Wikipedia

Jambatan Wandsworth

jambatan yang menyeberangi sungai Thames di London, England

Jambatan Wandsworth ialah sebuah jambatan yang merentasi sungai Thames di barat London. Ia membawa Jalan A217 di antara kawasan Battersea, berhampiran stesen Wandsworth Town dekat Boro London Wandsworth di selatan sungai dan kawasan Sands End dan Parsons Green dekat Boro London Hammersmith dan Fulham di sebelah utara.

Jambatan Wandsworth
Maklumat umum
MembawaJalan A217 Sunting nilai ini di Wikidata
Diselenggarakan olehMajlis Boro London Wandsworth Sunting nilai ini di Wikidata
Ciri-ciri
Reka bentukJambatan julur, jambatan keluli, jambatan jalan raya Sunting nilai ini di Wikidata
BahanKeluli Sunting nilai ini di Wikidata
Panjang keseluruhan (Panjang)200 m Sunting nilai ini di Wikidata
Lebar (Lebar)18 m Sunting nilai ini di Wikidata
Bilangan rentangan3 Sunting nilai ini di Wikidata
Kelegaan bawah (Kelegaan bawah)11.9 m Sunting nilai ini di Wikidata
Sejarah
Pereka bentukThomas Pierson Frank Sunting nilai ini di Wikidata
Dirasmikan25 September 1940 Sunting nilai ini di Wikidata
Maklumat lokasi
LokasiWandsworth, Hammersmith dan Fulham Sunting nilai ini di Wikidata
NegaraUnited Kingdom Sunting nilai ini di Wikidata
MenyeberangiSungai Thames Sunting nilai ini di Wikidata
Hulu sungai berikutnyaJambatan Kereta Api Fulham Sunting nilai ini di Wikidata
Hilir sungai berikutnyaJambatan Jalan Kaki Jubli Intan Sunting nilai ini di Wikidata
Map
51°27′54″N 0°11′17″W / 51.465°N 0.1881°W / 51.465; -0.1881
sunting · sunting di Wikidata
Lihat pendokumenan templat ini
Lihat pendokumenan templat ini

Jambatan pertama di tapak ini adalah jambatan tol yang dibina oleh Julian Tolmé pada tahun 1873 dengan jangkaan bahawa terminal barat Kereta Api Hammersmith dan City akan dibina dalam masa terdekat di tebing utara, membawa kepada peningkatan bilangan orang yang ingin menyeberangi sungai pada waktu itu. Terminal kereta api tidak dibina, dan masalah dengan saliran di jalan pendekatan menyebabkan capaian ke jambatan sukar bagi kenderaan. Jambatan Wandsworth secara komersialnya tidak berjaya, dan pada tahun 1880, ia telah diambil alih oleh pemilikan awam dan dijadikan bebas tol. Jambatan Tolmé adalah sempit dan terlalu lemah untuk membawa bas dan pada tahun 1926 Suruhanjaya Diraja mengesyorkan penggantiannya.

Pada tahun 1937, Jambatan Tolmé telah dirobohkan. Jambatan sekarang iaitu jambatan julur keluli tanpa hiasan yang direka bentuk oleh Sir Thomas Peirson Frank telah dibuka pada tahun 1940. Pada masa pembukaannya, jambatan itu dicat dalam warna biru kusam sebagai penyamaran terhadap serangan udara, suatu skema warna yang dikekalkan. Walaupun Jambatan Wandsworth merupakan salah satu jambatan tersibuk di London – membawa lebih 50,000 kenderaan setiap hari – ia telah disifatkan sebagai "jambatan yang mungkin paling tidak penting di London".

Latar belakang

sunting

Walaupun bertentangan antara satu sama lain di seberang sungai Thames, Fulham di tebing utara dan Wandsworth di tebing selatan secara sejarahnya terasing di antara satu sama lain; titik lintasan terdekat ialah di Jambatan Putney di sebelah barat dan Jambatan Battersea di sebalah timur, kedua-duanya lebih satu batu dari Wandsworth. Sungai Wandle yang mengalir deras tetapi sempit di Wandsworth terletak dengan baik untuk menggerakkan kincir air, yang membawa kepada penyebaran pesat industri di kawasan itu pada abad ke-19.[1] Jambatan Kereta Api Battersea yang berhampiran dibuka pada tahun 1863,[2] tetapi apabila jumlah penduduk tempatan bertambah dan kawasan pembangunan London mula masuk pada abad ke-19, tekanan daripada penduduk dan perniagaan tempatan supaya jambatan jalan raya dibina meningkat.[3]

