Wikipedia

Kit (bola sepak) tuan rumah

Dalam bola sepak, begitu juga sukan-sukan lain, "kit" merujuk kepada peralatan yg menepati piawai dan pakaian yang dipakai oleh pemain. Terma "kit", "jalur", dan di Amerika-Utara Inggeris "Seragam" digunakan silih-berganti. Peraturan perlawanan menyatakan bilangan minimum kit yang perlu pemain gunapakai, dan juga melarang menggunakan apa-apa yang berbahaya kepada sama ada pemain ataupun yang turut terlibat. Pertandingan secara individu mungkin menetapkan sekatan lanjutan, seperti mengawal-selia saiz logo yang dipamerkan diatas baju, dan didalam acara antara pasukan yang mempunyai warna yang serupa, pasukan pihak pelawat perlu menukar kepada warna berlainan.

Pavel Nedvěd digambarkan pada tahun 2006 memakai kit bola sepak moden yang tipikal

Kebiasaanya, pemain bola sepak dikenalpasti dengan memakai nombor dibelakang baju mereka. Pada asalnya pemain satu pasukan akan memakai nombor dari 1 hingga 11, sepadan dengan posisi mereka secara khususnya, tetapi di tahap profesional ianya telah diganti dengan penomboran pasukan umumnya, dimana setiap pemain dalam satu pasukan akan diberi nombor tetap untuk jangkamasa satu musim. Kelab profesional juga kebiasaanya memaparkan nama pemain ataupun nama samaran dibelakang baju, diatas (atau, jarang-jarang, dibawah) nombor pasukan.

Kit bola sepak telah berkembang dengan ketara sejak dari awal lagi sukan dipermainkan dimana biasanya pemain memakai baju kapas tebas, knickerbockers dan kasut bola kulit yang berat. Pada abad 20-an, kasut bola menjadi ringan dan lembut, seluar pendek dipakai lebih pendek, dan kemajuan dalam pembuatan pakaian dan cetakan membernarkan baju dicipta dengan lebih ringan mengunakna serat sintetik yang semakin berwarna-warni beserta rekabentuk kompleks. Peningkatan pengiklanan di abad 20-an, Logo penaja sudah mula diletakkan diatas baju, dan baju replika dibuat khas untuk peminat, menjana sejumlah pendapatan buat pasukan atau kelab.

Peralatan

sunting

Peralatan Asas

sunting
 
Pelindung lutut perlu dipakai mengikut peratuan.

Undang-undang Permainan menetapkan peralatan asas yang mesti dipakai oleh semua pemain dalam Undang-undang 4: Peralatan Pemain. Lima peralatan berasingan dinyatakan: baju (juga dikenali sebagai jersi), seluar pendek, stokin (juga dikenali sebagai sarung kaki), alas kaki dan pelindung lutut.[1] Penjaga gol dibenarkan memakai seluar sukan dan bukannya seluar pendek.[2]

Walaupun kebanyakan pemain memakai but bola sepak ("kasut bola sepak"[3][4] atau "kasut berpaku"[4] di Amerika Utara), Undang-undang tidak menyatakan bahawa ini diperlukan.[1] Baju mesti mempunyai lengan (kedua-dua lengan pendek dan panjang diterima), dan penjaga gol mesti memakai baju yang mudah dibezakan daripada semua pemain lain dan pegawai perlawanan. Seluar pendek haba boleh dipakai, tetapi mestilah warna yang sama dengan seluar pendek itu sendiri. Pelindung lutut mesti ditutup sepenuhnya oleh stokin, diperbuat daripada getah, plastik atau bahan yang serupa, dan "menyediakan tahap perlindungan yang munasabah".[1] Satu-satunya sekatan lain pada peralatan yang ditakrifkan ialah keperluan bahawa pemain tidak boleh menggunakan peralatan atau memakai apa-apa yang dianggap berbahaya kepada dirinya atau pemain lain.[1]

Adalah perkara biasa bagi pertandingan individu untuk menyatakan bahawa semua pemain luar dalam satu pasukan mesti memakai warna yang sama, walaupun Undang-undang hanya menyatakan "Kedua-dua pasukan mesti memakai warna yang membezakan mereka antara satu sama lain dan juga pengadil dan penolong pengadil".[1] Sekiranya berlaku perlawanan antara pasukan yang biasanya memakai warna yang sama atau serupa, pasukan tempat lawan mesti menukar kepada warna yang berbeza.[5] Disebabkan keperluan ini, pilihan kedua pasukan sering dirujuk sebagai "kit pelawat" atau "warna di tempat lawan", walaupun tidak diketahui, terutamanya di peringkat antarabangsa, untuk pasukan yang memilih untuk memakai warna pelawat mereka walaupun tidak perlu dengan pertembungan warna, atau memakainya di tempat sendiri. Pasukan kebangsaan England kadangkala bermain dengan baju merah walaupun ia tidak diperlukan, kerana ini adalah jalur yang dipakai ketika pasukan itu memenangi Piala Dunia FIFA 1966.[6] Dalam beberapa kes, kedua-dua pasukan terpaksa memakai kit pelawat pilihan kedua mereka; seperti perlawanan antara Belanda dan Brazil dalam Piala Dunia FIFA 1974 di mana mereka masing-masing memakai warna putih dan biru tua daripada pilihan pertama oren dan kuning; dan perlawanan antara Belanda dan Sepanyol dalam Piala Dunia FIFA 2014 di mana mereka memakai biru tua dan putih berbanding warna rumah mereka masing-masing iaitu oren dan merah. Banyak kelab profesional juga mempunyai "kit ketiga", kononnya akan digunakan jika kedua-dua pilihan pertama dan warna tempat lawan mereka dianggap terlalu serupa dengan pemain lawan.[7]

