Wikipedia

Diskriminasi harga

Diskriminasi harga ("penetapan harga pembezaan", [1] [2] "penentuan harga ekuiti", " penetapan harga keutamaan", [3] "dwi-penentuan harga", [4] "penentuan harga berperingkat", [5] dan "penetapan harga pengawasan" [6]) ialah strategi penetapan harga dalammikroekonomi di mana barangan atau perkhidmatan yang serupa atau sebahagian besarnya hampir serupa dijual pada harga yang berbeza oleh pembekal yang sama kepada pembeli yang berbeza berdasarkan segmen pasaran yang mereka dianggap sebagai sebahagian daripadanya. [7][8][2] Diskriminasi harga dapat dibezakan daripada pembezaan produk dengan perbezaan dalam kos pengeluaran untuk produk harga berbeza yang terlibat dalam strategi kedua.[2] Diskriminasi harga pada asasnya bergantung pada variasi dalam kesediaan pelanggan untuk membayar[8][2][4] dan dalam keanjalan permintaan mereka. Untuk menjayakan diskriminasi harga, penjual mesti mempunyai kuasa pasaran, seperti bahagian pasaran yang dominan, keunikan produk, kuasa penetapan harga tunggal, dsb.[9]

Sesetengah harga di bawah diskriminasi harga mungkin lebih rendah daripada harga yang dikenakan oleh monopoli harga tunggal. Diskriminasi harga boleh digunakan oleh syarikat monopoli untuk mendapatkan semula kerugian berat mati.[10][11] Strategi penetapan harga ini membolehkan penjual menangkap lebihan pengguna tambahan dan memaksimumkan keuntungan mereka sambil menawarkan harga yang lebih rendah kepada sesetengah pengguna.

Diskriminasi harga boleh berlaku dalam pelbagai bentuk dan biasanya berlaku dalam banyak industri, seperti pelancongan, pendidikan, telekomunikasi dan penjagaan kesihatan.

Jenis

sunting

Dalam domain pembezaan harga yang lebih luas, ini merupakan pengelasan biasa yang bertarikh tahun 1920-an, ialah: [12] [13]

  • "Penetapan harga peribadi" (atau pembezaan harga tahap pertama) – menjual kepada setiap pelanggan pada harga yang berbeza; ini juga dipanggil pemasaran satu sama satu. [12] Penjelmaan optimum ini dipanggil "diskriminasi harga sempurna" dan memaksimumkan harga yang sanggup dibayar oleh setiap pelanggan. [12] Oleh itu, dalam pembezaan harga "darjah pertama", keseluruhan lebihan pengguna ditangkap untuk setiap individu. [14]
  • "Versi produk" [8] [15] atau ringkasnya "versi" (atau pembezaan harga "tahap kedua") – menawarkan barisan produk [12] dengan mencipta produk yang berbeza sedikit untuk tujuan pembezaan harga, [8] [15] iaitu barisan produk menegak. [16] Nama lain yang diberikan kepada versi ialah "harga menu". [13] [17]
  • "Penetapan harga kumpulan" (atau pembezaan harga "tahap ketiga") – membahagikan pasaran kepada segmen dan mengenakan harga yang berbeza untuk setiap segmen (tetapi harga yang sama kepada setiap ahli segmen itu). [12] [18] Ini pada asasnya adalah anggaran heuristik yang memudahkan masalah dalam menghadapi kesukaran dengan penetapan harga yang diperibadikan. [13] [19] Contoh biasa termasuk pelajar [18] dan diskaun senior.

