RES 199 Diarkibkan 6 Mac 2016 di Wayback Machine" 27 June 2005
  44. ^ Markup Committee on International Relations House of Representatives (pdf) Diarkibkan 31 Januari 2008 di Wayback Machine, 109th Congress, H. Res. 199 and H.R. 2601, 26 May 2005, Serial No. 109–87. p. 13
  45. ^ Smith, Gordon (22 June 2005). "S.Res.134 - A resolution expressing the sense of the Senate regarding the massacre at Srebrenica in July 1995". Congress.gov. Diarkibkan daripada yang asal pada 21 April 2017. Dicapai pada 20 April 2017.
  46. ^ Christopher Smith H.Res. 199 Diarkibkan 31 Januari 2008 di Wayback Machine, Expressing the Sense of the House of Representatives Regarding the Massacre at Srebrenica in July 1995. Retrieved 31 January 2008
  47. ^ "CRS Summary: A resolution expressing the sense of the Senate regarding the massacre at Srebrenica in July 1995". 22 June 2005. Diarkibkan daripada yang asal pada 21 April 2017. Dicapai pada 20 April 2017.
  48. ^ a b Max, Arthur (2007-02-26). "Court: Serbia Failed to Prevent Genocide". San Francisco Chronicle. Diarkibkan daripada yang asal pada 2007-08-10. Dicapai pada 2021-03-13.
  49. ^ "Sense Tribunal: Serbia found guilty of failure to prevent and punish genocide". Diarkibkan daripada yang asal pada 30 July 2009.
  50. ^ ICJ: Bosnian Genocide Case: Summary of the Judgment of 26 February 2007 [1] Diarkibkan 5 Jun 2011 di Wayback Machine
  51. ^ ICJ press release 2007/8 Diarkibkan 13 Februari 2010 di Wayback Machine 26 February 2007
  52. ^ Shany, Yuval (Spring 2008). "Bosnia, Serbia and the politics of international adjudication" (PDF). Justice. International Association of Jewish Lawyers and Jurists (45): 21–26. Diarkibkan (PDF) daripada yang asal pada 7 July 2021. Dicapai pada 2021-03-13.
  53. ^ Cassese, Antonio (27 February 2007). "A judicial massacre". The Guardian. Diarkibkan daripada yang asal pada 21 December 2016.
  54. ^ "Dissenting opinion of Judge Al-Khasawneh, Vice-President of the International Court of Justice" (PDF). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 29 June 2011. Dicapai pada 2011-05-24.
  55. ^ KBSA 2000, Interview with Sir Geofrey Nice, "The Victims of Srebrenica, Living and Dead, Deserve Truth" Diarkibkan 9 Mac 2012 di Wayback Machine [scroll down the page for English version]
  56. ^ Federal High Court of Germany: Translation of Press Release into English Nr. 39 on 30 April 1999: Federal High Court makes basic ruling on genocide Diarkibkan 3 Mac 2021 di Wayback Machine, Prevent Genocide International Diarkibkan 15 Disember 2007 di Wayback Machine
  57. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 4, 26-27.
  58. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 4, 9, 13, 26-29.
  59. ^ See also "'Ethnic Cleansing' and Genocidal Intent: A Failure of Judicial Interpretation?", Genocide Studies and Prevention 5, 1 (April 2010), Douglas Singleterry
  60. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 11.
  61. ^ a b ECHR 12 July 2007, m/s. 12.
  62. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 13.
  63. ^ ECHR 12 July 2007, m/s. 28.
  64. ^ a b ECHR 12 July 2007, m/s. 30.
  65. ^ European Parliament resolution of 15 January 2009 on Srebrenica, P6_TA(2009)0028 Diarkibkan 18 Oktober 2012 di Wayback Machine European Parliament – 15 January 2009.
  66. ^ Mladić Trial Chamber Judgement 2017, halaman 2266
  67. ^ "War crimes case widens 'genocide'". BBC. 19 April 2004. Diarkibkan daripada yang asal pada 28 July 2011.
  68. ^ "Life for Bosnian Serbs over genocide at Srebrenica". BBC. 10 June 2010. Diarkibkan daripada yang asal pada 30 July 2020.
  69. ^ Aida Cerkez-Robinson (30 July 2008). "7 Bosnian Serbs guilty of genocide in Srebrenica". USA Today. Diarkibkan daripada yang asal pada 17 February 2016.
  70. ^ "Bosnian Serbs jailed for genocide". BBC. 29 July 2008. Diarkibkan daripada yang asal pada 12 January 2009.
  71. ^ "Bosnian Serb jailed for genocide". BBC. 16 October 2009. Diarkibkan daripada yang asal pada 21 April 2010.
  72. ^ Case No. IT-02-54-T: The Prosecutor of the Tribunal against Slobodan Milosevic, amended indictment Diarkibkan 8 Mac 2022 di Wayback Machine, ICTY, 22 November 2002
  73. ^ a b Staff. Karadzic flown to Hague tribunal Diarkibkan 23 September 2008 di Wayback Machine, BBC, 30 July 2008