Kebanyakan kelab profesional telah mengekalkan skema warna asas yang sama selama beberapa dekad,[7] dan warna itu sendiri membentuk sebahagian daripada budaya kelab.[8] Pasukan yang mewakili negara dalam pertandingan antarabangsa biasanya memakai warna kebangsaan yang sama dengan pasukan sukan lain dari negara yang sama. Ini biasanya berdasarkan warna bendera negara, walaupun terdapat pengecualian—pasukan kebangsaan Itali, contohnya, memakai warna biru kerana ia adalah warna dinasti diraja Savoy, pasukan Australia seperti kebanyakan pasukan sukan Australia memakai Warna Kebangsaan Australia hijau dan emas, kedua-duanya tidak muncul pada bendera, dan Pasukan kebangsaan Belanda memakai oren, warna Rumah Diraja Belanda.[9]

 
Baju rumah Olympique de Marseille untuk musim 2006–07

Baju biasanya diperbuat daripada jejaring poliester, yang tidak memerangkap peluh dan haba badan dengan cara yang sama seperti baju yang diperbuat daripada gentian asli.[10] Kebanyakan kelab profesional mempunyai logo penaja di hadapan baju mereka, yang boleh menjana tahap pendapatan yang ketara,[11] dan ada juga yang menawarkan penaja peluang untuk meletakkan logo mereka di belakang baju mereka.[12] Bergantung pada peraturan tempatan, mungkin terdapat sekatan pada saiz logo ini atau pada logo yang boleh dipaparkan.[13] Pertandingan seperti Liga Perdana juga mungkin memerlukan pemain memakai tampalan pada lengan baju mereka yang menggambarkan logo pertandingan.[14] Nombor pemain biasanya dicetak di bahagian belakang baju, walaupun pasukan antarabangsa sering juga meletakkan nombor di hadapan,[15] dan pasukan profesional biasanya mencetak nama keluarga pemain di atas nombor mereka.[16] Ketua pasukan setiap pasukan biasanya dikehendaki memakai lilitan lengan bergetah di lengan kiri untuk mengenal pasti mereka sebagai kapten kepada pengadil dan penyokong.

 
Kasut turf moden, yang direka untuk digunakan pada rumput tiruan atau pasir yang keras

Kebanyakan pemain sekarang memakai but bola sepak khas, yang boleh dibuat sama ada daripada kulit atau bahan sintetik. But moden dipotong sedikit di bawah buku lali, berbanding but buku lali tinggi yang digunakan pada zaman dahulu, dan mempunyai kancing yang dilekatkan pada tapaknya. Kancingnya boleh sama ada dibentuk terus ke tapaknya atau boleh ditanggalkan, biasanya melalui benang skru.[17] But moden seperti Adidas Predator, yang pada asalnya direka oleh bekas pemain Liverpool, Craig Johnston, menampilkan reka bentuk dan ciri yang semakin rumit, dibantu secara saintifik seperti poket udara di tapak dan "bilah" getah pada tapak dan bukannya kancing.[18] Bilah telah menjadi subjek kontroversi kerana beberapa pengurus atasan telah menyalahkan mereka untuk kecederaan kedua-dua pemain lawan dan pemakai sendiri.[19][20]

Peraturan menetapkan bahawa semua pemain, tanpa mengira jantina, mesti memakai kit yang sama, namun pada September 2008 pasukan wanita Belanda FC de Rakt, menjadi tajuk utama antarabangsa dengan menukar jalur lamanya dengan yang baharu yang menampilkan skirt pendek dan baju ketat. Inovasi ini, yang telah diminta oleh pasukan itu sendiri, pada mulanya telah diveto oleh KNVB, badan induk bola sepak Belanda, tetapi keputusan ini telah diterbalikkan apabila mendedahkan bahawa pasukan FC de Rakt memakai seluar menjolok mata (seluar pendek yang sangat pendek) di dalam skirt mereka, dan oleh itu secara teknikalnya mematuhi.[21]

Lain-Lain Peralatan

sunting
 
Pelbagai gaya sarung tangan penjaga gol

Semua pemain dibenarkan memakai sarung tangan,[22] dan penjaga gol biasanya memakai sarung tangan khas untuk penjaga gol. Sebelum tahun 1970-an, sarung tangan jarang dipakai,[23] tetapi kini amat luar biasa untuk melihat penjaga gol tanpa sarung tangan. Dalam perlawanan Portugal menentang England dalam kejohanan Euro 2004, Ricardo menarik banyak komen kerana memutuskan untuk menanggalkan sarung tangan semasa penentuan sepakan penalti.[24] Sejak tahun 1980-an kemajuan ketara telah dibuat dalam reka bentuk sarung tangan, yang kini mempunyai pelindung untuk mengelakkan jari-jari bengkok ke belakang, segmentasi untuk membolehkan lebih fleksibiliti, dan tapak tangan diperbuat daripada bahan yang direka untuk melindungi tangan dan untuk meningkatkan cengkaman pemain.[23] Sarung tangan boleh didapati dalam pelbagai potongan berbeza, termasuk "tapak tangan rata", "jari gulung" dan "negatif", dengan variasi dalam jahitan dan kesesuaian.[25] Penjaga gol kadangkala juga memakai topi untuk mengelakkan silau dari matahari atau lampu limpah yang boleh menjejaskan prestasi mereka.[22] Pemain yang mengalami masalah penglihatan boleh memakai cermin mata selagi tiada risiko mereka terjatuh atau pecah dan seterusnya menjadi berbahaya. Kebanyakan pemain yang terjejas memilih untuk memakai kanta lekap, walaupun pemain Belanda Edgar Davids, yang tidak dapat memakai kanta lekap kerana glaukoma, terkenal dengan gogal salutannya yang tersendiri.[26] Barangan lain yang mungkin berbahaya kepada pemain lain, seperti barang kemas, bagaimanapun, tidak dibenarkan.[1] Pemain juga boleh memilih untuk memakai penutup kepala untuk melindungi diri mereka daripada kecederaan kepala selagi ia tidak mendatangkan risiko kepada keselamatan pemakai atau mana-mana pemain lain.[27]