Tahap

sunting

Tahap pertama: diskriminasi harga yang sempurna

sunting

Menjalankan diskriminasi harga tahap pertama (atau sempurna atau utama) memerlukan penjual barangan atau perkhidmatan mengetahui harga maksimum mutlak (atau harga tempahan) yang sanggup dibayar oleh setiap pengguna. Dengan mengetahui harga tempahan, penjual dapat menjual barang atau perkhidmatan kepada setiap pengguna pada harga maksimum yang mereka sanggup bayar (sama ada lebih besar atau sama dengan kos marginal), dan dengan itu menangkap sepenuhnya lebihan pengguna.[14] Keuntungan yang terhasil adalah sama dengan jumlah lebihan pengguna dan lebihan penjual.[20] Ini adalah keadaan yang paling menguntungkan kerana setiap pengguna membeli barangan pada harga tertinggi yang sanggup mereka bayar.[20] Pengguna marginal ialah pengguna yang harga tempahannya sama dengan kos marginal penjual. Penjual yang terlibat dalam diskriminasi harga tahap pertama menghasilkan lebih banyak produk berbanding sebaliknya. Oleh itu diskriminasi harga tahap pertama boleh menghapuskan kerugian berat mati yang berlaku dalam pasaran monopoli.[20] Contoh diskriminasi harga tahap pertama boleh diperhatikan dalam pasaran yang pengguna membida tender, namun, dalam kes ini, amalan tender pakatan sulit boleh mengurangkan kecekapan pasaran.[21]

Tahap kedua: diskaun kuantiti

sunting

Dalam diskriminasi harga tahap kedua, harga barang yang sama berbeza-beza mengikut kuantiti yang diminta. Ia biasanya wujud dalam bentuk diskaun kuantiti yang mengeksploitasi undang-undang utiliti marginal yang semakin berkurangan. Utiliti marginal yang berkurangan mendakwa bahawa utiliti pengguna berkurangan (berkurang) dengan setiap unit berturut-turut digunakan (fikirkan bonbon).[22] Dengan menawarkan diskaun kuantiti untuk kuantiti yang lebih besar penjual dapat menangkap sebahagian daripada lebihan pengguna.[20] Ini kerana utiliti marginal yang semakin berkurangan mungkin bermakna pengguna tidak akan bersedia untuk membeli unit tambahan tanpa diskaun kerana utiliti marginal yang diterima daripada barangan atau perkhidmatan tidak lebih tinggi daripada harga.[22] Walau bagaimanapun, dengan menawarkan diskaun, penjual boleh menangkap beberapa lebihan pengguna dengan menggalakkan mereka membeli unit tambahan pada harga diskaun.[20] Ini amat meluas dalam jualan kepada pelanggan industri, di mana pembeli pukal dapat menikmati diskaun.

Pelan dan langganan telefon mudah alih ialah contoh diskriminasi harga tahap kedua. Pengguna biasanya memerlukan langganan setahun yang lebih murah daripada langganan bulanan. Sama ada pengguna memerlukan langganan yang lebih lama atau tidak, mereka berkemungkinan besar menerima langganan jika kosnya lebih rendah.[23]

Diskriminasi harga tahap ketiga bermakna mengenakan harga yang berbeza kepada sekumpulan pengguna berdasarkan keanjalan permintaan mereka yang berbeza: kumpulan yang kurang anjal dikenakan harga yang lebih tinggi.[20] Sebagai contoh, pengguna kereta api dan tiub (kereta api bawah tanah) boleh dibahagikan kepada komuter dan pengguna kasual, dan penonton pawagam boleh dibahagikan kepada orang dewasa dan kanak-kanak. Membahagikan pasaran kepada penggunaan perkhidmatan puncak dan luar puncak ialah perkara biasa serta berlaku dengan tiket tenaga dan pawagam, serta keahlian gim dan tempat letak kereta.[24]

Untuk menawarkan harga yang berbeza untuk kumpulan orang yang berbeza dalam pasaran agregat, penjual perlu mengumpulkan penggunanya. Harga mesti ditetapkan harga untuk dipadankan dengan pilihan pembeli.[25] Subpasaran mesti dipisahkan mengikut masa, jarak fizikal, sifat penggunaan, dsb. Contohnya, harga kembali ke sekolah mungkin lebih rendah berbanding musim lain. Pasaran mesti distrukturkan supaya pembeli yang membeli pada harga yang lebih rendah dalam sub-pasaran anjal tidak boleh menjual semula pada harga yang lebih tinggi dalam sub-pasaran tidak anjal.

