Banharn Silpa-archa
Banharn Silpa-archa[1][2] (juga dieja Banhan, Silapa-, Sinlapa-, -acha; Bahasa Thai: บรรหาร ศิลปอาชา , RTGS: Banhan Sinlapa-a-cha, Sebutan bahasa Thai: [ban.hǎːn sǐn.lá.pà.ʔaː.t͡ɕʰaː]; 19 Ogos 1932 - 23 April 2016) ialah seorang ahli politik Thailand. Beliau ialah Perdana Menteri Thailand dari tahun 1995 hingga 1996. Banharn berjaya dalam perniagaan pembinaan sebelum beliau menjadi Ahli Parlimen mewakili provinsi asalnya, Suphan Buri. Beliau memegang jawatan kabinet yang berbeza di beberapa kerajaan. Pada tahun 1994, beliau menjadi ketua Parti Bangsa Thai. Pada tahun 2008, parti itu dibubarkan oleh Mahkamah Perlembagaan dan Banharn diharamkan daripada politik selama lima tahun.
Banharn Silpa-Archa ThC PPh MPCh MWM | |
---|---|
บรรหาร ศิลปอาชา | |
Perdana Menteri Thailand ke-21 | |
Dalam jawatan 13 Julai 1995 – 24 November 1996 | |
Raja | Bhumibol Adulyadej |
Didahului oleh | Chuan Leekpai |
Digantikan oleh | Chavalit Yongchaiyudh |
Ketua Pembangkang | |
Dalam jawatan 27 Mei 1994 – 19 Mei 1995 | |
Raja | Bhumibol Adulyadej |
Didahului oleh | Pramarn Adireksarn |
Digantikan oleh | Chuan Leekpai |
Maklumat peribadi | |
Lahir | 19 Ogos 1932 Suphanburi, Siam |
Mati | 23 April 2016 Bangkok, Thailand | (umur 83)
Kewarganegaraan | Thai |
Parti politik | Partai Negara Thai |
Pasangan | Jamsai Silpa-archa |
Bidang pengkhususan | Kontraktor binaan, ahli polittik |
Tandatangan | |
Kehidupan awal, pendidikan, dan kerjaya perniagaan
suntingBanharn dilahirkan pada 19 Ogos 1932 di Suphan Buri kepada keluarga saudagar Cina.[3] Nama Cinanya ialah Tekchiang Saebe (Cina tradisional: 馬德祥 ; pinyin: Mǎ Déxiáng;[4] Bahasa Thai: เต็กเชียง แซ่เบ๊ ). Beliau berkahwin dengan Khunying Jamsai Silpa-archa dan mereka mempunyai tiga orang anak.[3]
Banharn keluar dari sekolah menengah semasa Perang Dunia II. Beliau bekerja dengan abangnya, kemudian menubuhkan syarikat bangunannya sendiri. Bertahun-tahun kemudian, ketika beliau seorang ahli politik, beliau menyelesaikan pendidikannya di universiti Ramkhamhaeng terbuka, menamatkan pengajian dengan ijazah Sarjana Muda Undang-Undang pada tahun 1986, dan akhirnya menjadi Sarjana Hukum.[5]
Syarikat pembinaan Banharn sangat berjaya pada tahun 1960-an, apabila jumlah besar dilaburkan dalam projek infrastruktur utama, termasuk kemudahan ketenteraan. Perniagaannya menjadikan Banharn sebagai jutawan.[5]
Kempimpinan
suntingDi bawah kepimpinan Banharn, Parti Bangsa Thailand memenangi pilihan raya parlimen pada tahun 1995, dan beliau menjadi Perdana Menteri Thailand ke-21, yang memimpin gabungan tujuh parti. Banharn terlibat dalam banyak skandal rasuah, salah satunya mengurangkan keyakinan dalam pentadbirannya dan menyebabkan beliau meletakkan jawatan.[6] Pentadbirannya yang tidak lama lagi belum dipastikan dipercayai telah membuka jalan bagi krisis ekonomi 1997.[7]
Semasa lawatan negeri oleh Ratu Elizabeth II dari United Kingdom pada Oktober 1996, beliau salah menyebutnya sebagai "Queen Elizabeth Taylor", menerima cemuhan dan kritikan.[8]
Rujukan
sunting- ^ Biography at www.cabinet.thaigov.go.th Diarkibkan 18 Jun 2008 di Wayback Machine
- ^ "The Nation online search". Diarkibkan daripada yang asal pada 6 Disember 2008. Dicapai pada 6 Disember 2008. Unknown parameter
|dead-url=
ignored (bantuan) - ^ a b "Former PM Banharn dies at 83". Bangkok Post. 23 April 2016.
- ^ "泰前總理馬德祥過世 享壽83" [Former Thai Prime Minister Ma Dexiang passes away, aged 83]. Yahoo! Hong Kong (dalam bahasa Cina). 23 April 2016.
- ^ a b Surin Maisrikrod (1992), Thailand's Two General Elections in 1992: Democracy Sustained, Institute of South East Asian Studies, m/s. 13
- ^ Poole, Peter A. (2009), Politics and Society in Southeast Asia, McFarland, m/s. 23
- ^ Sharma, Shalendra D. (2003), The Asian financial crisis: Crisis, reform and recovery, Manchester University Press, m/s. 100
- ^ http://russiatoday.com/Politics/2009-08-27/10-silliest-quotes-politicians.html Russia Today
Pautan luar
suntingWikimedia Commons mempunyai media berkaitan Banharn Silpa-archa |
- Opening Statement – to the Fifth ASEAN Summit
- 'In search of good publicity' – Bangkok Post article