Kit Rasmi Perlawanan

sunting
 
Pengadil Howard Webb memakai jalur hitam

Pengadil, penolong pengadil dan pegawai keempat memakai kit gaya yang serupa dengan yang dipakai oleh pemain; sehingga tahun 1950-an adalah lebih biasa bagi pengadil memakai blazer daripada jersi. Walaupun tidak dinyatakan dalam Undang-undang Permainan, ia dianggap sebagai prinsip bola sepak bahawa pegawai memakai baju warna yang berbeza dengan yang dipakai oleh kedua-dua pasukan dan penjaga gol mereka.[28] Hitam ialah warna tradisional yang dipakai oleh pegawai, dan "lelaki berbaju hitam" digunakan secara meluas sebagai istilah tidak rasmi untuk pengadil,[29][30] walaupun semakin banyak warna lain digunakan dalam era moden untuk meminimumkan pertembungan warna.[31] Piala Dunia 1994 adalah yang pertama di mana FIFA mengetepikan kit hitam untuk pegawai.[32] Pengadil juga kadangkala mempunyai logo penaja pada baju mereka, walaupun ini biasanya terhad pada lengan baju.[33]

Sejarah

sunting

Era Victoria

sunting

Bukti bertulis pertama tentang peralatan pakaian yang khusus didedikasikan untuk bola sepak datang pada tahun 1526 dari Great Wardrobe, Raja Henry VIII dari England, yang termasuk rujukan kepada sepasang but bola sepak.[34] Bukti terawal baju berwarna yang digunakan untuk mengenal pasti pasukan bola sepak berasal dari awal permainan bola sepak sekolah awam Inggeris, contohnya imej bola sepak Kolej Winchester sebelum tahun 1840 bertajuk "The commoners mempunyai jersi merah dan college boys jersi biru" dan warna seperti itu disebut. sekali lagi dalam artikel Bell's Life di London pada tahun 1858.[35][36] Warna sukan rumah disebut dalam bola sepak Ragbi (peraturan XXI) seawal tahun 1845: "Tiada pemain boleh memakai topi atau jersi tanpa kebenaran daripada ketua rumahnya".[37] Pada tahun 1848 tercatat di Ragbi bahawa "penambahbaikan yang besar telah berlaku dalam beberapa tahun kebelakangan ini, dalam penampilan perlawanan... dalam penggunaan pakaian pelik yang terdiri daripada topi baldu dan jersi"[38]

Persatuan bola sepak yang dianjurkan pertama kali dimainkan di England pada tahun 1860-an, dan banyak pasukan mungkin akan bermain dalam apa jua pakaian yang mereka ada, dengan pemain pasukan yang sama membezakan diri mereka dengan memakai topi berwarna atau ikat pinggang.[7] Ini menjadi masalah, dan buku panduan permainan 1867 mencadangkan bahawa pasukan harus mencuba "jika ia boleh diatur sebelum ini, untuk mempunyai satu bahagian dengan jersi berjalur satu warna, katakan merah, dan satu lagi dengan yang lain, katakan biru. Ini menghalang kekeliruan dan percubaan liar untuk merampas bola daripada jiran anda."[39]

 
Pasukan New Brompton pada tahun 1894 memakai kit tipikal era itu, termasuk jersi berat, seluar pendek panjang, but berat atas tinggi dan pelindung lutut yang dipakai di luar stokin.

Jalur piawai pertama mula muncul pada tahun 1870-an, dengan banyak kelab memilih warna yang dikaitkan dengan sekolah atau organisasi sukan lain dari mana kelab itu muncul.[7] Blackburn Rovers, sebagai contoh, menggunakan baju reka bentuk separuh berdasarkan baju pasukan untuk bekas murid Kolej Malvern, salah satu sekolah di mana sukan itu berkembang. Warna asal mereka iaitu biru muda dan putih telah dipilih untuk mencerminkan persatuan dengan Universiti Cambridge, di mana beberapa pengasas kelab telah mendapat pendidikan.[40] Warna dan reka bentuk sering berubah secara mendadak antara padanan, dengan Bolton Wanderers tampil dalam kedua-dua baju merah jambu dan baju putih dengan bintik merah dalam tahun yang sama.[41] Daripada seluar pendek moden, pemain memakai knickerbockers atau seluar panjang, selalunya dengan tali pinggang.[42] Lord Kinnaird, bintang awal permainan, terkenal kerana sentiasa berseri dengan seluar panjang putih.[43] Tiada nombor dicetak pada baju untuk mengenal pasti pemain individu, dan program untuk perlawanan 1875 antara Queen's Park dan Wanderers di Glasgow mengenal pasti pemain dengan warna topi atau stokin mereka.[44] Pelindung lutut pertama dipakai pada tahun 1874 oleh pemain Nottingham Forest, Sam Weller Widdowson, yang memotong sepasang pelindung lutut kriket dan memakai di luar stokinnya. Pada mulanya konsep ini dicemuh tetapi ia tidak lama kemudian ditangkap dengan pemain lain.[45] Menjelang pergantian abad pelindung lutut telah menjadi lebih kecil dan sedang dipakai di dalam stokin.[46]

Apabila permainan secara beransur-ansur beralih daripada mengejar amatur kaya kepada yang didominasi oleh profesional kelas pekerja, kit berubah dengan sewajarnya. Kelab-kelab itu sendiri, dan bukannya pemain individu, kini bertanggungjawab untuk membeli kit dan kelangsungan kewangan, bersama-sama dengan keperluan untuk bilangan penonton yang semakin meningkat untuk mengenal pasti pemain dengan mudah, menyebabkan warna-warna menyeramkan tahun-tahun sebelumnya ditinggalkan dan memihak kepada kombinasi ringkas daripada warna asas. Pada tahun 1890 Liga Bola Sepak, yang telah ditubuhkan dua tahun sebelumnya, memutuskan bahawa tiada dua pasukan ahli boleh mendaftarkan warna yang sama, untuk mengelakkan pertembungan. Peraturan ini kemudiannya ditinggalkan dan memihak kepada satu yang menetapkan bahawa semua pasukan mesti mempunyai set kedua baju dalam warna berbeza yang tersedia.[7] Pada mulanya pasukan tuan rumah dikehendaki menukar warna sekiranya berlaku pertembungan, tetapi pada tahun 1921 peraturan itu telah dipinda untuk menghendaki pasukan pelawat bertukar.[47]