  74. ^ Ratko Mladic arrested: Bosnia war crimes suspect held Diarkibkan 20 Februari 2020 di Wayback Machine, BBC, 26 May 2011
  75. ^ "Radovan Karadzic sentenced to 40-year imprisonment for Srebrenica genocide, war crimes". The Hindu. 24 March 2016. Diarkibkan daripada yang asal pada 11 June 2020. Dicapai pada 28 November 2017.
  76. ^ "UN hails conviction of Mladic, the 'epitome of evil,' a momentous victory for justice". UN News Centre. 22 November 2017. Diarkibkan daripada yang asal pada 31 July 2021. Dicapai pada 23 November 2017.
  77. ^ Owen Bowcott, Julian Borger (22 November 2017). "Ratko Mladić convicted of war crimes and genocide at UN tribunal". The Guardian. Peritiwa berlaku pada 11:00. Diarkibkan daripada yang asal pada 26 July 2020. Dicapai pada 23 November 2017.
  78. ^ "'Butcher of Bosnia' Mladic's appeal verdict set for June". France 24. 30 April 2021. Diarkibkan daripada yang asal pada 20 May 2021. Dicapai pada 20 May 2021.
  79. ^ "Bosnian Serb commander Ratko Mladic loses genocide appeal". AP News. 8 June 2021. Dicapai pada 19 August 2022.
  80. ^ "THE 1992–95 WAR IN BOSNIA AND HERZEGOVINA: CENSUS-BASED MULTIPLE SYSTEM ESTIMATION OF CASUALTIES' UNDERCOUNT" (PDF). ICTY. Diarkibkan daripada yang asal pada 25 December 2018. Dicapai pada 27 January 2013.
  81. ^ Research and Documentation Center: Rezultati istraživanja "Ljudski gubici '91–'95" Diarkibkan 3 Disember 2010 di Wayback Machine
  82. ^ Lara J. Nettelfield (2010). Courting Democracy in Bosnia and Herzegovina. Cambridge University Press. ISBN 9780521763806. Diarkibkan daripada yang asal pada 5 January 2014. Dicapai pada 22 July 2013., pp. 96–98
  83. ^ "After years of toil, book names Bosnian war dead". Reuters. 15 February 2013. Diarkibkan daripada yang asal pada 21 July 2013. Dicapai pada 30 June 2017.
  84. ^ "Balkans: Thousands still missing two decades after conflicts". Amnesty International. 30 August 2012. Diarkibkan daripada yang asal pada 2 August 2014. Dicapai pada 17 May 2015.
  85. ^ ICRC Annual Report 2010 Diarkibkan 15 Mei 2012 di Wayback Machine, icrc.org; accessed 25 May 2015, p. 345
  86. ^ Statement by Dr. Haris Silajdžić, Chairman of the Presidency Bosnia and Herzegovina, Head of the Delegation of Bosnia and Herzegovina at the 63rd Session of the General Assembly on the occasion of the General Debate Diarkibkan 19 November 2021 di Wayback Machine, Summary Diarkibkan 4 September 2016 di Wayback Machine, 23 September 2008.
  87. ^ George Kenney (23 April 1995). "The Bosnian calculation". The New York Times. Diarkibkan daripada yang asal pada 31 May 2013. Dicapai pada 7 October 2012.
  88. ^ van den Biesen."Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, General Concluding Observation". International Court of Justice. 24 April 2006, para. 1–12. ICJ-CIJ.org Diarkibkan 9 Julai 2006 di Wayback Machine
  89. ^ "Sense Tribunal: ICTY – The missing link". Diarkibkan daripada yang asal pada 22 December 2008.
  90. ^ Decision of the ICTY Appeals Chamber; 18 April 2002; Reasons for the Decision on Prosecution Interlocutory Appeal from Refusal to Order Joinder; Paragraph 8
  91. ^ Marlise Simons. Genocide Court Ruled for Serbia Without Seeing Full War Archive Diarkibkan 24 Disember 2016 di Wayback Machine, The New York Times, 9 April 2007
  92. ^ "Chomsky's Genocidal Denial". Congress of Bosniaks of North America (dalam bahasa Inggeris). 2009-08-28. Dicapai pada 2024-02-12.
  93. ^ "It's Time the Left Apologised for Its Denial of the Srebrenica Massacre". HuffPost UK (dalam bahasa Inggeris). 2012-05-18. Dicapai pada 2024-02-12.
  94. ^ Herman, Edward S. (7 July 2007). "The Politics of the Srebrenica Massacre". zmag.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 1 July 2009.
  95. ^ "The real story behind Srebrenica". 14 July 2005. Diarkibkan daripada yang asal pada 11 October 2007.
  96. ^ ICTY, Prosecutor vs Krstic, Trial Chamber Judgement, Case No. IT-98-33-T, paras 43–46. UN.org Diarkibkan 1 April 2009 di Wayback Machine
  97. ^ Denial of genocide – on the possibility of normalising relations in the region Diarkibkan 3 Mac 2016 di Wayback Machine by Sonja Biserko (the Helsinki Committee for Human Rights in Serbia) and Edina Becirevic (faculty of criminology and security studies of the University of Sarajevo).