Tarif dua bahagian (pisau cukur dan bilah)

sunting

Tarif dua bahagian adalah satu lagi bentuk diskriminasi harga di mana penjual mengenakan bayaran permulaan yang rendah (membuat kerugian) dengan harapan dapat membekukan pilihan pengguna sambil mengenakan bayaran menengah yang lebih tinggi untuk terus menggunakan produk. Strategi harga ini menghasilkan hasil yang serupa dengan diskriminasi harga tahap kedua. Tarif dua bahagian meningkatkan kebajikan kerana markup monopoli dihapuskan. Walau bagaimanapun, monopoli huluan mungkin menetapkan harga sekunder yang lebih tinggi, yang boleh mengurangkan kebajikan.

Contoh harga tarif dua bahagian adalah di pasaran untuk pisau cukur. [26] Pelanggan membayar kos permulaan untuk pisau cukur dan kemudian membayar untuk penggantian bilah. Strategi harga ini berfungsi kerana ia mengalihkan keluk permintaan ke kanan: memandangkan pelanggan telah membayar untuk pemegang bilah awal dan akan terus membeli bilah selagi ia lebih murah daripada alternatif.

Gabungan

sunting

Jenis ini tidak saling eksklusif. Oleh itu, penjual mungkin mengubah harga mengikut lokasi, sambil menawarkan diskaun pukal juga. Syarikat penerbangan menggabungkan jenis, termasuk:

  • Diskaun pukal kepada pemborong, penyatuan dan pengendali pelancongan
  • Diskaun insentif untuk isi padu jualan yang lebih tinggi kepada ejen pelancongan dan pembeli korporat
  • Diskaun bermusim, diskaun isentif dan harga sensitif lokasi. Harga penerbangan dari say, Singapura ke Beijing boleh berbeza secara meluas jika seseorang membeli tiket di Singapura berbanding Beijing (atau New York atau Tokyo atau di tempat lain).
  • [27]