Kasut bola sepak khusus mula muncul dalam era profesional, menggantikan kasut harian atau but kerja. Pemain pada mulanya hanya memakukan jalur kulit pada but mereka untuk meningkatkan cengkaman mereka, menyebabkan Persatuan Bola Sepak memerintah pada tahun 1863 bahawa tiada paku boleh menonjol dari but. Menjelang 1880-an lampiran mentah ini telah menjadi pegangan. Kasut but zaman ini diperbuat daripada kulit tebal, mempunyai penutup kaki yang keras, dan tinggi di atas buku lali pemain.[48]

Awal Abad ke-20

sunting

Apabila permainan mula merebak ke Eropah dan seterusnya, kelab menggunakan kit yang serupa dengan yang dipakai di United Kingdom, dan dalam beberapa kes memilih warna yang diilhamkan secara langsung oleh kelab British. Pada tahun 1903, Juventus dari Itali menggunakan jalur hitam dan putih yang diilhamkan oleh Notts County.[49] Dua tahun kemudian, Kelab Argentina, Club Atlético Independiente memakai baju merah selepas menonton Nottingham Forest bermain.[50]

 
Menjelang awal abad ke-20 seluar pendek telah menjadi lebih pendek dan penjaga gol memakai baju dengan warna yang berbeza, seperti yang dilihat dalam gambar ini Internazionale pada tahun 1910.

Pada tahun 1904, Persatuan Bola Sepak membatalkan peraturannya bahawa seluar dalam pemain mesti menutup lutut mereka dan pasukan mula memakainya dengan lebih pendek. Mereka dikenali sebagai "seluar dalam", dan dirujuk oleh istilah ini sehingga tahun 1960-an apabila "seluar pendek" menjadi istilah pilihan.[42] Pada mulanya, hampir semua pasukan memakai seluar dalam warna yang berbeza dengan baju mereka.[7] Pada tahun 1909, dalam usaha untuk membantu pengadil mengenal pasti penjaga gol di kalangan pemain, peraturan telah dipinda untuk menyatakan bahawa penjaga gol mesti memakai baju dengan warna yang berbeza kepada rakan sepasukan mereka. Pada mulanya ia telah dinyatakan bahawa baju penjaga gol mestilah sama ada merah jambu atau biru diraja, tetapi apabila hijau ditambah sebagai pilihan ketiga pada tahun 1912 ia terperangkap sehingga tidak lama kemudian hampir setiap penjaga gol bermain dalam warna hijau. Dalam tempoh ini penjaga gol biasanya memakai pakaian bulu tebal yang lebih mirip kepada pelompat daripada baju yang dipakai oleh pemain luar.[42]

Eksperimen sporadis dengan baju bernombor berlaku pada tahun 1920-an tetapi idea itu pada mulanya tidak berjaya.[51] Perlawanan utama pertama di mana nombor dipakai ialah perlawanan akhir Piala FA 1933 antara Everton dan Manchester City. Daripada jumlah yang ditambah pada jalur sedia ada kelab, dua set khas, satu putih dan satu merah, dibuat untuk perlawanan akhir dan diperuntukkan kepada kedua-dua pasukan dengan lambungan syiling. Pemain Everton memakai nombor 1–11, manakala pemain City memakai 12–22.[52] Hanya sekitar masa Perang Dunia Kedua, penomboran menjadi standard, dengan pasukan memakai nombor 1–11. Walaupun tiada peraturan mengenai pemain yang harus memakai nombor yang mana, nombor tertentu dikaitkan dengan kedudukan tertentu di padang permainan, contoh utama ialah baju nombor 9 yang biasanya dikhaskan untuk penyerang utama pasukan.[51] Berbeza dengan amalan biasa, kelab Scotland, Celtic memakai nombor pada seluar pendek mereka dan bukannya baju mereka sehingga 1975 untuk perlawanan antarabangsa, dan sehingga 1994 untuk perlawanan domestik.[53] Tahun 1930-an juga menyaksikan kemajuan hebat dalam pembuatan but, dengan bahan sintetik baharu dan kulit yang lebih lembut tersedia. Menjelang 1936 pemain di Eropah telah memakai but yang beratnya hanya satu pertiga daripada berat but tegar sedekad sebelumnya, walaupun kelab-kelab British tidak menggunakan but gaya baru, dengan pemain seperti Billy Wright secara terbuka menyatakan penghinaan mereka terhadap kasut baru dan mendakwa bahawa ia lebih sesuai untuk balet daripada bola sepak.[54]

 
Pasukan kebangsaan Argentina dalam kit biasa pada awal 1960-an.

Dalam tempoh sejurus selepas perang, banyak pasukan di Eropah terpaksa memakai kit luar biasa kerana sekatan pakaian.[7] Kelab dari England, Oldham Athletic, yang secara tradisinya memakai biru dan putih, menghabiskan dua musim bermain dengan baju merah dan putih yang dipinjam daripada kelab liga ragbi tempatan,[55] dan Clyde dari Scotland memakai khaki.[56] Pada tahun 1950-an kit yang dipakai oleh pemain di selatan Eropah dan Amerika Selatan menjadi lebih ringan, dengan leher V menggantikan kolar pada baju dan fabrik sintetik menggantikan gentian semula jadi yang berat.[22] Kasut but pertama yang dipotong di bawah buku lali dan bukannya bertopi tinggi telah diperkenalkan oleh Adidas pada tahun 1954. Walaupun harganya dua kali ganda lebih banyak daripada gaya sedia ada, but ini telah mencapai kejayaan besar dan mengukuhkan kedudukan syarikat Jerman itu dalam pasaran bola sepak. Pada masa yang sama Adidas juga membangunkan but pertama dengan stud skru masuk yang boleh ditukar mengikut keadaan padang.[17] Kawasan lain lebih perlahan untuk menggunakan gaya baharu – kelab British sekali lagi menentang perubahan dan berpegang teguh pada kit yang sedikit berbeza daripada yang dipakai sebelum perang,[22] dan pasukan Eropah Timur terus memakai kit yang dianggap kuno di tempat lain. Pasukan FC Dynamo Moscow yang melawat Eropah Barat pada tahun 1945 mendapat komen yang hampir sama untuk seluar pendek longgar panjang pemain dan kualiti bola sepak mereka.[57] Dengan kemunculan pertandingan antarabangsa seperti Piala Eropah, gaya Eropah selatan merebak ke seluruh benua dan pada penghujung dekad baju dan but berat pada tahun-tahun sebelum perang telah tidak digunakan sepenuhnya. Tahun 1960-an menyaksikan sedikit inovasi dalam reka bentuk kit, dengan kelab umumnya memilih skema warna ringkas yang kelihatan bagus di bawah lampu limpah yang baru diterima pakai.[7] Reka bentuk dari akhir 1960-an dan awal 1970-an dipandang tinggi oleh peminat bola sepak.[58]