Sumber-sumber lain

sunting
  • Max Bergholz. Violence as a Generative Force: Identity, Nationalism, and Memory in a Balkan Community. Ithac, Cornell University Press, 2016. 464 pp. $35.00 (cloth), ISBN 978-1-5017-0492-5.
  • Genocide in Bosnia-Herzegovina: Hearing before the Commission on Security and Cooperation in Europe,United States, 1995.ISBN 9780160474446.
  • Paul R. Bartrop, Bosnian Genocide: The Essential Reference Guide,Greenwood Press, 2016.ISBN 9781440838682.
  • Walasek Helen, Bosnia and the destruction of cultural heritage, Routledge, 2015. ISBN 1409437043.
  • Donia Robert. J, Radovan Karadžić : Architect of the Bosnian Genocide, Cambridge University Press, 2014, ISBN 1107073359.
  • Roy Gutman, A witness to genocide, Prentice Hall & IBD, 1993, ISBN 0-02-546750-6.
  • Cigar, Norman, Genocide in Bosnia: The Policy of "Ethnic Cleansing", 1995, Texas A & M University Press, 1995.ISBN 0890966389.
  • Allen, Beverly, Rape Warfare: The Hidden Genocide in Bosnia-Herzegovina and Croatia. Minneapolis: University of Minnesota Press,1996. ISBN 0816628181.
  • Ching Jackie, Genocide and the Bosnian War, Rosen Publishing Group, 2008. ISBN 9781404218260.
  • Edina Bećirević, Genocide on the Drina River, New Haven and London: Yale University Press, 2014, ISBN 978-0-300-19258-2.
  • Michael Anthony Sells, The Bridge Betrayed: Religion and Genocide in Bosnia, Berkeley: University of California Press, 1998, ISBN 978-0520206908.
  • Attila Hoare Marko, Bosnia and Herzegovina: Genocide, Justice and Denial, Center for Advances Studies, 2015, ISBN 978-9958022128.*
  • Thomas Cushman and Stjepan Mestrovic, This Time We Knew: Western Responses to Genocide in Bosnia, New York University Press, 1996, ISBN 978-0814715352.
  • "Prosecutor v. Ratko Mladić" (PDF). International Criminal tribunal for the Former Yugoslavia. 22 November 2017.
  • "Case of Jorgic v. Germany (Judgement)". hudoc.echr.coe.int. European Court of Human Rights. 12 July 2007.

Bacaan lanjut

sunting
  • Ed Vulliamy, The War Is Dead, Long Live the War: Bosnia: The Reckoning, Bodley Head (London, 19 April 2012) ISBN 978-1-84792-194-9. Focuses on the camps.

Pautan luar

sunting


Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Penghapusan_bangsa_Bosnia&oldid=6250122"