Pada tahun 1864, dijangkakan bahawa Kereta Api Hammersmith dan City yang baru dibentuk akan membina terminal baratnya di tebing utara sungai antara Chelsea dan Fulham.[3] Pada tahun 1864, menjangkakan laluan kereta api baharu akan menjana permintaan tinggi untuk menyeberangi sungai, satu Akta Parlimen telah diluluskan yang memberikan kebenaran kepada Syarikat Jambatan Wandsworth untuk membina sebuah jambatan yang akan dibiayai oleh tol,[3] dengan syarat jambatan itu sekurang-kurangnya 40 kaki (12 m) lebar dan menyeberangi sungai dengan tidak lebih daripada tiga rentang.[4] Rowland Mason Ordish mereka bentuk jambatan berdasarkan prinsip Ordish–Lefeuvre untuk mematuhi penentuan Akta, reka bentuk yang serupa dengan Jambatan Albert yang berada berhampiran.[3] Jambatan Wandsworth dan Jambatan Albert telah diberi kebenaran pada hari yang sama, jambatan tol persendirian terakhir yang dibenarkan di London.[5]

Jambatan tahun 1873

sunting
 
Jambatan Wandsworth yang pertama

Syarikat tidak dapat membiayai pembinaan reka bentuk Ordish[3] dan pada tahun 1870, satu Akta Parlimen baru telah diluluskan bagi memberi kebenaran kepada syarikat untuk membina jambatan dengan kelebaran 30 kaki (9.1 m), menyeberangi sungai dengan lima rentang.[4] Oleh sebab Ordish diminta untuk mereka bentuk jambatan yang lebih murah mengikut spesifikasi baharu tetapi enggan menukar reka bentuk, Julian Tolmé dilantik sebagai pereka bentuk bagi menggantikannya.[3] Tolmé mereka bentuk jambatan kekuda kekisi yang berfungsi dengan baik daripada besi tempa.[3] Ia menelan belanja sebanyak £40,000 (kira-kira £ 2.6 juta pada 2024) untuk dibina,[4][6] dan terdiri daripada lima rentang yang sama, disokong oleh empat pasang tembok sambut besi berisi konkrit;[7] setiap tembok sambut silinder itu dibenamkan 14 kaki (4.3 m) ke dasar sungai.[4] Jambatan itu sepatutnya dibuka pada awal tahun 1873, tetapi pekerja yang membinanya melancarkan mogok, dan Akta Parlimen ketiga diperlukan untuk memberikan masa kepada syarikat untuk menyelesaikan pertikaian dan menyiapkan projek itu.[4]

Jambatan Wandsworth dibuka secara rasmi dalam satu majlis kecil pada 26 September 1873 dan bufet keraian telah disediakan di pub Spread Eagle yang berdekatan.[8][9] Kerana struktur utilitarian yang diperbuat daripada bahan-bahan yang tidak padan dibeli dengan harga yang murah, jambatan baharu itu mendapat tindak balas yang tidak berminat;[8] Akhbar Illustrated London News menyatakan pada masa pembukaannya bahawa "Tiada percubaan telah dibuat untuk menghasilkan kesan seni bina, strukturnya lebih ketara berbanding hiasannya".[10] Satu tol berharga ​1⁄2d telah dikenakan ke atas pejalan kaki,[11] manakala pengguna pedati telah dikenakan 6d.[12]

Pada tahun 1867, Kereta Api Hammersmith dan City yang dahulunya berasingan telah diserap oleh Kereta Api Metropolitan dan Kereta Api Barat Besar dan dikendalikan sejak itu oleh kereta api Metropolitan. Rancangan untuk sebuah terminal di Fulham telah diabaikan dan laluan itu sebaliknya membelok ke barat di Hammersmith untuk merentasi landasan Kereta Api London dan Barat Daya ke Richmond.[13] Walaupun stesen kereta api Wandsworth Town yang berhampiran hujung selatan jambatan, ia telah menyediakan sambungan terus ke pusat London sejak tahun 1846.[14] Kekurangan pembukaan sambungan rel di tebing utara membawa maksud kawasan di sebelah Fulham masih belum dibangunkan, dan penggunaan jambatan adalah rendah. Reka bentuk Tolmé tidak cukup kukuh untuk membawa kenderaan berat[7] dan masalah saliran di jalan mendekati utara tidak menggalakkan kenderaan menggunakan Jambatan Wandsworth.[12]

Pemilikan awam

sunting
 
Pemansuhan tol jambatan, 1880. Mengikut arah jam dari atas, imej menunjukkan: amanat dibacakan pada pembukaan Jambatan Wandsworth; perlumbaan untuk menjadi yang pertama merentasi Jambatan Putney; pintu tol dari Jambatan Putney yang dicampak ke dalam sungai; Putera dan Puteri Wales meninggalkan Jambatan Hammersmith; anak perempuan penjaga jambatan bersama dengan Puteri Wales di Jambatan Putney.