Era Moden

sunting
 
Baju yang ditaja, seperti yang dipakai dalam pelbagai musim oleh Paris St Germain, menjadi kebiasaan dalam era moden.

ada 1970-an kelab mula mencipta jalur individu yang kuat, dan pada 1975 Leeds United, yang telah menukar warna biru dan emas tradisional mereka kepada semua putih pada 1960-an untuk meniru Real Madrid,[59] menjadi kelab pertama mereka bentuk baju yang boleh dijual kepada peminat dalam bentuk replika. Didorong oleh kebimbangan komersial, kelab lain tidak lama kemudian mengikutinya, menambah logo pengeluar dan tahap trim yang lebih tinggi.[7] Pada tahun 1973, pasukan Jerman Eintracht Braunschweig menandatangani perjanjian dengan pengeluar alkohol tempatan Jägermeister untuk memaparkan logonya di hadapan baju mereka.[60] Tidak lama kemudian hampir semua kelab utama telah menandatangani perjanjian sedemikian, dan kos kepada syarikat yang menaja pasukan besar telah meningkat secara mendadak. Pada tahun 2008 kelab Jerman FC Bayern Munich menerima wang tajaan €25 juta daripada Deutsche Telekom.[61] Bagaimanapun kelab Sepanyol FC Barcelona dan Athletic Bilbao enggan membenarkan logo penaja muncul pada baju mereka seawal 2005.[62] Sehingga 2011 Barcelona enggan membayar penaja memihak kepada memakai logo UNICEF pada baju mereka sambil menderma €1.5 juta kepada badan amal setiap tahun.[63] Pemain juga mula menandatangani perjanjian penajaan dengan syarikat individu. Pada tahun 1974 Johan Cruijff enggan memakai jalur pasukan kebangsaan Belanda kerana penjenamaan Adidas bercanggah dengan kontrak individunya dengan Puma, dan dibenarkan memakai versi tanpa penjenamaan Adidas.[64] Puma juga telah membayar Pelé $120,000 untuk memakai but mereka dan secara khusus meminta dia membongkok dan mengikat talinya pada permulaan perlawanan akhir Piala Dunia FIFA 1970, memastikan but dilihat oleh penonton televisyen di seluruh dunia secara dekat.[65]

 
Dari kiri ke kanan: Pemain tengah Verona, Maddè melawan penyerang Juventus, Bettega pada tahun 1975: "seluar pendek" adalah kebiasaan dari pertengahan 1960-an hingga awal 90-an, apabila mereka berubah kembali kepada bentuk klasik yang lebih panjang dan baggier.

Pada tahun 1980-an pengeluar seperti Hummel dan Adidas mula mereka bentuk baju dengan reka bentuk yang semakin rumit, kerana teknologi baru membawa kepada pengenalan elemen reka bentuk seperti cetakan bayang dan jalur-jalur.[7] Jalur separuh tersendiri Hummel direka untuk pasukan kebangsaan Denmark untuk Piala Dunia FIFA 1986 menyebabkan kegemparan di media tetapi FIFA bimbang tentang artifak moiré dalam gambar televisyen.[66] Seluar pendek menjadi lebih pendek berbanding sebelum ini semasa tahun 1970-an dan 80-an,[51] dan selalunya disertakan nombor pemain di hadapan.[67] Pada perlawanan akhir Piala FA 1991, pemain Tottenham Hotspur berbaris dengan seluar pendek panjang. Pada masa itu wajah baharu itu dicemuh, tetapi dalam tempoh yang singkat kelab-kelab di Britain dan di tempat lain telah menggunakan seluar pendek yang lebih panjang.[68] Pada tahun 1990-an reka bentuk baju menjadi semakin kompleks, dengan banyak pasukan menggunakan skema warna yang sangat mencolok. Keputusan reka bentuk semakin didorong oleh keperluan untuk baju itu kelihatan baik apabila dipakai oleh peminat sebagai item fesyen,[7] tetapi banyak reka bentuk dari era ini telah dianggap sebagai antara yang terburuk sepanjang zaman.[69] Pada tahun 1996, Manchester United terkenal memperkenalkan jalur kelabu yang telah direka khusus untuk kelihatan baik apabila dipakai dengan seluar jeans, tetapi meninggalkannya pada pertengahan perlawanan selepas pengurus Alex Ferguson mendakwa bahawa sebab pasukannya tewas 3–0 adalah kerana pemain tidak dapat melihat satu sama lain di atas padang. United bertukar kepada warna berbeza untuk separuh masa kedua dan menjaringkan satu gol tanpa balas.[70] Liga terkemuka juga memperkenalkan nombor skuad, di mana setiap pemain diperuntukkan nombor tertentu untuk tempoh musim.[71] Satu trend ringkas timbul untuk pemain yang meraikan gol dengan mengangkat atau menanggalkan sepenuhnya baju mereka untuk mendedahkan slogan politik, agama atau peribadi yang dicetak pada baju dalam. Ini membawa kepada keputusan daripada Lembaga Persatuan Bola Sepak Antarabangsa pada tahun 2002 bahawa baju dalam tidak boleh mengandungi slogan atau logo;[72] sejak 2004 adalah menjadi kesalahan yang boleh ditempah bagi pemain untuk menanggalkan baju mereka.[73]

 
Jalur replika Manchester United dipamerkan.

