Komunikasi anjing

Komunikasi anjing merujuk pergerakan dan bunyi digunakan untuk anjing untuk menghantar signal kepada anjing lain dan haiwan lain (biasanya manusia). Komunikasi anjing wujud dalam pelbagai bentuk dan merupakan sebahagian asas tingkah laku sosial anjing.

Penting untuk melihat seluruh badan anjing dan bukan hanya mulut atau ekor sebelum memutuskan perkara yang cuba disampaikan oleh anjing. Yang kelihatan pada awal sebagai kelangsangan mungkin merupakan ajakan untuk bermain.

Anjing menggunakan pergerakan tertentu badan dan anggota badan dan suara berlainan untuk meluahkan emosinya. Ada sebilangan cara asasi untuk anjing boleh menyampaikan perasaannya. Ini ialah pergerakan telinga, mata, bulu kening, mulut, hidung, kepala, ekor dan seluruh badan, serta salak, bunyi geram, rengekan, cengkung, ngongoian, dan raungan.

Anjing tidak mempunyai bulu kening tetapi sesetengah baka mempunyai tanda tersendiri.

Lihat juga

• Komunikasi haiwan
• Komunikasi kucing

Rujukan

• Consciousness Explained oleh Daniel C. Dennett, 1992, ISBN 978-0-316-18066-5
• DOGS: A Startling New Understanding... oleh Raymond and Lorna Coppinger, 2002, ISBN 978-0-684-85530-1
• Dog Language by Roger Abrantes, Edisi Ke-3 2001, ISBN 978-0-9660484-0-7
• "What is a 'Jewish Dog'? Konrad Lorenz and the Cult of Wildness." Boria Sax, Society and Animals, Volume 5, Number 1, 1997, pp. 3–21(19)
• My Doggie Says...; Messages from Jamie oleh Fred Haney ISBN 0-9785515-0-8
• On Talking Terms With Dogs: Calming Signals oleh Turid Rugaas ISBN 0-9674796-0-6

Pautan luar

• Virtual Pet Behaviorist article on Canine Body Language (ASPCA) Diarkibkan 2012-08-07 di Wayback Machine (Inggeris)
• Virtual Pet Behaviorist article on barking (ASPCA) Diarkibkan 2009-04-17 di Wayback Machine (Inggeris)
• Virtual Pet Behaviorist article on howling (ASPCA) Diarkibkan 2012-05-05 di Wayback Machine (Inggeris)
• International Association of Canine Professionals (IACP) (Inggeris)