Jambatan Wandsworth tidak pernah menaikkan hasil tol yang mencukupi untuk menampung kos pembaikan dan penyelenggaraan. Akta Jambatan Tol Metropolis 1877 (40 & 41 Vict. c. xcix) telah diluluskan, dan pada tahun 1880, Jambatan Wandsworth bersama-sama dengan jambatan-jambatan London yang lain, telah diambil alih oleh pemilikan awam Lembaga Kerja Raya Metropolitan.[7] Walaupun mengalami kerugian sepanjang hayatnya, Lembaga Kerja Raya membayar £53,313 (kira-kira £ 3.7 juta pada 2024) untuk jambatan itu,[6] suatu premium yang besar pada kos pembinaan £40,000. Pada 26 Jun 1880, Edward, Prince Wales dan Alexandra, Puteri Wales telah mempengerusikan upacara pemansuhan tol bagi tiga jambatan.[7]

Pada masa ia diambil sebagai pemilikan awam, jambatan itu berada dalam keadaan yang sangat teruk. Pada tahun 1891, had berat 5 tan diperkenalkan dan pada tahun 1897, had laju 10 mph (16 km/j) telah dikenakan. Dengan keadaannya yang sempit dan sekatan beratnya, pada ketika ini jambatan itu secara efektifnya merupakan sebuah titian.[7] Keadaan tersebut juga bermakna ia tidak dapat membawa bas.[15] Pada tahun 1926, Suruhanjaya Diraja mengesyorkan supaya ia diganti dan Majlis Kaunti London bersetuju untuk membiayai jambatan baru. Pada tahun 1928, keputusan dibuat untuk memberikan keutamaan kepada perluasan Jambatan Putney yang lebih sibuk dan penggantian Jambatan Wandsworth telah ditangguhkan.[16]

Jambatan tahun 1940

sunting

Pada tahun 1935, Kementerian Pengangkutan bersetuju untuk membiayai 60 peratus daripada biaya £503,000 (kira-kira £ 25.9 juta pada 2024) diunjurkan bagi jambatan gantian,[6][16] dan Majlis Kaunti London meluluskan reka bentuk baharu yang dihasilkan oleh Sir Thomas Peirson Frank untuk jambatan julur keluli tiga rentang dengan lebar 60 kaki (18 m), yang membenarkan dua lorong lalu lintas di setiap arah dan direka bentuk untuk membolehkan pelebaran dilakukan sehingga 80 kaki (24 m) jika diperlukan.[7][17] Reka bentuk ini menampilkan lengkung rendah yang tersendiri, bertujuan untuk mencerminkan tebing sungai yang rendah di kawasan itu.[18] Reka bentuk tersebut dibentangkan kepada Suruhanjaya Seni Halus Diraja untuk kelulusan, dengan nota penutup yang menyatakan bahawa "dalam reka bentuk jambatan, kesederhanaan rawatan yang teruk telah dijalankan, dinyatakan dalam teknik yang pada dasarnya berkaitan dengan bahan yang dicadangkan untuk pembinaannya" . Walaupun Suruhanjaya menyatakan kebimbangan bahawa jambatan itu mungkin terlalu sempit, reka bentuk itu telah diluluskan.[19] Kerja-kerja itu diberi tender dengan ketetapan bahawa semua bahan yang digunakan dalam pembinaan jambatan baharu itu hendaklah berasal dari atau dibuat di British.[19]

Kontrak untuk jambatan baru itu telah diberikan kepada Tetuan Holloway Brothers (London), dan pekerjaannya bermula pada tahun 1937.[19] Sebuah titian sementara yang telah digunakan semasa pembangunan semula Jambatan Chelsea antara tahun 1935 dan 1937 telah didirikan semula bersama Jambatan Wandsworth dan jambatan sedia ada dirobohkan. Jambatan baharu itu dijangka siap pada tahun 1939; walau bagaimanapun, kekurangan keluli bagi menghadapi Perang Dunia Kedua menangguhkan pembukaannya sehingga 25 September 1940.[18] Panel-panel keluli yang melapisi jambatan itu dicat dalam pelbagai warna biru sebagai satu penyamaran daripada serangan udara Jerman dan Itali, skema warna yang dikekalkan sehingga hari ini.[15] Walaupun Jambatan Wandsworth merupakan salah satu jambatan tersibuk di London, yang membawa lebih 50 ribu kenderaan setiap hari, skema warna yang menjemukan dan reka bentuk minimalis telah menyebabkannya digambarkan sebagai "jambatan yang mungkin paling tidak penting di London".[20]