Pasaran untuk baju replika telah berkembang dengan pesat, dengan hasil yang dijana untuk kelab terkemuka dan kekerapan mereka menukar reka bentuk semakin diteliti, terutamanya di United Kingdom, di mana pasaran untuk replika bernilai melebihi £200m.[74] Beberapa kelab telah dituduh menetapkan harga, dan pada tahun 2003 Manchester United didenda £1.65m oleh Pejabat Perdagangan Adil.[75] Harga tinggi yang dikenakan untuk replika juga menyebabkan ramai peminat membeli baju tiruan yang diimport dari negara seperti Thailand dan Malaysia.[76]

Peluang untuk peminat membeli baju yang mengandungi nama dan nombor pemain bintang boleh membawa kepada pendapatan yang besar untuk kelab. Dalam enam bulan pertama selepas perpindahan David Beckham ke Real Madrid kelab itu menjual lebih daripada satu juta baju yang tertera namanya.[77] Pasaran juga telah dibangunkan untuk baju yang dipakai oleh pemain semasa perlawanan penting, yang dijual sebagai barangan pengumpul. Baju yang dipakai oleh Pelé pada Perlawanan Akhir Piala Dunia FIFA 1970 dijual di lelongan dengan harga lebih £150,000 pada tahun 2002.[78]

Beberapa kemajuan dalam reka bentuk kit telah berlaku sejak tahun 2000, dengan tahap kejayaan yang berbeza-beza. Pada tahun 2002 pasukan kebangsaan Cameroon bertanding dalam Piala Negara-Negara Afrika di Mali memakai baju tanpa lengan,[79] tetapi FIFA kemudian memutuskan bahawa pakaian tersebut tidak dianggap sebagai baju dan oleh itu tidak dibenarkan.[80] Pengeluar Puma AG pada mulanya menambah lengan hitam "halimunan" untuk mematuhi peraturan, tetapi kemudiannya membekalkan pasukan itu dengan bahagian atas gaya singlet baharu.[70] FIFA mengarahkan pasukan itu untuk tidak memakai bahagian atas tetapi keputusan itu tidak diendahkan, dengan keputusan pasukan Cameroon itu telah dilabuhkan enam mata dalam kempen kelayakannya untuk Piala Dunia FIFA 2006,[81] keputusan kemudiannya diterbalikkan selepas rayuan.[82] Lebih berjaya ialah baju ketat kulit yang direka untuk pasukan kebangsaan Itali oleh pengeluar Kappa, gaya yang kemudiannya dicontohi oleh pasukan kebangsaan dan pihak kelab yang lain.[70]

Fesyen ringkas untuk lelaki yang memakai penghangat leher selendang berakhir pada 2011 apabila IFAB melarang mereka sebagai berpotensi berbahaya.[83][84] Larangan terhadap wanita memakai hijab telah diperkenalkan oleh IFAB pada 2007, tetapi ditarik balik pada 2012 selepas tekanan daripada Putera Ali dari Jordan.[85][86] Selaras dengan pandangan Perancis, Persekutuan Bola Sepak Perancis berkata ia akan mengekalkan larangannya.[87]