Rujukan

sunting
  1. ^ William M. Pride; O. C. Ferrell (2011). Foundations of Marketing (ed. 5th). Cengage Learning. m/s. 374. ISBN 978-1-111-58016-2.
  2. ^ a b c d Peter Belobaba; Amedeo Odoni; Cynthia Barnhart (2009). The Global Airline Industry. John Wiley & Sons. m/s. 77. ISBN 978-0-470-74472-7.
  3. ^ Ruth Macklin (2004). Double Standards in Medical Research in Developing Countries. Cambridge University Press. m/s. 166. ISBN 978-0-521-54170-1.
  4. ^ a b Apollo, Michal (2014-03-19). "Dual Pricing – Two Points of View (Citizen and Non-citizen) Case of Entrance Fees in Tourist Facilities in Nepal". Procedia – Social and Behavioral Sciences. 3rd International Geography Symposium, GEOMED2013, 10–13 June 2013, Antalya, Turkey (dalam bahasa Inggeris). 120: 414–422. doi:10.1016/j.sbspro.2014.02.119. ISSN 1877-0428.
  5. ^ Bernard M. Hoekman; Aaditya Mattoo; Philip English (2002). Development, Trade, and the WTO: A Handbook. World Bank Publications. m/s. 378. ISBN 978-0-8213-4997-7.
  6. ^ Dayen, David (July 9, 2024). "The Emerging Danger of Surveillance Pricing". jacobin.com (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2024-07-14.
  7. ^ Krugman, Paul R.; Maurice Obstfeld (2003). "6: Economies of Scale, Imperfect Competition and International Trade". International Economics – Theory and Policy (ed. 6th). m/s. 142.
  8. ^ a b c d Robert Phillips (2005). Pricing and Revenue Optimization. Stanford University Press. m/s. 74. ISBN 978-0-8047-4698-4.
  9. ^ Lott, John R.; Roberts, Russell D. (January 1991). "A Guide to the Pitfalls of Identifying Price Discrimination". Economic Inquiry. 29 (1): 14–23. doi:10.1111/j.1465-7295.1991.tb01249.x. ISSN 0095-2583.
  10. ^ Pettinger, Tejvan (2021-03-24). "Price Discrimination". Economics Help (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2024-09-26.
  11. ^ Pettinger, Tejvan (24 March 2021). "Price Discrimination". Economics Help (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2023-04-21.
  12. ^ a b c d e Carl Shapiro; Hal Varian (1999). Information Rules: A Strategic Guide to the Network Economy. Harvard Business School Press. m/s. 39. ISBN 978-0-87584-863-1.
  13. ^ a b c Paul Belleflamme; Martin Peitz (2010). Industrial Organization: Markets and Strategies. Cambridge University Press. m/s. 196. ISBN 978-0-521-86299-8.
  14. ^ a b Mance, Davor; Mance, Diana; Vitezić, Dinko (2019), "Personalized Medicine and Personalized Pricing: Degrees of Price Discrimination", Personalized Medicine in Healthcare Systems, Cham: Springer International Publishing: 171–180, doi:10.1007/978-3-030-16465-2_14, ISBN 978-3-030-16464-5, dicapai pada 2023-04-21
  15. ^ a b David K. Hayes; Allisha Miller (2011). Revenue Management for the Hospitality Industry. John Wiley and Sons. m/s. 115. ISBN 978-1-118-13692-8.
  16. ^ Robert Phillips (2005). Pricing and Revenue Optimization. Stanford University Press. m/s. 82–83. ISBN 978-0-8047-4698-4.
  17. ^ Lynne Pepall; Dan Richards; George Norman (2011). Contemporary Industrial Organization: A Quantitative Approach. John Wiley and Sons. m/s. 87. ISBN 978-1-118-13898-4.
  18. ^ a b Robert Phillips (2005). Pricing and Revenue Optimization. Stanford University Press. m/s. 78. ISBN 978-0-8047-4698-4.
  19. ^ Robert Phillips (2005). Pricing and Revenue Optimization. Stanford University Press. m/s. 77. ISBN 978-0-8047-4698-4.
  20. ^ a b c d e f Marburger, Daniel (2012). Innovative Pricing Strategies to Increase Profits. Business Expert Press. doi:10.4128/9781606493823 (Tidak aktif 23 December 2024). ISBN 978-1-60649-382-3.CS1 maint: DOI inactive as of Disember 2024 (link)
  21. ^ Frank, Robert (2010). Microeconomics and Behavior (dalam bahasa Inggeris) (ed. 8th). McGraw-Hill Education. m/s. 393–394. ISBN 978-0-07-337594-6.
  22. ^ a b Marshall, Alfred (2013). Principles of Economics. New York: Palgrave Macmillan. ISBN 9780230249271.
  23. ^ Lahiri, Atanu; Dewan, Rajiv M; Freimer, Marshall (2013). "Pricing of Wireless Services: Service Pricing vs. Traffic Pricing". Information Systems Research. 24 (2): 418–435. doi:10.1287/isre.1120.0434. JSTOR 42004312.
  24. ^ "8.4: Third-Degree Price Discrimination". Social Sci LibreTexts (dalam bahasa Inggeris). 2020-03-17. Dicapai pada 2023-04-21.
  25. ^ Bergemann, Dirk; Brooks, Benjamin; Morris, Stephen (2015-03-01). "The Limits of Price Discrimination". American Economic Review (dalam bahasa Inggeris). 105 (3): 921–957. doi:10.1257/aer.20130848. ISSN 0002-8282.
  26. ^ Hayes, Beth (1987). "Competition and Two-Part Tariffs". Journal of Business. 60 (1): 41–54. doi:10.1086/296384 – melalui University of Chicago Press.
  27. ^ "Is Ctrip reliable to book international flights? – Air Travel Forum". Tripadvisor.au (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2023-04-21.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Diskriminasi_harga&oldid=6421897"