Pembangunan terkemudian

sunting
 
Jambatan Wandsworth semasa

Dari segi sejarah, jalan raya pendekatan selatan berada dalam keadaan yang teruk dan mengelirukan untuk digunakan. Pada tahun 1969, Majlis London Raya membina Jalan A214, jalan kenderaan berkembar tiga lorong yang menghubungkan hujung selatan Jambatan Wandsworth ke Tooting.[18] Di hujung selatan berhampiran jambatan itu terdapat bulatan besar yang bersebelahan dengan stesen kereta api Wandsworth Town, di mana Jalan Bridgend (A217), Jalan York (A3205), Swandon Way (A217) dan Jalan Trinity (A214) bertemu. Bulatan itu adalah contoh terkenal reka bentuk moden 1960-an[21] dan berfungsi sebagai latar untuk bahagian A Clockwork Orange pada tahun 1971.[18][21]

Jambatan Wandsworth kini menandakan sempadan di atasnya, di mana had laju yang lebih rendah di Sungai Thames dikuatkuasakan.[22] Satu had laju 12 knot (22 km/j) kini berkuat kuasa ke hilir dari Wandsworth ke Margaretness tetapi disebabkan jumlah pendayung yang menggunakan bahagian hulu sungai, semua hulu pasang surut sungai Thames di Jambatan Wandsworth tertakluk kepada had laju yang dikuatkuasakan dengan ketat iaitu 8 knot (15 km/j).[22][23]

Rujukan

sunting
  1. ^ Cookson 2006, halaman 111
  2. ^ Cookson 2006, halaman 116
  3. ^ a b c d e f g Matthews 2008, halaman 60
  4. ^ a b c d e Cookson 2006, halaman 112
  5. ^ Roberts 2005, halaman 138
  6. ^ a b c Angka inflasi Indeks Harga Runcit United Kingdom adalah berdasarkan data daripada Clark, Gregory (2017). "The Annual RPI and Average Earnings for Britain, 1209 to Present (New Series)". MeasuringWorth. Dicapai pada 2 Disember 2021.
  7. ^ a b c d e f Matthews 2008, halaman 61
  8. ^ a b Roberts 2005, halaman 139
  9. ^ "Metropolitan News". Illustrated London News (dalam bahasa Inggeris) (1779). 4 Oktober 1873. m/s. 307. Dicapai pada 22 Ogos 2017.
  10. ^ Illustrated London News (dalam bahasa Inggeris), 26 September 1873, memetik daripada Matthews 2008.
  11. ^ "The Freeing of the Bridges". The Times (dalam bahasa Inggeris). 28 Jun 1880. m/s. 12.
  12. ^ a b Pay, Lloyd & Waldegrave 2009, halaman 83
  13. ^ Demuth 2003, halaman 6
  14. ^ Hornby 2000, halaman 84
  15. ^ a b Roberts 2005, halaman 140
  16. ^ a b Cookson 2006, halaman 113
  17. ^ Davenport 2006, halaman 75
  18. ^ a b c d Matthews 2008, halaman 62
  19. ^ a b c Cookson 2006, halaman 114
  20. ^ Westbrook, Andrew (2 Julai 2007), "Bright idea to make a landmark of Wandsworth Bridge", Wimbledon Guardian (dalam bahasa Inggeris), London, dicapai pada 30 April 2009
  21. ^ a b "Fast Forward: The loafer's guide to popular culture", The Observer (dalam bahasa Inggeris), London, 13 Februari 2000, dicapai pada 30 April 2009
  22. ^ a b Roberts 2005, halaman 143
  23. ^ "Port of London Thames Byelaws 2012" (PDF) (dalam bahasa Inggeris). 29 Mei 2012. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 5 Mac 2014.

Biliografi

sunting
  • Cookson, Brian (2006), Crossing the River (dalam bahasa Inggeris), Edinburgh: Mainstream, ISBN 1-84018-976-2, OCLC 63400905
  • Davenport, Neil (2006), Thames Bridges: From Dartford to the source (dalam bahasa Inggeris), Kettering: Silver Link Publishing, ISBN 1-85794-229-9
  • Demuth, Tim (2003), The Spread of London's Underground (dalam bahasa Inggeris), Harrow Weald: Capital Transport, ISBN 1-85414-266-6
  • Hornby, Frank (2000), London Commuter Lines, Silver Link Travelling Companion (dalam bahasa Inggeris), 2, Kettering: Silver Link Publishing, ISBN 1-85794-116-0, OCLC 48194677
  • Matthews, Peter (2008), London's Bridges (dalam bahasa Inggeris), Oxford: Shire, ISBN 978-0-7478-0679-0, OCLC 213309491
  • Pay, Ian; Lloyd, Sampson; Waldegrave, Keith (2009), London's Bridges: Crossing the royal river (dalam bahasa Inggeris), Wisley: Artists' and Photographers' Press, ISBN 978-1-904332-90-9, OCLC 280442308
  • Roberts, Chris (2005), Cross River Traffic (dalam bahasa Inggeris), London: Granta, ISBN 1-86207-800-9
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Jambatan_Wandsworth&oldid=6403769"