Lihat juga

sunting

Rujukan

sunting
  1. ^ a b c d e f "Law 4 – The Players' Equipment" (PDF). Laws of the Game 2008/2009. FIFA. m/s. 18–19. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 8 September 2008. Dicapai pada 1 September 2008.
  2. ^ "Interpretation of the laws of the game and guidelines for referees: Law 4 – The Players' Equipment". Laws of the Game 2008/2009 (PDF) |format= requires |url= (bantuan). FIFA. m/s. 63–64. |access-date= requires |url= (bantuan)
  3. ^ "soccer player". Visual Dictionary Online. Merriam-Webster. Dicapai pada 28 April 2009.
  4. ^ a b Crisfield, Deborah (1999). The complete idiot's guide to soccer. The Complete Idiot's Guide to... Alpha Books. m/s. 47. ISBN 978-0-02-862725-0.
  5. ^ "Standardised League Rules". Wessex Football League. Diarkibkan daripada yang asal pada 6 March 2008. Dicapai pada 16 January 2008.
  6. ^ Glen Isherwood; dll. "England's Uniforms – Player Kits". England Football Online. Dicapai pada 23 January 2008. England kadang-kadang memilih untuk memakai warna merah di rumah mereka walaupun mereka boleh memakai warna putih mereka, seperti menentang Jerman dalam perlawanan terakhir yang dimainkan di Stadium Wembley. Persatuan Bola Sepak England ingin menyemarakkan semangat 1966, apabila, pada saat terbaik mereka di Wembley, England menewaskan Jerman Barat dalam perlawanan akhir Piala Dunia dengan memakai baju merah mereka.
  7. ^ a b c d e f g h i j k David Moor. "A Brief History of Football Kit Design in England and Scotland". HistoricalFootballKits.co.uk. Dicapai pada 14 January 2008.
  8. ^ Giulianotti, Richard; Norman Bonney; Mike Hepworth (1994). Football, Violence and Social Identity. Routledge. m/s. 75. ISBN 978-0-415-09838-0. Bagi seorang penyokong, sama ada dia tinggal di bandar pasukan itu atau tidak, warna pasukan adalah simbol terpenting kepercayaan bola sepaknya, mendominasi mana-mana simbol atau makna budaya lain seperti negara, kelas atau parti politik.
  9. ^ "What's in a name? Part II". FIFA. 5 February 2000. Diarkibkan daripada yang asal pada 12 October 2007. Dicapai pada 1 September 2008.
  10. ^ "Football and health". BUPA. Diarkibkan daripada yang asal pada 16 February 2008. Dicapai pada 17 January 2008.
  11. ^ "Man Utd sign £56m AIG shirt deal". BBC. 6 April 2006. Dicapai pada 16 January 2008.
  12. ^ "Back-of-the-shirt Sponsors Draw". Notts County F.C. 30 December 2007. Diarkibkan daripada yang asal pada 29 December 2007. Dicapai pada 16 January 2008.
  13. ^ "Regulations Relating to Advertising on the Clothing of Players, Club Officials and match Officials" (PDF). The FA. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 10 April 2008. Dicapai pada 16 January 2008.
  14. ^ "The F.A. Premier League". Chris Kay International. Diarkibkan daripada yang asal pada 7 March 2008. Dicapai pada 22 January 2008.
  15. ^ "Q & A 2006". England Football Online. 22 November 2006. Diarkibkan daripada yang asal pada 26 January 2008. Dicapai pada 16 January 2008.
  16. ^ Davies, Hunter (2003). "Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls". Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. Cassell Illustrated. m/s. 158. ISBN 978-1-84403-261-7.
  17. ^ a b Reilly, Thomas; A.M. Williams (2003). Science and Soccer. Routledge. m/s. 125. ISBN 978-0-415-26232-3.
  18. ^ Mike Adamson (13 January 2006). "Adidas Predator Absolute". The Guardian. UK. Dicapai pada 16 January 2008.
  19. ^ "Ferguson wants bladed boots ban". BBC. 24 September 2005. Dicapai pada 18 January 2008.
  20. ^ "Warnock is concerned over blades". BBC. 19 August 2005. Dicapai pada 18 January 2008.
  21. ^ "Dutch women ditch shorts to play soccer in skirts". Reuters. 15 September 2008. Dicapai pada 20 April 2009.
  22. ^ a b c d Cox, Richard (2002). Encyclopedia of British Football. Routledge. m/s. 75. ISBN 0-7146-5249-0. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (bantuan)
  23. ^ a b "Fußball und Technik" (dalam bahasa German). Deutsches Patent- und Markenamt. Dicapai pada 15 January 2008.CS1 maint: unrecognized language (link)
  24. ^ Craig Brown (25 June 2004). "Football: Euro 2004: Referee's error denies England victory". The Independent. UK. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-03-06. Dicapai pada 15 January 2008. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  25. ^ "Goalkeeper Glove Cut Guide". TheGloveBag.com. 28 March 2006. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-07-23. Dicapai pada 14 July 2008.
  26. ^ "Goggles are Davids' most glaring feature". Soccertimes.com. 7 March 2003. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-04-20. Dicapai pada 16 January 2008.
  27. ^ "Cech's rugby-style headgear passes the FA's safety test". The Independent. UK. 20 January 2007. Dicapai pada 16 April 2008.
  28. ^ "Advice for Newly Qualified Referees" (PDF). The FA. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 20 October 2007. Dicapai pada 15 January 2008. (PDF document)
  29. ^ Hyde, Marina (26 March 2014). "Andre Marriner debacle highlights Fifa aversion to video technology". The Guardian. Dicapai pada 2 July 2014.
  30. ^ O'Hagan, Simon (28 January 1996). "Rosy future for man in black". The Independent. Dicapai pada 2 July 2014.
  31. ^ Cox, Richard; Dave Russell; Wray Vamplew (2002). Encyclopedia of British Football. Routledge. m/s. 76. ISBN 978-0-7146-5249-8.
  32. ^ Alex Yannis (1 March 1994). "Soccer: The Name Game". The New York Times. Dicapai pada 29 April 2009.
  33. ^ Paul Kelso (17 August 2006). "Bright sparks hope over Burns reform". The Guardian. UK. Dicapai pada 18 January 2008. A (relatively) affordable route into the Premiership has opened up for sponsors after the airline Emirates decided that this season will be its last as the official partner of top-flight referees....The successor will get exposure – its logo on the whistlers' shirt sleeves will be seen in 204 countries....
  34. ^ Chaudhary, Vivek (18 February 2004). "Who's the fat bloke in the number eight shirt?". The Guardian. UK. Dicapai pada 28 April 2009.
  35. ^ Marples, Morris (1954). A History of Football. Secker and Warburgh. m/s. 84–85.
  36. ^ "Bell's Life in London and Sporting Chronicle". London, England. 14 November 1858.
  37. ^ "Football Rules" (PDF). rugbyfootballhistory.com. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2006-12-29. Dicapai pada 28 April 2009. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  38. ^ "An Old Rugbaean" (1848). Recollections of Rugby. Hamilton and Adams. m/s. 131.
  39. ^ Davies, Hunter. "Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls". Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. m/s. 48.
  40. ^ "1875–1884: The early years". Blackburn Rovers F.C. 2 July 2007. Diarkibkan daripada yang asal pada 2007-06-16. Dicapai pada 14 January 2008.
