Pemberontakan telah berterusan di Myanmar sejak 1948, apabila negara itu, yang ketika itu dikenali sebagai Burma, memperoleh kemerdekaan daripada United Kingdom.[4][5] Ia sebahagian besarnya merupakan konflik etnik, dengan kumpulan bersenjata etnik memerangi angkatan bersenjata Myanmar, Tatmadaw, untuk penentuan nasib sendiri. Walaupun banyak gencatan senjata dan penciptaan zon tadbir sendiri berautonomi pada 2008, kumpulan bersenjata terus menyeru untuk kemerdekaan, peningkatan autonomi, atau persekutuan. Ia adalah perang saudara yang paling lama berterusan di dunia, menjangkau hampir lapan dekad.[6][7][8]Pada tahun 1940, semasa Perang Dunia II, para cendekiawan Burma membentuk Komrad Tiga Puluh, yang kemudiannya menubuhkan Tentera Kemerdekaan Burma (BIA) untuk melawan pihak Berikat. Aung San memimpin Negara Burma, menukar kesetiaan kepada Sekutu pada pertengahan 1944. Rundingan selepas perang membawa kepada kemerdekaan Burma pada tahun 1948, tetapi ketegangan timbul apabila Perjanjian Panglong yang menjanjikan autonomi kepada etnik minoriti, tidak dihormati selepas pembunuhan Aung San. Tempoh ini menyaksikan kebangkitan Parti Komunis Burma dan Kesatuan Kebangsaan Karen (KNU).

Konflik Myanmar

Situasi tentera di Myanmar setakat 28 Mei 2024. Kawasan-kawasan dikawal oleh Tatmadaw diserlahkan dengan merah.
Tarikh02 April 1948 (1948-04-02) – kini
(76 tahun, 7 bulan, 1 minggu dan 3 hari)
Lokasi
Myanmar (Burma)
Status Sedang berlangsung
Pejuang-pejuang
  • Majlis Pentadbiran Negeri (sejak 2021)

Kerajaan Perpaduan Negara (sejak 2021)

  • Angkatan Pertahanan Rakyat

Pertubuhan-pertubuhan bersenjata etnik[a]
Komandan dan pemimpin
Min Aung Hlaing Duwa Lashi La
Unit terlibat
Angkatan Bersenjata Myanmar Pelbagai
Kekuatan
  • 406,000 (2021) anggaran Institut Kajian Strategik Antarabangsa (IISS)

[2]

  • 150,000 (2023) anggaran Institut Keamanan Amerika Syarikat (USIP) [3]
Jumlah bilangan pejuang tidak diketahui
Kerugian dan korban
180,000+ terbunuh[b]
600,000–1,000,000 diusir

Pada tahun 1962, Jeneral Ne Win mengetuai rampasan kuasa, menubuhkan junta tentera dan enggan menerima pakai sistem persekutuan, yang membawa kepada peningkatan pemberontakan. Parti Komunis Burma (CPB) dan pelbagai kumpulan etnik, termasuk Tentera Kemerdekaan Kachin dan Tentera Pembebasan Kebangsaan Karen, mengangkat senjata menentang kerajaan. Rejim Ne Win menghadapi perbezaan pendapat dalaman dan pemberontakan yang semakin meningkat sepanjang pemerintahannya, yang memuncak dalam Pemberontakan 8888 pada tahun 1988, yang ditindas dengan ganas oleh tentera.

Berikutan pemberontakan itu, tentera menubuhkan Majlis Pemulihan Undang-undang dan Ketenteraman Negeri (SLORC), kemudiannya dinamakan Majlis Keamanan dan Pembangunan Negeri (SPDC). SPDC menghadapi pemberontakan dan pergolakan awam, termasuk kebangkitan Arakan Rohingya Salvation Army (ARSA) pada 2010-an. Keadaan bertambah buruk dengan rampasan kuasa tentera 2021, yang diketuai oleh Min Aung Hlaing, yang menggulingkan kerajaan awam dan membawa kepada protes meluas dan pemberontakan baharu, terutamanya di wilayah etnik minoriti seperti Negeri Kachin, Negeri Kayah dan Negeri Kayin.

Rujukan

sunting
  1. ^ Kerajaan Myanmar merujuk kepada semua kumpulan pemberontak sebagai "organisasi bersenjata etnik", termasuk kumpulan seperti Barisan Demokrasi Semua Pelajar Burma dan Parti Komunis Burma, yang tidak memperjuangkan kepentingan kumpulan etnik tertentu.[1]
  2. ^
    • 130,000 (1948–2011)
    • 53,000+ (sejak 2011)
  1. ^ "Ethnic armed organisations' conference commences" (dalam bahasa Inggeris). Government of Myanmar. 26 July 2017. Diarkibkan daripada yang asal pada 1 February 2021. Dicapai pada 8 February 2022.
  2. ^ IISS 2021, m/s. 285–287.
  3. ^ Hein, Ye Myo. "Myanmar's Military Is Smaller Than Commonly Thought — and Shrinking Fast". United States Institute of Peace (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 12 April 2024.
  4. ^ Head, Jonathan (31 January 2023). "Myanmar: Air strikes have become a deadly new tactic in the civil war". BBC News. Dicapai pada 18 September 2023.
  5. ^ Malerba, Andre; DeCicca, Lauren (8 November 2013). "In pictures: A ceasefire in Myanmar?". Al-Jazzera. Dicapai pada 18 September 2023.
  6. ^ Miliband, David (12 December 2016). "How to Bring Peace to the World's Longest Civil War". Time (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 13 May 2020. Dicapai pada 11 March 2019.
  7. ^ Slow, Oliver (26 April 2018). "Fighting in Kachin Highlights Myanmar Civil War Worries". VOA (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 24 July 2018. Dicapai pada 11 March 2019.
  8. ^ Kaicome, Jittrapon (8 February 2019). "Marking 70 Years of War in Myanmar". The Diplomat. Diarkibkan daripada yang asal pada 30 December 2019. Dicapai pada 11 March 2019.