  41. ^ Davies, Hunter. "Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls". Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football. m/s. 48–49.
  42. ^ a b c Davies, Hunter. "Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls". Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. m/s. 51.
  43. ^ Will Bennett (7 January 2005). "Second FA Cup could fetch record £300,000 at auction". The Daily Telegraph. UK. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-03-07. Dicapai pada 15 January 2008.
  44. ^ Soar, Phil (1983). "The Game in Scotland". Encyclopedia of British Football. Willow Books. m/s. 65. ISBN 0-00-218049-9. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (bantuan)
  45. ^ "Hucknall Cricketers". Ashfield District Council. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-03-07. Dicapai pada 15 January 2008.
  46. ^ Davies, Hunter. "Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls". Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. m/s. 57.
  47. ^ Cox, Richard (2002). Encyclopedia of British Football. Routledge. m/s. 74. ISBN 0-7146-5249-0. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (bantuan)
  48. ^ Davies, Hunter. "Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls". Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. m/s. 55–56.
  49. ^ "Black & White". Notts County F.C. 21 May 2007. Dicapai pada 15 January 2008.
  50. ^ (Sepanyol) "Década del '10". Club Atlético Independiente. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-03-06. Dicapai pada 15 January 2008. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  51. ^ a b c Davies, Hunter. "Chapter 12. Equipment". Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. m/s. 156.
  52. ^ "English FA Cup Finalists 1930–1939". HistoricalFootballKits.co.uk. Dicapai pada 15 January 2008.
  53. ^ "Celtic". HistoricalFootballKits.co.uk. Dicapai pada 5 September 2011.
  54. ^ Davies, Hunter. "Chapter 12. Equipment". Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. m/s. 154–155.
  55. ^ "Oldham Athletic". HistoricalKits.co.uk. Dicapai pada 17 January 2008.
  56. ^ "Clyde". HistoricalKits.co.uk. Dicapai pada 17 January 2008.
  57. ^ Bob Crampsey (16 October 2001). "An historic day in Glasgow". BBC. Dicapai pada 15 January 2008. Ia hanya keterlaluan sedikit untuk mengatakan bahawa bahagian Dynamo kelihatan seperti mereka berasal dari Marikh – mereka memakai bahagian atas biru yang sangat gelap dan seluar pendek yang sangat longgar dengan jalur biru di bahagian bawah.
  58. ^ Nick Szczepanik (26 September 2007). "The top 50 football kits". The Times. UK. Dicapai pada 17 January 2008.
  59. ^ Ball, Phil (2003). Morbo: The Story of Spanish Football. WSC Books Ltd. m/s. 113. ISBN 0-9540134-6-8. Sememangnya, apabila Don Revie mengambil alih di Leeds pada awal 1960-an dia menukar kit mereka daripada biru dan emas kepada semua putih, memodelkan caj baharunya pada gergasi Sepanyol itu.
  60. ^ Hesse-Lichtenberger, Uli (7 October 2008). "The struggle for shirt sponsorship". ESPN. Diarkibkan daripada yang asal pada 2012-10-23. Dicapai pada 28 April 2009.
  61. ^ "Bundesliga 2008/2009 – Clubs, Vermarkter, Sponsoren" (PDF). Stuttgarter Zeitung. 2008. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2009-04-19. Dicapai pada 10 May 2009.
  62. ^ "Barcelona eyes Beijing shirt deal". BBC. 6 May 2005. Dicapai pada 24 January 2008.
  63. ^ "Futbol Club Barcelona, UNICEF team up for children in global partnership". UNICEF. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-08-16. Dicapai pada 26 August 2008.
  64. ^ Bruce Caldow. "Don't mention the boot war". The Journal. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-03-06. Dicapai pada 24 January 2008. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
  65. ^ Erik Kirschbaum (8 November 2005). "How Adidas and Puma were born". The Journal. Dicapai pada 24 January 2008.
  66. ^ "Milestones: 1986". hummel International. Diarkibkan daripada yang asal pada 2007-11-21. Dicapai pada 16 January 2008.
  67. ^ Isherwood, Glen (6 June 2005). "Admiral Mysteries". England Football Online. Dicapai pada 28 January 2008.
  68. ^ "English FA Cup Finalists 1990–1999". HistoricalFootballKits.co.uk. Dicapai pada 15 January 2008.
  69. ^ Tom Fordyce (29 April 2003). "The worst football kits of all time". BBC. Dicapai pada 14 January 2008.
  70. ^ a b c Dominic Raynor (12 July 2005). "10 of the worst...football kits". ESPN. Dicapai pada 15 January 2008.
  71. ^ Rob Smyth and Paolo Bandini (6 September 2006). "What's in a number?". The Guardian. UK. Dicapai pada 16 January 2008.
  72. ^ Stuart Roach (11 September 2002). "Henry gets the message". BBC. Dicapai pada 24 January 2008.
  73. ^ "Fifa limits substitutions". BBC. 28 February 2004. Dicapai pada 20 April 2009.
  74. ^ "Clubs rapped over kit sales". BBC. 6 August 1999. Dicapai pada 14 January 2008. The cost of replica kit – and the number of times new versions come on the market – has long been a bone of contention for football fans.
  75. ^ "Man Utd fined for price fixing". BBC. 1 August 2003. Dicapai pada 14 January 2008.
  76. ^ Darragh MacIntyre (3 March 2006). "The Fake Football Shirt Sting". BBC. Dicapai pada 14 January 2008.
  77. ^ "Beckham sells 250,000 Galaxy shirts before he gets to LA". UK. Reuters. 12 July 2007. Dicapai pada 14 January 2008.
  78. ^ "Record price for Pele's shirt". BBC. 22 March 2002. Dicapai pada 17 January 2008.
  79. ^ "Indomitable fashions". BBC. 22 January 2002. Dicapai pada 14 January 2008.
  80. ^ "Fifa bans Cameroon shirts". BBC. 9 March 2002. Dicapai pada 15 January 2008.
  81. ^ "Cameroon docked six World Cup points for controversial kit". Australia: ABC News. 17 April 2004. Dicapai pada 15 January 2008.
  82. ^ Osasu Obayiuwana (21 May 2004). "Fifa lifts Cameroon sanction". BBC. Dicapai pada 15 January 2008.
  83. ^ Press Association (4 February 2011). "Fears for snoods' future after Fifa raises safety concerns". The Guardian. London. Dicapai pada 6 July 2012.
  84. ^ Agencies (5 May 2011). "Snoods banned but Fifa to continue goalline technology testing". The Guardian. London. Dicapai pada 23 September 2011.
  85. ^ "Hijabs approved for soccer players by FIFA". CBC News. 5 July 2012. Dicapai pada 4 June 2013.
  86. ^ "FIFA OKs Islamic hijab for women – ESPN". ESPN. Associated Press. 5 July 2012. Dicapai pada 6 July 2012.
  87. ^ Agence France-Presse (6 July 2012). "France soccer federation outlaws hijab, despite FIFA ruling". National Post. Diarkibkan daripada yang asal pada 29 January 2013. Dicapai pada 6 July 2012.

Pautan luar

sunting
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Kit_(bola_sepak)_tuan_rumah&oldid=5764015"